Από το 2004 (βλέπε φωτογραφία, όταν ήμουν φρέσκια φρέσκια και μάγουλο βερύκοκο) μέχρι το 2012 – εκτός από μία μικρή παύση περίπου 6 μηνών – στο digital-era από παράκρουση πάμε καλά.
Σήμερα το blog κλείνει 8 χρόνια (ήμουνα νια και γέρασα).
Για την επέτειο λοιπόν, τσάκω μερικές αναρτήσεις από το 2004 μέχρι σήμερα. Εντελώς τυχαίες είναι, έκανα καμιά δεκαριά κλικ κι ιδού τί βρήκα
- ‘Ολα είναι δρόμος (πρώτη ανάρτηση)
- Ο παρακμιακός ο άντρας ο κομμάτιας (Σεπτέμβριος 2004)
- Ταπεινός υπηρέτης της ΕΕΕΑ (έχουμε παρελθόν – Γενάρης 2005)
- Η Γυναίκα η Καριόλα (Φλεβάρης 2005 – κι ακόμα αρνούμαι να πω συγγνώμη)
- Lucas (Μάρτιος 2005 – ή πώς άγνωστοι Βραζιλιάνοι σε φιλάνε στις στάσεις των λεωφορείων)
- Η Ροκ Μπάντα (Απρίλιος 2005 – Ακόμα βρίσκουν το έπος σε διάφορα φόρουμ, έρχονται, με βρίζουν και φεύγουν. Ο σωστός ο αναγνώστης πιάνει το χιούμορ και γελάει πάντως)
- Ενοικιάζεται: Πληροφορίες Εντός (Μάης 2005 – η πρώτη από τις “χρηστικές” αναρτήσεις για το Ηνωμένο Βασίλειο)
- Ροχάλα (Αύγουστος 2005 – ήταν πρωί. ήταν καλή ροχάλα)
- Άκου τώρα: Της νοσταλγίας (Αύγουστος 2006- για τους φίλους)
- Ατάκα παραμονής (Δεκέμβριος 2007 – κάτι με πουλιά λέμε)
- Υπόκλιση (σεβασμιότατε) (Φλεβάρης 2008 – όπου μαθαίνω πώς να κάνω υποκλίσεις α λα Κορεάτικα)
- Δικέ μου μήπως έχεις λίγο ρεύμα; (Μάης 2009 – ψάχνοντας για το φιξάκι μας)
- Το ένα που μου έμαθε εμένα (στα 29) (Ιούνης 2009 – μεγαλώνω και μαθαίνω)
- 13+1 λόγοι που οι γκόμενες γουστάρουν Edward (Φλεβάρης 2010 – μαζί με τη Sugarenia)
- Λίγα λόγια για τη δουλειά στην Αγγλία (Αύγουστος 2010 – από ότι μου λένε, από τις πιο χρήσιμες αναρτήσεις μου)
- Ηροδότου όπου τσουτσούνι και πατρίς (Μάρτης 2011 – όπου μορφώνομαι)
- ΩωωωωωωωωωωΩΩΩωωωΩΩΩΩΩΩΑΑΑΑΑΑΑ (Γενάρης 2012 – με ένα από τα μυστικά της ευτυχίας)
- Λονδίνο, μικρή πατρίδα (Μάης 2012 – αυτό που λέει ο τίτλος)
- Από τον πρώτο στο δωδέκατο χτύπο (Ιούλης 2012 – 8 χρόνια μετά Τα Μεταμεσονύχτια πάνε κι άλλες βόλτες)
- αυτή η ανάρτηση
Ευχαριστώ για τα σχόλια, τα ευτράπελα, τα emails, τους τσακωμούς, ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ.
Καλή συνέχεια.
Αυτά τα ποτ πουρί-επετειακά, να τα ανεβάζεις το βράδυ, να έχουμε σχολάσει! Γιατί με τα περισσότερα απο αυτά κλαίω ακόμα (από τα γέλια λέμε)! Χρόνια πολλά digital era!
Κάθε φορά που σκέφτομαι “ήταν πρωί, ήταν καλή ροχάλα” το ακούω μέσα στο κεφάλι μου με τη φωνή σου :-)
Εγώ σε ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα (είσαι ακόμα φρέσκια φρέσκια, αλλά έχεις μεγάλη ιστορία) αλλά σε ευχαριστιέμαι πολύ και σου εύχομαι καλή συνέχεια και εις άλλα με υγεία!