Καταρχήν ας πει κάποιος στα φυντάνια στην Ελευθεροτυπία (όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο με εκνευρίζει αυτή η εφημερίδα) ότι δεν είναι πρέπον να δημοσιεύονται στην πρώτη σελίδα στο site τους παράγραφοι που μοιάζουν να έχουν αντιγραφεί από Δελτίο Τύπου της Αρχιεπισκοπής.
“Ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου έχει συγκινήσει ολόκληρη την Ελλάδα. Σε όλους του ναούς η σημαίες κυματίζουν μεσίστιες και ψάλλονται τρισάγια. Η ελληνική πολιτεία ανήγγειλε τετραήμερο εθνικό πένθος. Μηνύματα πένθους αποστέλλουν και οι προκαθήμενοι άλλων ορθόδοξων εκκλησιών όπως τη ρωσικής, η οποία θα παραστεί δια αντιπροσωπείας στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου.”
Δεύτερον. Η ελληνική πολιτεία ανήγγειλε τετραήμερο εθνικό πένθος; Επειδή πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος; Δε λέω, σχετικά νέος πήγε και ο καρκίνος δεν είναι εύκολο πράγμα. Κρίμα και ελπίζω να βρει την μεταθανάτια ζωή στην οποία ήλπιζε.
Αλλά ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ;
Κατά τα άλλα οι βάρβαροι, οι αμόρφωτοι και οι οπισθοδρομικοί είναι οι Μουσουλμάνοι.
Δεν ήθελε και δεν ήταν αρχιεπίσκοπος όλων των Ελλήνων. Αλλά και θεσμικά δεν ήταν.
Βασικά αναρωτιέμαι αν πέθαινε κανένας ο αρχιερέας κάποιας άλλης θρησκείας στην Ελλάδα, θα είχε τιμές αρχηγού κράτους;
Αλλά τι λέω μωρέ… Το Σύνταγμά μας είναι “εις το όνομα της Αγίας Τριάδας”. Για μια στιγμή νόμιζα ότι ζω σε κράτος που αντιμετωπίζει όλες τις θρησκείες το ίδιο. Λάθος μου :| …
Νὰ … ἁγιάσει τὸ στόμα σου! Ἂς τὸν ἀναπαύσει ὁ θεός του, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ποὺ δὲν ἀνήκουμε στὴν ἐκκλησία του δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποχρεωνόμαστε σὲ πένθος.
έλα ντε, αυτό αναρωτιέμαι και εγώ
είχα μια εξεταστική εργαστηρίου που λες για αύριο η οποία όμως αναβλήθηκε από την περασμένη βδομάδα για την Πέμπτη γιατί αύριο είναι των τριών ιεραρχών +σουβλόγισον+ και τώρα λέει θα μας την πάνε Παρασκευή
στα κομμάτια
(yet) another bank holiday dear…
Όποιου δεν του αρέσει ας πάει στο Γιουέσι. Δεν προσβάλει κανένα ένα τριήμερο πένθος – ακόμα κι εμένα τον παντελώς άθρησκο και άθεο – ιδίως όταν πρόκειται για ένα τύπο που προσπάθησε να ζεύξει και τα πιό εταιρόκλητα του τόπου αυτού.
Εμένα πάντως Δημήτρη με προσέβαλλε η άρνησή του να δεχθεί ότι ήταν πνευματικός και όχι πολιτικός ηγέτης..