Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

4 luni, 3 saptamani si 2 zile

Το είδαμε στο εξαιρετικό Curzon στο Soho (ανακάλυψη φίλων).

Ο Καβαλιώτης μου είπε: “βαρύ”. Διαφωνώ. Βαριά είναι μια ταινία (οποιαδήποτε) του Αγγελόπουλου. Το 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες ήταν σκληρή ταινία – τόσο σοκαριστική και τόσο τρυφερη (κάπως διεστραμμένα).

SPOILER ALERT *** Το παρακάτω μπορεί να περιέχει λεπτομέρειες της πλοκής ***

Νομίζω το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το τέλος και μου φάνηκε ότι ξαφνικά – ενώ η Gambita συνέχισε να κοιτάει το μενού τελείωσε η υπομονή της Otilia. Γύρισε να κοιτάξει τον θεατή ίσια στα μάτια, κάπως σαν να έλεγε “αρκετά σε ανεχτήκαμε κι εσένα, άσε μας στην ησυχία μας τώρα”.

Διάβασα Online κάποιες τελείως άχρηστες συζητήσεις περί του αν η ταινία είναι pro-life ή pro-choice (προσωπικά δεν θεωρώ τον όρο pro-life ακριβή, νομίζω το pro-misery του πηγαίνει καλύτερα, τεσπα). Τόσο ηλίθιες συζητήσεις είχα καιρό να ακούσω. Τί πρόβλημα κι αυτή η ανάγκη να τοποθετηθούμε οπωσδήποτε σε κάποιο κουτάκι. Ποσώς με ενδιαφέρει τί ήθελε να πει ο ποιητής (αν και προσωπικά νομίζω ότι δεν ήθελε να πει τίποτα). Δηλαδή περιμένω μια ταινία για να αποφασίσω αν είμαι pro-choice ή pro-life; Αλλά με τέτοια προπαγάνδα που τρώμε γενικώς, τί περιμένω να αναμένει κι ο μέσος θεατής…

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>