Το όνομα (σου) – τα άλλα όλα (μου)

Θέλω να γράψω το όνομα (σου) – όπως το γράφω στους τοίχους από τότε που ήμουν 15 χρονών.

Σε γνωρίζω ακόμα στα δημόσια κτίρια του Πειραιά.

Μου ανάβεις το τσιγάρο ακόμα στην πλατεία.

Με πετυχαίνεις ακόμα με το αγόρι μου στο Πασαλιμάνι.

Γνωρίζω ακόμα τις φίλες σου που δε με γουστάρουν.

Τσακωνόμαστε ακόμα στην Καστέλλα.

Μου δίνεις ένα φιλί στην Κάνιγγος.

Με αγκαλιάζεις στο Mo Better.

Δε μου απαντάς όταν πονάς. Παντού – δεν έχει τόπο αυτό.

Με μαλώνεις. Κι αυτό παντού. Κι αυτό δεν έχει τόπο.

Αλλά κυρίως δεν δέχεσαι ποτέ τα μικρά τερτίπια που κρύβουν την καρδιά μου. Την ανοίγεις χειρουργικά, χρόνια τώρα, για να τρέξουν στάλα στάλα τα βαριά μου μυστικά.

Κράτα το όνομα (σου) αδελφέ μου. Όλα τα άλλα είναι (μου).