Κορίτσια για φαί (όχι για φίλημα)

Φασόλια μαυρομάτικα με σπανάκι

Δεν χρειάζεται καν να περιγράψω το επίπεδο της χθεσινοβραδυνής καταστροφής στο London Town. Μία συζήτηση μόνο θα σας πείσει.

Νεανίας που μάλλον μας άρεσε αλλά μετά μάλλον όχι περνάει από το τραπέζι μας.

Θεία Σοφία: Λίγο λειψός ε; Ο Δόκτωρ: Τί λειψός; Θεία Σοφία: Πολύ . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Ο μικρός κλέφτης (ναι, ο γνωστός)

Μικρός Κλέφτης από τη σελίδα του στο facebook (click . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

“Επειδή γελάμε με τους ένστολους και τους μαυροπουκαμισάδες”

The Battle of Cable Street

Στις 4 Οκτωβρίου του 1936 (η επέτειος πλησιάζει) ο φασίστας Oswald Mosley, ιδρυτής του British Union of Fascists και οι μαυροπουκαμισάδες του είχαν πορεία στο East End του Λονδίνου, που εκείνη την εποχή είχε μεγάλο Εβραϊκό πληθυσμό.

Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στη . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Λίγα λόγια για τους γονείς με παιδιά στο εξωτερικό

goodbye

Αγαπητή Ελληνίδα μάνα και Έλληνα πατέρα που το παιδί σου είναι στο εξωτερικό. Από εγκλήματα έχεις κάνει πολλά (καλά, μπορεί όχι εσύ που διαβάζεις, ξερω γω η γειτόνισα, κάπως έτσι) αλλά κι από καλά έχεις κάνει πολλά. Ένα από τα καλά που έχεις κάνει είναι που το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Μικρές αναμονές

wait

Πόσες φορές σου έχει συμβεί να περιμένεις;

Περιμένεις ένα τηλεφώνημα, ένα νέο, μια φωνή, έναν άνθρωπο. Περιμένεις να μάθεις, να σου πούνε, να αποφασίσουν. Για μια δουλειά, για μια κράτηση, για έναν φίλο. Πώς έγινε έτσι η ζωή μας και αποφασίζουν για τόσα πολλά πράγματα οι άλλοι; . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Στη μέση της τραμπάλας

Seesaw

Από Φυσική ξέρουμε; Εγώ, όχι. Μου έχουν πει ότι στη μέση της τραμπάλας είναι ένα σημείο που δεν κινείται ποτέ και τους πιστεύω.

Έτσι ένιωσα στην Ελλάδα.

Από τη μία μεριά της τραμπάλας ήταν οι “μεγάλοι”. Μου είπαν ιστορίες για φόρους, για χαράτσια, για δουλειές που δεν . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Φέρε μου λίγη από την άμμο

London Sky

Στο Λονδίνο όλοι φέρνουμε κάτι μαζί μας.

Κάτι λίγο από το σπίτι, κάποια μαρμελάδα της μαμάς, κανέλλα, καφέ, τσιγάρα.

Φέρνουμε και μυρωδιές και ανάσες και φιλιά και μουσικές. Κυρίως μουσικές.

Φέρνουμε και μια λαχτάρα, μια πείνα, μια βιασύνη να κάνουμε, να δούμε, να βρούμε, να αλλάξουμε.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Πες κι άλλα Ορχάν

… I realized that the longing for art, like the longing for love, is a malady that blinds us, and makes us forget the things we already know, obscuring reality.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Προτεινόμενη ανάρτηση: Δεν ανήκω εδώ

Πόσες φορές το “άκουσα” στις πρόσφατες διακοπές στην Ελλάδα – πίσω από τα λόγια των φίλων…

Είναι δύσκολο συναίσθημα. Να γεννιέσαι σε έναν τόπο, να τον μαθαίνεις, να τον αγαπάς, να δένεσαι μαζί του, να τον νιώθεις δικό σου, να μη θες να φύγεις ποτέ από αυτόν. Και μια μέρα να συνειδητοποιείς ότι δεν . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Η Ελλάδα ήταν μια θάλασσα από άντρες

Zakynthian elders

Κάθομαι έξω από ένα καφέ στο κέντρο του Λονδίνου. Διαβάζω και πίνω καφέ.

– Με συγχωρείτε, μπορεί να κάτσει η φίλη μου δίπλα σας μέχρι να πάρω κάτι από μέσα;

Παρακαλώ, λέω και κάθεται δίπλα μου, σιγά σιγά και με προσοχή, μία κυρία παχουλή και . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Ο αυριανός ηγέτης (χωρίς φωτογραφίες)

Cambridge

Σάββατο βραδάκι στο μετρό του Λονδίνου και απέναντι μου κάθονται δύο πιτσιρικάδες με προφορά Cambridge και μαλλιά επιμελώς ατιμέλητα.

Συζητάνε πότε θα επιστρέψουν στο Πανεπιστήμιο. Πόσο δε θέλουν γιατί την πρώτη εβδομάδα είναι freshers’ week (δηλαδή η εβδομάδα των πρωτοετών) και θα έχει φασαρία. Ξεχνάνε βολικά ότι . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Παλιό αυτοκίνητο με όλα τα κομφόρ

Old Car

Τις δύο αυτές ιστορίες τις χωρίζουν 15 χρόνια. Τα κοινά τους σημεία είναι δύο.

Έχουν και οι δύο παλιό αυτοκίνητο Έχουν και τα δύο αυτοκίνητα υπέροχους οδηγούς

Είναι που λες εκεί γύρω στο 1997 και κάθομαι στη θέση του συνοδηγού σε θρυλικό mini cooper από τα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Πες ΝΑΙ. Πες.

Nestos River Delta

Θα με πάρεις από το χέρι, τα εισιτήρια θα τα έχεις στην κωλότσεπη και θα ανηφορίσουμε το λόφο. Έναν λόφο, δεν έχει σημασία ποιον. Θα σε ρωτήσω: “Ποιος παίζει;” και θα μου απαντήσεις αλλά μπορεί και να μην τους ξέρω. Δεν έχει σημασία. Η συναυλία . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Εκείνα τα κρίνα τα διάφανα

Βγήκαν τα ψάρια στη στεριά

Ο Αντώνης μου το έλεγε πάντα. “Βιάζεσαι, θα το μετανιώσεις” – όχι τίποτα άλλο, να μη λέει ότι δεν το θυμάμαι κι όλας.

Πέρασαν εκατό χρόνια.

Εκατό.

Ή κάπου τόσα.

Και μετά…

Μετά ήρθε το καλοκαίρι της σιωπής.

Μετά ήρθε το καλοκαίρι της . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Home is where the heart is

Tell me about that bright summer

Στη διαδρομή για το αεροδρόμιο στις πρόσφατες “διακοπές” μου γνώρισα ένα πολύ φιλικό και ευχάριστο ζευγάρι από το Seattle.

– Επιστρέφεις σπίτι; με ρώτησε ο ευγενικός νεαρός, χρησιμοποιώντας την τόσο γεμάτη νόημα αγγλική λέξη home. – Εμ, η απάντηση είναι περίεργη νομίζω, . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…