Ο Ανδρέας Ρουμελιώτης έχει λάβει και στο παρελθόν ειδική μνεία από τη Θεία Σοφία (ναι, έτσι, να κάνει και ρίμα) αλλά σήμερα θα ξαναπάρει:
Ελευθεροτυπία – Εδώ Ράδιο “Ε” – Πρώτο τραπέζι πίστα…
Έτσι γιατί άλλο η μαγκιά – η βαριά- η σωστή – η πρόστυχη.
|
(Αθυρόστομη παιδάκι μου, τί να πεις) Τις τελευταίες μέρες είναι πολύ μεγάλο θέμα στην οικογένεια μας (και με αυτό εννοώ και την οικογένεια και τους συγκατοίκους) οι ηρωικές παπάρες. Γνωστές και ως ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ Έχω το κληρονομικό χάρισμα: Νορβηγία Σαουδική Αραβία Ανταρκτική Μπορείς να πάς οπουδήποτε θες.
Σε περίπτωση που δε το ξέρετε ο τίτλος είναι η εισαγωγή του Ζαίρα (θα ‘ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά) και ναι, όντως το παίξανε οι Νιαβέντ στις Δανίες. Πέρα από αυτό όμως ταιριάζει γάντι καθώς την Τετάρτη το μεσημεράκι αφήνω τα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Για τα αναπάντεχα, τα όμορφα, αυτά του πόνου. Ακριβώς πριν τα μεσάνυχτα, δίνω λίγο τροφή στο σώμα μου αλλά δεν θέλει να αποκοιμηθεί. Ακριβώς πριν τα μεσάνυχτα, όταν η βροχή στο Λονδίνο πέφτει αραιή και εκνευριστική. Δεν βρέχει ακριβώς. Λιβανίζω τον καφέ μου όλη μέρα. Όχι τον ίδιο καφέ. Νομίζω είμαι στον τρίτο. Διαβάζω όπως διαβάζω πάντα: Μια στοίβα τα βιβλία που θα διαβάσω στα δεξιά μου στο πάτωμα, μια στοίβα τα βιβλία που κοίταξα ήδη στα αριστερά μου στο πάτωμα. Το τασάκι δίπλα. Το ίδιο κι ο καφές. Ένα μολύβι. Κανένα σημειωματάριο. Post-its . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Η υπερβολική μου φαντασία (η λογοτεχνική μου φαντασία) αναγνωρίζει τον φαροφύλακα. Σέρνει τα βήματα του λίγο πριν νυχτώσει. Παλιά παπούτσια. Μπαλωμένο παλτό. Και ανάβει το φάρο. Δε γαμιέται κι ο Guy Fawkes; Ξέρω για ποιον είναι τα πυροτεχνήματα. Καταλαβαίνεις. Δεν είμαι μελαγχολική. Είμαι καινούρια. Ανακάλυψα τις προάλλες ότι δεν είμαι η Σοφία που σκεφτόμουν. Είμαι μια άλλη. “Μα εγώ είμαι έτσι και έτσι και έτσι” είπα, στην συνήθη δήλωση των ελαττωμάτων μου. Και φώναξε η άλλη άκρη της γραμμής την απόλυτη άρνηση της. “Νομίζεις. Εγώ ξέρω καλύτερα” Όλοι ψάχνουμε κάποιον που θα μας . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Έχουμε κάτσει με το μαϊμούδι και την αυτού εξοχότης στο σαλόνι. Το αγαπημένο μου μαϊμούδι (χαϊδευτικό που το κέρδισε επειδή κουνιέται και χοροπηδάει συνέχεια) θυμάται τραγούδια που έχω να τραγουδήσω από τα δεκάξι μου. Είπαμε Ξεσσαλονίκη, Κηπουρό, Απόκληρο, Το Μπλουζ του Αποχαιρετισμού, Ημερολόγιο και φυσικά το Βασιλιά της Σκόνης. Στα βιβλία μου μένουν σημειώσεις και χαρτάκια που βρίσκω μετά από χρόνια. Στο σημειωματάριο μου βρίσκω πού και πού boarding passes από τα ταξίδια μου. Χαρτοπετσέτες με σημειώσεις. Κάρτες από μαγαζιά που μου άρεσαν. Υπογραμμίσεις σε προτάσεις που αγαπάω. Στίχοι από τραγούδια που αντηχούσαν στο κεφάλι μου μέχρι να τους γράψω κάπου. Και να τους . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Το έχω στο αίμα μου το μπλέξιμο. Δε θα καταλάβεις τί λέω – εκτός πια κι αν είσαι ΕΣΥ οπότε εντάξει είσαι εκτός συναγωνισμού – και αν δε θες να παρακολουθήσεις αυτό το post δεν πειράζει, ξαναπέρνα όταν θα βγάζω νόημα. Με το που κάπως τα τακτοποιώ τα πράγματα κάτι γίνεται και τα κάνω ΟΛΑ . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Πυρετός είναι θα περάσει Σουρεάλ σημειώσεις της επιστροφής… Στο Λονδίνο, στο κάθε μέρα, στη μουντάδα και την πίεση. Στα παντελόνια της δουλειάς. Στα ψηλά παπούτσια του γραφείου. Στις δύο ομπρέλες που έσπασε η βροχή και ο αέρας. Στο Odense στα κενά από τις πλάκες φαγώθηκαν τα τακούνια μου και δε μπορώ να φορέσω άλλο τις . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… Λοιπόν. Να πάρω τρένο τώρα. 4 ώρες για Εδιμβούργο. Να βγούμε. Να τα πιούμε. Να κάνουμε τσιγάρο. Να πάρω τρένο επιστροφής. Άλλες 4 ώρες. Και 9 το πρωί να είμαι στη δουλειά. Γίνεται; Καπετάνιο τί λες; |
||
 digital-era.org by Sofia Gkiousou is licensed under a Creative Commons Attribution-Non-Commercial-No Derivative Works 3.0 Greece License. SoMaFusion has been here Powered by WordPress & Atahualpa |
||
The Burj Al Arab Originally uploaded by JRAWLS.