Τσοκ γκιουζέλ

Ψες που λες είναι να πάω σε ένα πάρτυ και οι οδηγίες που έχω λάβει είναι για επίσημο ένδυμα. “΄Ετσι είσαι;” – σκέφτομαι η θεία. “Θα ακολουθήσω τις οδηγίες κατά γράμμα”. Οπότε, πέρα από το ένδυμα υπερπαραγωγή πάω και μια βόλτα στον Χουσεϊν να μου φτιάξει κουπ να ‘χω να πορεύομαι.

Ο Χουσεϊν όπως έχουμε ξαναπεί είναι ο σούπερ κομμωτής μου, βέρος Τούρκος με μουστάκα (που και που την ξυρίζει για την ανανέωση) και πελάτισες που δε βάζουν γλώσσα μέσα (πλην μόνο στα Τούρκικα).

Μπαίνω που λες μέσα χτες το μεσημεράκι

– Χουσεϊν, χτένισε με.
– Πού είναι το φόρεμα;

Αφού παθαίνω το πρώτο κοκομπλόκο καταλαβαίνω ότι θέλει ή φωτογραφία ή το ίδιο το φόρεμα για να δει τί θα μου κάνει στο θέμα κουπ. Η απροετοίμαστη καλτάκα δεν έχω καν φωτογραφία της ενδυμασίας. Χάνω τους πρώτους πόντους. Του περιγράφω τί θα φορέσω και του λέω ότι θέλω τα μαλλιά πάνω. Επιστρατεύουμε και αγγλομαθή Τουρκάλα πελάτισσα για να συνεννοηθούμε βέβαια, καλά να είναι η γυναίκα.

– Που θα πας;
– Σε ένα πάρτυ. Φτιάξε μαλλί.
– Τα θες κάπως συγκεκριμένα;
– Το αφήνω πάνω σου.

Στον κόσμο του Χουσεϊν παιδιά δεν υπάρχουν πάρτυ.

Υπάρχουν δεξιώσεις γάμου.

Υπάρχουν κομμώσεις από ασπρόμαυρες ταινίες Τούρκικες της δεκαετίας του ’60.

Απλά πάρτυ πάντως, όχι.