Το 1999 (για να δείχνω και την ηλικία μου) άκουσα για πρώτη φορά την Karen Lawrence και τους Blue by Nature στο Fun and Games.
Δε νομίζω ότι ξέρει πολύ κόσμος τη μπάντα. Εδώ που τα λέμε από στόμα σε στόμα πήγαινε. Κι εμένα κάποιος μου έβαλε μια μέρα να ακούσω το τραγούδι, αφού είχαμε παίξει τέντα το One Bourbon, One Scotch, One Beer.
Εκεί που επέστρεφα σπίτι με το πόδι τις προάλλες και έπαιζε στα ακουστικά μια playlist από τις παλιές (The Gathering, Rolling Stones, Blue Oyster Cult και άλλα τέτοια πρόσφατα) μπαίνει η κιθάρα των Blue by Nature. Κανα δυο δρόμοι θα με θυμούνται να περπατάω και να τραγουδάω. Oh well.
Το τραγούδι είναι από αυτά που θέλουν μπέρμπον (και το λέω εγώ που δεν πίνω και πολύ), κλάμματα, οδήγηση 500 χιλιόμετρα για να δεις έναν άνθρωπο – γενικά όπως καταλαβαίνεις είναι ένα τραγούδι για καταστροφή. Κι ίσως για αυτό, τόσο ωραίο.
Leave a Reply