Επιτέλους!
Μετά την προδημοσίευση τσακώστε τον Άντρα τον Σουβλάκη όπως καταγράφηκε από άγνωστο GuestStar.
Μορφολογία:
Ο αγαπημένος μου σουβλάκης είναι ψιλόλιγνος και λιπόσαρκος. Περπατάει κάπως ασταθώς, ολίγον συγκαμένος, σαν το Λούκυ Λουκ. Τα χέρια του είναι λίγο πιο σφιγμένα και ανοιχτά (όπως περίπου θα περπάταγε ένας μποντιμπιλντεράς). Ασπρουλίάρης, αφού δεν του αρέσει το μπάνιο και κολυμπάει και πλήρως άτσαλα.
Φενγκ Σούι:
Τον σουβλάκη κοσμεί συνήθως άσπρο πουκάμισο ή άσπρο με ρίγες ροζ ή μπλε λεπτές σαν αυτά που φόρανε τα ανθυποστελέχη. Από κάτω τζιν παντελόνι. Αν δεν είναι τζιν, δεν είναι σουβλάκης. Τα παπούτσια είναι στα 20κάτι αθλητικά και μετά γίνονται δερμάτινα σα μοκασίνια. Από πάνω τους δένουν με κάτι χιαστή δερμάτινες λωρίδες. Ή το πολύ πολύ να είναι αυτά που ξεχυλώνουν και γίνονται σα βάρκες, χρώματος μπορντο-καφέ. Το καλοκαίρι φοράει την παρδαλή-φαρδιά βερμούδα του, περασμένης μοδός και το μακώ του (όμοιως πολύχρωμο).
Ιστορικό καπνίσματος:
Ο σουβλάκης καπνίζει πολύ. Ξεκινάει ως εξής: Αρχικά με Κάμελ. Κάποια στιγμή, όλοι οι σουβλάκηδες το γυρνάνε σε Πρινς. Μετά, επειδή πάντα ο σουβλάκης ζορίζεται οικονομικά (κυρίως λόγω κακοδιαχείρισης) το γυρνάει σε Λίντερ ή Νεξτ. Τα τσιγάρα του ο σουβλάκης τα κρατάει ανά χείρας (στο άλλο έχει το κινητό).
Σουβλάκης και αθλήματα:
Ο σουβλάκης ΠΟΤΕ δεν αθλείται. Είναι όμως Παναθηναϊκός. Με διαρκείας στα major αθλήματα. Ξέρει και όλα τα στατιστικά, ποιός έκανε τι, πότε και γιατί. Τέτοιοι είναι και οι φίλοι του. Σουβλάκης δεν κυκλοφορεί σε ολυμπιακός. Γιατί η σχέση του σουβλάκη με τα αθλήματα δεν διέπεται από καφρίλα. Είναι φανατικός αλλά με την αγαθή έννοια. Θα αγοράσει τις εφημερίδες του, θα πάει γήπεδο, θα συζητάει όλη τη μέρα βασικά μόνο για αυτά αλλά δεν σκαρφαλώνει σε κάγκελα, δεν πετάει κέρματα, δεν δέρνεται.
Γκόμενες:
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σουβλάκη. Είναι πλήρως γυναικόπληκτος. Ενώ είναι γενικώς average παιδί, η ιστορία του είναι γεμάτη πόνο και διαλυμένες σχέσεις. Όπως δηλαδή όλων των ανθρώπων του κόσμου. Όμως στο μυαλό του σουβλάκη, αυτός διαφέρει. Αυτός έχει πονέσει πολύ. Νιώθει αδικημένος. Κάθε τι ερμηνεύεται από τον σουβλάκη υπό το πρίσμα της κλαψομνίασης. Αν δεν τηλεφώνησε, ο σουβλάκης πονάει. Αν τηλεφώνησε, ο σουβλάκης με τους φίλους του συζητάνε όλο το βράδυ τι ειπώθηκε. Και
επειδή όλοι οι φίλοι του είναι ίδιας πάστας, όταν η συζήτηση φύγει από τα αθλητικά και πάει στις γκόμενες, πέφτει πολύ κλάμα. Αλλά όχι κλάμα κυριολεκτικό, κλάμα αρκουδιάρικο, νεοσκυλλάδικο. Σα τον Τερζή. Που πάντα καταλήγει σε κάποια ατάκα μπύρας: “κουράγιο ρε, άντε γειά μας”, “εσύ να’σαι καλά ρε που σαι χρυσό παιδί, βίβα”, “χέστηνα μωρέ, άσπρο πάτο”. Έτσι ο σουβλάκης χαλάει τα λεφτά του και το γυρνάει αργά ή γρήγορα σε Λίντερ.
Όταν ο σουβλάκης έχει γκόμενα, είναι περίεργα τα πράγματα. Η γκόμενα είναι πάντα από άλλη πόλη, είναι μεγαλύτερη, είναι παντρεμένη, θα πάθει καρκίνο, δουλεύει νυχτερινή βάρδια και δεν μπορεί να την βλέπει, έχει κατάκοιτη γιαγιά με σύνδρομο Χοτσκινς και την φροντίζει καθημερινά (οπότε πρέπει να κάνουν έρωτα στο ίδιο κρεβάτι που κοιμάται η γριά καθώς η κοπέλα ξεσκατίζει ταυτόχρονα την γιαγιά κλπ). Το προκαλεί στον εαυτό του, ώστε να μπορεί να κλαίει με τους φίλους του και όσο έχει την γκόμενα (και φυσικά και μετά).
