Keeping busy (και παρόμοιες μαλακίες που δε δουλεύουν)

Desert

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από συμμβουλές (που δίνουν οι “γνώστες”) οι οποίες δεν λειτουργούν.

“Μην σκέφτεσαι πολύ”

“Μην ανησυχείς”

και διάφορα τέτοια που τα λένε επειδή κυρίως δεν ξέρουν τί να πουν.

Η χειρότερη είναι το “keep busy” – πολύ της μοδός στη Γηραιά Αλβιώνα.

Εμένα θα ακούς.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Όταν οι άλλοι λέγαν ότι θέλαν…

Špilberk Castle

Όταν οι άλλοι λέγαν ότι θέλαν, εμείς κάναμε.

Μικρά μεθύσια στα γαλάζια νησιά.

Βόλτες στα πλακόστρωτα τα ξημερώματα ξυπόλυτοι.

Ξενύχτια πάνω από βιβλία και σημειώσεις.

Σπασίματα του γυαλιού και της μέσης.

Βήματα 3,000 μίλια (κι άλλα τόσα) at the drop of a hat.

Για έναν αναστεναγμό.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Που λες πάει μια βόλτα

Best view in London

Που λες πάει μια βόλτα.

Και βρίσκει γνωστούς.

Και φίλους.

Και αγνώστους.

Α, ναι. Και μουσικές.

Και κορίτσια με σημάδια στα δάχτυλα των ποδιών γιατί ξέρουν να ανεβαίνουν en pointe.

Και έναν τύπο που κάθεται πίσω, σηκώνει την τρομπέτα και φτιάχνει μικρά όνειρα.

Που λες . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Αυτά που είναι (κι αυτά που δεν είναι)

giddy

 

Και που λες, κάνω κάτι βόλτες τελευταία σε καμμένη γη.

Σκύβω, πιάνω λίγη από τη σκόνη και την αφήνω να πέσει πάλι.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Φθινόπωρο το ενδέκατον

Rain on a Train

 

Περιμένω φέτος στο Λονδίνο να πιάσει μια βροχή γερή.

 

Είχαμε το πιο όμορφο καλοκαίρι –

– στις όχθες του Τάμεση

– στους δρόμους τα ξημερώματα

– στις παμπ που σερβίρουν μπύρες που βγαίνουν και σε μπλουζάκι

– στους φίλους που έγιναν αγκαλιά.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Burnout | Πρόβα

Rehearsal

Έχουμε μαζευτεί (γιατί έτσι μαζευόμαστε πάντα) και θα πούμε τα τραγούδια που αγαπάμε.

*Εγώ πού ήμουν;*

Εσύ δεν ήσουν εκεί. Μη διακόπτεις. Σε κάποιο σαλόνι που δεν το ξέρω, έχουν μαζευτεί και φίλοι και άγνωστοι και στο μεταξύ μας κάνουμε πρόβα.

*Δε νομίζω ότι προτιμούσες ποτέ τις . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Burnout | Λυκαβηττός

Athens

Στο Λυκαβηττό όλες οι αλήθειες ξετυλίγονται πάνω από την Αθήνα όπως ξετυλίγεται ο καπνός του τσιγάρου.

*Πες μια αλήθεια κι εσύ, τόσα χρόνια έχω να σε δω να μιλάς*

Έχεις ακόμα το θράσος να ζητάς!

*Δε ζητάω. Δίνεις και παίρνω*

Είναι κάπου στα τέλη του ενενήντα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Κάθε ξημέρωμα και σε κάθε ρεπό

Skiathos

(σαν από Τα Πρωινά Μετά)

Από το παράθυρο του τη βλέπει κάθε ξημέρωμα να περπατάει στην ταράτσα.

Τόσο καιρό που την παρακολουθεί ξέρει τον ήχο του αυτοκινήτου της. Ακούει τη μηχανή να σβήνει και την πόρτα να κλείνει. Ακούει το τρίξιμο της αυλόπορτας. Στα λίγα δευτερόλεπτα που . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Λέξεις του δρόμου

Street lights (!)

Είχε ξανθά μαλλιά και της είπανε τραγούδια (τότε) και μάτια χρυσά (τότε) και της αφήσανε ένα χάδι στο λαιμό να το κρατάει για ενθύμιο τρυφερότητας (πότε;)

Είχε δέκα και έξι χρόνια (τότε) και προφορά που την σημάδευε για ξένο σώμα (τότε) και έδωσε απλόχερα ιστορίες . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Ξενιτιά που λες είναι…

Open Studio

 

Ξενιτιά είναι όταν δε σε χωράει ο τόπος και δεν υπάρχει άνθρωπος κοντά να γίνει ο τόπος *σου* μέχρι να ξαναβρείς τα σύνορα σου.

Όλα τα άλλα είναι απλά διεύθυνση που γράφεται με άλλο αλφάβητο.

Τα κρυφά κιτάπια του γραφιά

Broken Glass at Work-6

 

Υπάρχουν.

Υπάρχουν ιστορίες που ξεκινάς και δεν τελειώνουν.

Υπάρχουν ιστορίες που μένουν σε draft στο blog γιατί φοβάσαι ότι παραβιάζεις τον πιο ιερό κανόνα σου και τελικά έβαλες περισσότερη αλήθεια παρά ψέμα μέσα. (Φαίνεσαι, πιο πολύ από ότι θέλεις).

Υπάρχουν και κρυφά κιτάπια, . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Για την τάξη (όχι και την ασφάλεια)

London sky going for pink

Όταν δεν γράφω, είναι γιατί δεν έχω καταλάβει πού στέκομαι.

Για να το βρω, ανοίγω τον υπολογιστή, πληκτρολογώ λίγο στα τυφλά, σβήνω, ξαναγράφω, μέχρι να έρθει ο κόσμος στην θέση του.

Επί του παρόντος επιμένει να πηγαίνει εκεί που εγώ δε θέλω.

Γαμώτο.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Μικρά παραμύθια χαμένα στην άσφαλτο

She still believes in fairytales

“Fairy tales. Oh, they are real, my darling” είπε κάτω από το φως των κεριών.

Είναι εύκολο να την πιστέψεις εδώ, σε αυτό το δωμάτιο, χαμένος μέσα στο δάσος και την ησυχία.

Αφήνει τις ξύλινες βελόνες στην άκρη και σε πάει μέχρι το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Δύο (κι όχι μαζί)

Red Lips 2

 

Όταν ήταν μικρή της άφησε ένα σημάδι στα χείλη. Με δυο φιλιά τελευταία.

Το κάλυψε για μέρες με κραγιόν – αγορασμένο στη Σωτήρος Δίος στην κοπάνα. Πώς να εμφανιστείς με μελανιά στα χείλη στο σχολείο. Πώς να εμφανιστείς με μελανιά στα χείλη στη μάνα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Prepare for the English summer

Christ Church Meadows

 

The whole of London is holding its breath – while the clouds gather.

We all move slowly through the thick mess of the night.

Sticky.

Fragrant.

Silent.

The heat sticks on the walls of your tiny room (all London rooms are tiny), gets under . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…