Το φόρεμα της γιαγιάς (circa 1956)

The girl does #ROHManon in full vintage getup

Η γιαγιά Θεοδώρα, που μας άφησε δραματικά πριν λίγο καιρό, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στα λούσα. Μάλλον ο παππούς ήταν (και παραμένει) ο κοκέτης της οικογένειας, με το γιλέκο, με το σακάκι, με το καλογυαλισμένο παπούτσι και με τη μπριγιαντίνη . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Μικρή Αθήνα – Μικρή πυξίδα

A Walk Through Athens

Στην Αθήνα, με θυμούνται (και με γνωρίζουν) σε πολλαπλά επίπεδα. Άμα το σκεφτείς, κυκλοφορούν δυο τρεις εκδοχές μου ελεύθερες κάθε φορά που είμαι εκεί.

Τις βραδιές του Πειραιά είμαι κολλημένη στο 1996 με 1997 γιατί εκεί με θυμούνται. Τις βραδιές της Αθήνας είμαι κολλημένη . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Busy Αύγουστος. Ταξίδια, Μπάρμπι Καλντεριμιτζούδες και κωδεΐνες.

Tilting magic. #geordieland #bridge

Tilting γέφυρα (άλλο να στο λέω κι άλλο να το βλέπεις) στο Newcastle

Δεν ξέρω πώς έγινε φέτος και ο Αύγουστος ήταν από τους πιο παραγωγικούς μήνες.

Συνήθως τον Αύγουστο περιφέρομαι στο Λονδίνο με λίγους φίλους (όλοι οι άλλοι είναι διακοπές), δεν υπάρχουν παραστάσεις . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Τράβα μαλλί Ρένα, ανεβαίνουμε

Loved our flight at the North London Flying School. It was a dream. #flight #piper

Πριν σε στείλω στη σχετική ανάρτηση θέλω να μοιραστώ μαζί σου αγαπητέ αναγνώστη την λογική του γιατί πηγαίνουμε κι εμείς όταν κάνουμε δώρο μια εμπειρία που έχει κάποιο ρίσκο.

Πρώτον: Όταν κάνουμε . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Η σκάλα δεν ήταν ποτέ η καταδίκη

Keep on climbing.

Έχω πολύ καθαρές αναμνήσεις από τότε που ήμουν έφηβη και σκεφτόμουν ότι σε κάποια ηλικία (στα 25, στα 30, στα 35) θα είμαι στο τέλος. Στο τέρμα. Ότι θα είχα φτάσει κάπου συγκεκριμένα, τελειωμένα.

Μας μεγαλώνουν που λες με αυτό, με στόχους, με όνειρα, με . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Πώς (δεν) πληρώνει ο Άδωνις

TWO POUNDS

Το να είσαι single στο Λονδίνο σου δίνει άπειρες ευκαιρίες για ευτράπελα. Και να κάνεις και να σου κάνουν. Η κατάσταση είναι τόσο ενδιαφέρουσα που φίλος αδελφικός εύχεται να παραμείνω single για να έχω να του λέω κάθε που βρισκόμαστε για μπύρες.

Άκου τώρα ιστορία τρόμου . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Τί μου έχει δώσει το blog

Ξεχωριστούς ανθρώπους.

 

Η πόλη γύρω μου πήρε ανάσα

Sunrise over London

Περνάει από πάνω μου η βραδιά.

Σα νερό.

Σαν μικρά τραγούδια στη σειρά – αυτά που έχεις πει με φίλους τα βράδια που ήσουν αθάνατος.

Δεν πειράζει που μας πέρασε η αθανασία (έτσι έχει νόημα η στιγμή που γελάς κι αυτή που κλαις).

Περνάει από . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Το όνομα (σου) – τα άλλα όλα (μου)

Clearly an Oxford pub

Θέλω να γράψω το όνομα (σου) – όπως το γράφω στους τοίχους από τότε που ήμουν 15 χρονών.

Σε γνωρίζω ακόμα στα δημόσια κτίρια του Πειραιά.

Μου ανάβεις το τσιγάρο ακόμα στην πλατεία.

Με πετυχαίνεις ακόμα με το αγόρι μου στο Πασαλιμάνι.

Γνωρίζω ακόμα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Άγιο τσιπουράκι (ονειρομπερδεμένα και ψυχοτυλιγμένα)

Alcohol.

Τα μεθύσια που έχω κάνει στη ζωή μου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (και δεν χρειάζονται όλα).

“Μεθύσια” όταν λέμε, εννούμε άσχημα. Να μην το ‘χεις.

Τέτοια μεθύσια έχω κάνει μόνο με φίλους που η ικανότητα τους να πίνουν ήταν θρυλική και αποφάσισαν ότι πρέπει να . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Συμπτώματα

Do your magic sunset London

‘Οταν συμβαίνουν πολλά πράγματα μαζί που και δεν ελέγχω και δεν δέχομαι (don’t ask), συμβαίνουν δύο πράγματα.

Πρώτον, ανεβάζω δέκατα.

Δεύτερον βγάζω μια μικρή πληγή στο στόμα.

Ενώ Ξ Ε Ρ Ω ότι θα πονέσει, επιμένω να περνάω τη γλώσσα μου από εκεί.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Μάνα, να κοιμηθώ και να ακούς την ανάσα μου

Desert Sunset

Όποτε πάω στη μαμά Δέσποινα μου φωνάζει που κλείνω την πόρτα του δωματίου για να κοιμηθώ.

Θέλει να την αφήνω ανοιχτή.

“Για να σε ακούω”, μου λέει.

Να ακούει την ανάσα μου θέλει, όπως όταν ήμουν παιδί.

Να το ξέρεις, όταν κάποιος ακούει την ανάσα σου . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Λονδίνο, μικρή πατρίδα

Portobello Road Market

Στην Ελλάδα, σχεδόν όλοι μου κάνουν τις ίδιες δύο ερωτήσεις. Πόσα χρόνια είμαι στο εξωτερικό κι αν θα επιστρέψω.

Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση αλλάζει ανάλογα με τη χρονιά στην οποία βρισκόμαστε. Φέτος η απάντηση είναι “στρογγυλά δέκα”. Δέκα χρόνια στο Λονδίνο, δέκα χρόνια σε . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Έλα να μισήσουμε μια σοκολάτα

Chocolate

Με την αδελφή μου έχουμε μικρούς δικούς μας κώδικες. Ένας από αυτούς είναι η σοκολάτα αλλά είναι τόσο απέραντα ωραία ιστορία που πρέπει να τη μοιραστώ.

Όταν ήμασταν πιτσιρίκια εγώ και η Θεοδώρα, το δώρο που έμπαινε πιο συχνά στο σπίτι από επισκέπτες ήταν η σοκολάτα. Πλάκα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

ΩωωωωωωωωωωΩΩΩωωωΩΩΩΩΩΩΑΑΑΑΑΑΑ

Λαϊκή αγορά Αταλάντης

Την Παρασκευή το πρωί έχω πάει στη λαϊκή αγορά της Αταλάντης και περιφέρομαι με τη φωτογραφική μηχανή της Μαμάς Δέσποινας κρεμασμένη στο λαιμό. Η μηχανή είναι ένα τέρας και την κρατάω στο χέρι, αγχωμένη μια ζωή μη της κάνω τίποτα και με σφάξει η . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…