Τα φιλαράκια:
Κατά βάση 3-4 σταθεροί Παναθηναϊκοί και συνήθως σουβλάκηδες. Ζει για να εκθειάζει τους φίλους του. Ζει συνέχεια στην πλάνη ότι θα πέφτανε στην φωτιά για αυτόν, ότι μόνο αυτοί τον καταλαβαίνουν, ότι όταν μέθυσε αυτοί τον γύρισαν κλπ. Πάντα αυτός κερνάει. Ο σουβλάκης πίνει πολύ. Πάει με την κλάψα και τα σκυλάδικα και τους φίλους του άλλωστε. Και καπνίζει και πολύ. Ίσως γιατί δεν έχει και τίποτα άλλο να κάνει.
Δουλειές:
Ο σουβλάκης δουλεύει πολύ, όταν δουλεύει. Και δουλεύει με βάση το φιλότιμο. Αν ας πούμε το αφεντικό είναι Παναθηναϊκός, ο σουβλάκης ξημεροβραδιάζεται εκεί. Κατά τα άλλα δεν τον νοιάζει ο μισθός του ιδιαίτερα, δεν τον νοιάζει η επαγγελματική ανέλιξη και αν αφεθεί ελεύθερος είναι θέμα χρόνου να τον διώξουν αφού πραγματικά δεν ξυπνάει με τίποτα για να πάει μέχρι εκεί, ούτε έχει αίσθηση ευθύνης και συνέπειας. Ο σουβλάκης δεν οδηγεί. Ο σουβλάκης δεν έχει σπουδάσει. Αλλά θα μπορούσε αν είχε προπονήσει λίγο τα εγκεφαλικά του κύτταρα να είναι τώρα έξυπνος. Δεν το έκανε και τώρα απλά είναι εντελώς μέτριος σε όλα του. Μερικοί συμμαθητές του από το Λύκειο, όταν τον συναντάνε κάπως σα να στεναχωριούνται για το πως κατέληξε “είχες προοπτικές ρε σουβλάκη, πίστευα ότι θα έβρισκες μια καλύτερη δουλειά ρε συ”.
Διακοπές:
Καμένα βούρλα, Υπάτη και όπου πήγαινε και με τους γονείς του μικρός. Ο σουβλάκης δεν θέλει αλλαγές. Παρόλα αυτά, μπορείς να τον δεις και σε απίθανα μέρη (Σκιάθος, άντε και Ζάκυνθος αν μιλάμε για σουβλάκη-εξερευνητή) ΜΟΝΟ ΟΜΩΣ αν κάποιο από τα φιλαράκια του έριξε την ιδέα να πάνε εκεί. Ο σουβλάκης δεν είναι περπετιώδης, αλλά ακολουθεί τα φιλαράκια του ακόμα και στο θάνατο. Συνήθως ο σουβλάκης μένει Αθήνα και δεν πάει πουθενά αλλού α) γιατί δεν έχει λεφτά ούτε για Λίντερ β) γιατί η γκόμενα του είπε ότι θα ανέβει από Κρήτη μια από αυτές της μέρες, αλλά να μην την πάρει τηλέφωνο γιατί ο αρραβωνιάρης της θα τον καταλάβει και αν είναι θα περάσει ή από το σπίτι του ή απο τη δουλειά του ή από το μαγαζί που πίνουν καφέ μπας και τον πετύχει.
Γενικά:
Ο σουβλάκης είναι Αθηναίος και μόνο. Δεν υπάρχουν σουβλάκηδες (μπουγάτσα με κομματάκια κρέας) στην συμπρωτεύουσα ή στα νησιά. Ή εκεί είναι όλοι περίπου έτσι και δεν διακρίνονται.
Ο σουβλάκης δεν είναι αλάνι. Είναι καλό παιδί, αληθινά καλό παιδί που όμως δεν σπούδασε, δεν παντρεύτηκε, δεν πήγε καλά στην δουλειά, δεν απέκτησε χόμπι, δεν τα πάει καλά με τις σχέσεις, δεν έχει ενδιαφέροντα, απογοητεύει φίλους, συγγενείς, αφεντικά, αλλά δεν μπορείς να τον μισήσεις. Πολύ εύκολα όμως μπορείς να τον βαρεθείς, να σε εκνευρίσει, να τον περάσεις για άστεγο που βγήκε από κάποιο οικοτροφείο και γενικώς να σου δώσει ακόμα χειρότερη εικόνα από την πραγματική του.
Ο σουβλάκης μου όταν έρθει στο τσακίρ κέφι βγάζει επιφωνήματα τύπου
είμαι-τώρα-ανεβασμένος-και-πρέπει-να-σπάσω-τα-ούμπαλα-σας (ώπα, γειά μας, έλα ρεεεεε αρχηγέ), σκουντάει, βαράει πλάτες, αγκαλιάζει και γενικώς σε κάνει ρεζίλι. Γιαυτό και έχει ακριβώς 3-4 φίλους μόνο.
κι όμως, εγώ ξέρω έναν πολύ χαρακτηριστικό σουβλάκη εκ Θεσσαλονίκης. Απλά ανταλλάσσουμε το Παναθηναϊκός με Άρης και μια χαρά είμαστεεεε…
Σοφία είσαι καταπληκτική! Δάκρυσα από τα γέλια