Όποτε πάω στη μαμά Δέσποινα μου φωνάζει που κλείνω την πόρτα του δωματίου για να κοιμηθώ.
Θέλει να την αφήνω ανοιχτή.
“Για να σε ακούω”, μου λέει.
Να ακούει την ανάσα μου θέλει, όπως όταν ήμουν παιδί.
Να το ξέρεις, όταν κάποιος ακούει την ανάσα σου τα βράδια, κοιμάσαι καλύτερα.
…
…
Όσοι από εσάς κλαίτε για τη μοναξιά σας κι είναι η μάνα σας κοντά, να ξέρετε.
Δεν έχετε ιδέα τί σημαίνει “το περνάω μόνος μου”.
Όντως δεν έχουν ιδέα…
Ξέρουμε όμως που έχει αεροπλάνα κι άμα λάχει πάμε όπου χρειάζεται και βαστάμε κι ένα χέρι.
Άσε και πριν λίγες μέρες την έστειλα Ελλάδα… :( Αυτό το νιάξιμο δεν το κάνει άλλος, ούτε άντρας ούτε φίλος, μόνο η μάνα. Είναι η προσφορά και μόνο του καφέ και όχι ο καφές, και η αγωνία της για το αν είσαι καλά. Στοργή.
Το πιο εύκολο πράγμα όταν είσαι μακριά είναι να γίνεις πολύ σκληρός και δύσκαμπτος ψτχολογικά γιατί περνάς πολλά πράγματα μόνος. Αυτό να προσέχουμε Σοφάκι, όλα τα άλλα είμαι σίγουρη, θα τα νικήσεις! :)
Αυτό. Πολλά χρόνια αυτό.
αχ βρε Σοφάκι…καλά τα λες…
Εχεις ρε Σοφακι ενα τρόπο απλο και αληθινό να αναμοχλεύεις τα μέσα μας που λατρευω!!!
Να σαι καλα…