|
Περνάει από πάνω μου η βραδιά. Σα νερό. Σαν μικρά τραγούδια στη σειρά – αυτά που έχεις πει με φίλους τα βράδια που ήσουν αθάνατος. Δεν πειράζει που μας πέρασε η αθανασία (έτσι έχει νόημα η στιγμή που γελάς κι αυτή που κλαις). Περνάει από πάνω . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Σήμερα είδα δύο μικρά μυστικά.
Το πρώτο. Δύο κορμιά να αιωρούνται παράλληλα μέσα σε ένα στάδιο, με τις ανάσες τις δικές μας κομμένες και τις δικές τους ρυθμικές. Τα κορμιά παράλληλα αλλά τα κεφάλια στραμμένα το ένα στο . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Μη με ρωτάς τί συμβαίνει, αλλά κάθε χτύπημα της φλέβας στο λαιμό μου είναι ένα μικροσκοπικό αλλά σταθερό βήμα. Ένα βήμα πίσω σε σένα. Αθήνα. Πες το αργά. Α θ ή ν α Βρώμικη πόλη – πόσα κομμάτια μου δε μου ‘χεις κλέψει. Θα έρθω τώρα να . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Είναι βράδυ, μεσοβδόμαδα, κάπου έχουμε πάει και περπατάμε για το σταθμό. Με ρωτάει, του απαντάω. Μου λέει, τον ακούω. Με ξαναρωτάει και δε μπορώ να απαντήσω γιατί αν ανοίξω το στόμα μου θα κλάψω. Του κάνω νόημα “μη μιλάς” και σηκώνω τα χέρια μου στο . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Στάθηκα όλη μέρα κάτω από τον ήλιο. Ολη. Μέρα. Έτρεξε ιδρώτας σε όλα τα σημεία του σώματος που δε θες να τα γράφεις στα ποιηματάκια. Στήθια, μπούτια, μασχάλες, κοιλιά. (Σε όλα τα σημεία που αγγίζουν τρυφερά αυτοί που αγαπιούνται) Μετακινούσα τη καρέκλα μου συνέχεια . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Κάτσε φρόνιμα και μην τα τραγουδάς. Τα τραγούδια που πρόδωσες. Κάτσε φρόνιμα. Είχες δικαίωμα να τα τραγουδάς όταν ξεκινούσες το ξημέρωμα χωρίς να ρωτάς κανέναν. Όταν δεν έπαιρνες και δεν έδινες άδεια (γιατί η καρδιά είναι εισιτήριο από μόνη της). Τώρα, κάτσε φρόνιμα και . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Θέλω να γράψω το όνομα (σου) – όπως το γράφω στους τοίχους από τότε που ήμουν 15 χρονών. Σε γνωρίζω ακόμα στα δημόσια κτίρια του Πειραιά. Μου ανάβεις το τσιγάρο ακόμα στην πλατεία. Με πετυχαίνεις ακόμα με το αγόρι μου στο Πασαλιμάνι. Γνωρίζω ακόμα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Λένε πως στο ποτάμι – σε ένα σημείο κρυμμένο πίσω από τις ασημένιες φυλλωσιές – αν πας τις σωστές ώρες, θα δεις το νερό να βάφεται κόκκινο. Οι φοιτητές παίρνουν τις βάρκες και ξεροσταλιάζουν με τις ώρες κάθε χρονιά, μέχρι να κουραστούν ή να αρχίσουν τα μαθήματα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Στα εγκαύματα που εμφανίζονταν στο σώμα τής έβαζαν μια σιχαμένη αλοιφή. Την έφτιαχνε η Μοέσα από δέρματα φιδιών και γύρευε τί άλλο. Δεν ρωτούσαν, γιατί δεν ρωτάς τις μαγικές γυναίκες τα μυστικά τους από φόβο μη και στα φανερώσουν. Η αλοιφή μύριζε πάντα ελαφριά το χώμα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Τα μεθύσια που έχω κάνει στη ζωή μου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (και δεν χρειάζονται όλα). “Μεθύσια” όταν λέμε, εννούμε άσχημα. Να μην το ‘χεις. Τέτοια μεθύσια έχω κάνει μόνο με φίλους που η ικανότητα τους να πίνουν ήταν θρυλική και αποφάσισαν ότι πρέπει να . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Love on a metal box – Christos H. by . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Τη θυμάσαι; Να λέει “ναι”; (ψιθυριστά, με τα μάτια κλειστά, ακόμα κι όταν στέκεται απέναντι σου) Να είναι εδώ; (κι εκεί, και παραπέρα). Τη θυμάσαι τα βράδια; (μικρές φωτιές στα ζεστά τσιμέντα – μικρά σημάδια από τα ξυπόλητα πέλματα) ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ; Τί θυμάσαι;
Αν έχεις τραγουδήσεις ποτέ σε μικρόφωνο τότε ξέρεις ότι έχει μια μυρωδιά συγκεκριμένη. Λίγο μεταλλική. Και λίγο της απελπισίας όμως. Μένει πίσω από τους τραγουδιστές που κόβουν ένα κομματάκι ψυχή και το αφήνουν εκεί όταν πονάει. Ή όταν ανυψώνονται προς τους καπνούς, και στροβιλίζουν δυο νότες . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Θα κάτσω στο πάτωμα και θα ανοίξω το ντοσιέ (ναι, ντοσιέ) με όλα τα παλιά τραγούδια. Όταν το τραγούδι είναι δύσκολο (και όλα τα τραγούδια που αγαπάς είναι δύσκολα) θα πρέπει να σηκωθώ. Ή να κάτσω στα γόνατα. Για να περνάει μια ανάσα ζεστή από το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Άκου να δεις τί έχει κάνει. Έχει οδηγήσει βράδυ για να φτάσει *εκεί* – και έχει κάτσει για ώρες καπνίζοντας και χαζεύοντας το σκοτεινό παράθυρο. Έχει περάσει τη γέφυρα με τα πόδια (πάλι βράδυ, κοίτα να δεις) για να κάτσει να γράψει μικρά σημειώματα στα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… |
||
 digital-era.org by Sofia Gkiousou is licensed under a Creative Commons Attribution-Non-Commercial-No Derivative Works 3.0 Greece License. SoMaFusion has been here Powered by WordPress & Atahualpa |
||
