Έξι Αισθήσεις: Απόσταση

Έτσι είπε η Sofia, March 28th, 2007

>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.

Άκουσε.

Το σώμα μου λιώνει για σένα.

Χάνω λίγο λίγο τις αισθήσεις μου.

Η απόσταση δε μειώνει την επιθυμία.

Πίνοντας καφέ μπροστά στο κύμα, στα καλοκαίρια της Ελλάδας, ο αέρας της θάλασσας μου φέρνει τη μυρωδιά σου.

Περπατώντας στο κέντρο μεσαιωνικών πόλεων σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου.

Λίγο πριν ξυπνήσω – μετά από σπάνιο μεσημεριανό ύπνο – ακούω το περιπαικτικό σου γέλιο. Ή το λάγνο σου ψιθύρισμα.

Στα μπαρ με τη δυνατή μουσική, στην άκρη του μπουκαλιού που κρατάω γεύομαι τα χείλη σου ξανά και ξανά.

Και σε νύχτες καύσωνα, νιώθω το χάδι σου στην ιδρωμένη πλάτη μου.

Το σώμα μου συσπάται από επιθυμία και μνήμη και ανάγκη – την ανείπωτη εμμονή του να αφήσω σημάδια στην πλάτη σου.

Δεν ένιωσα ποτέ μακριά σου.

Είναι τρομακτικό πράγμα το σώμα μου. Σε θυμάται.