Λοιπόν είχα ένα ατύχημα χτες με το μηχανάκι (τον Φράνκι, οι παλιοί ξέρουν). Πριν με προλάβετε να δηλώσω ότι είμαι πολύ προσεκτική οδηγός και ο Φράνκι είναι μικρό σκούτερ που δεν πιάνει ταχύτητες. Άλλες λεπτομέρειες περί ατυχήματος άλλη φορά γιατί παίζει και το ζήτημα με το κανονιστεί η ασφάλεια και τα τοιάυτα – πάντως είμασταν δύο οχήματα.
Καταρχήν να πω ότι όταν πέφτεις από το μηχανάκι πρέπει να ξέρεις να πέφτεις. Πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργηθούν ειδικά μαθήματα για το πώς πέφτουμε. Επίσης πρέπει εκτός από το κράνος να είναι και το τζάκετ με τα προστατευτικά υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ό – κάνει θαύματα.
Εγώ να σας πω επειδή ήμουν εντός του ατυχήματος δεν ξέρω πόσο άσχημο φάνηκε από έξω αλλά πρέπει να φάνηκε πολύ άσχημο. Πεταχτήκαν από μια παμπ στη γωνία – ήρθαν περαστικοί – όλοι με κοιτάγανε με ένα ύφος ‘παναγία μου θα μας πεθάνει και θα το έχουμε εφιάλτες δυο χρόνια’. Καθισμένη στην άσφαλτο σήκωσα τα χέρια μου και τρέξαν πανικόβλητοι να με ορθώσουν. Χεσμένο το σύμπαν. Να παίρνουν τηλέφωνα ασθενοφόρα – να τρέχουν να μου φέρουν νερό – να μου λένε μη βγάλεις το κράνος – να σηκώνουν το μηχανάκι – γενικώς ρε παιδιά συγκινήθηκα. Τέτοιο ενδιαφέρον και ανησυχία στα μάτια αγνώστων πρώτη φορά το βλέπω. ‘Ηταν ένας νεαρός εκεί, μελαχρινός που του είχε κοπεί η μιλιά και με κοιτούσε με μάτια ελαφιού – αφού ανησύχησα περισσότερο γι’αυτόν. Περνάγαν και δύο πιτσιρίκια και δώσαν σύρμα στα άλλα πιτσιρίκια της γειτονιάς και γίναμε γενικώς νούμερο.
Στο ασθενοφόρο ήταν δυο παιδιά – πολύ νέοι μου φάνηκαν. Ένας πολύ μελαχρινός με πράσινα μάτια και ένας πολύ χλωμός με γαλάζια μάτια και κοκκάλινα γυαλιά. Με χώσαν μέσα, μου μιλάγανε, μου πήραν την πίεση, με ψηλαφίσανε γενικώς, σπονδυλική στήλη, πλάτη, ώμοι – αυτός με τα γυαλιά φάνηκε να στεναχωριέται που με πονούσε σε κάποια σημεία. Με ρωτήσαν πώς θα πάω σπίτι, ποιός θα με περιμένει. Κανένας, τους είπα. Και ρε παιδιά φορτώσαν το μηχανάκι στο ασθενοφόρο και με φέρανε σπίτι. Έξω από την πόρτα. Μου το βάλανε και στην αυλή. Ότι άγιο / θεό / μοίρα έχουν αυτά τα παιδιά να τα προσέχει κι όλο να τους τυχαίνουν απλά πράγματα όπως το δικό μου.
Πάντως σε δύο σημεία τρόμαξα σοβαρά. Πρώτον όταν σουρνόμουν στην άσφαλτο – είναι μια σουρεάλ εικόνα που δε σου φεύγει ποτέ, σα να έχεις ρίξει την κάμερα πλαγιαστά με ταχύτητα – αυτό που κάνουν στο σινεμα; Ε, όντως το βλέπεις έτσι ακριβώς, λίγο άσφαλτο, λίγο μηχανάκι, λίγο πεζοδρόμιο. Και δεν τρόμαξα με την εικόνα να σου πω – τρόμαξα κυρίως με το πώς θα το πω ότι έγινε σε ανθρώπους που μ’αγαπάνε και είναι μακριά κι άντε να τους ηρεμήσεις. Κι όχι τίποτα άλλο – αισθάνεσαι σαν παιδί εκείνη τη στιγμή, σου έρχεται αυτό που σου λέγανε “άμα χτυπήσεις και κλαις θα σε δείρω κι από πάνω”.
Το δεύτερο σημείο που τρόμαξα ήταν όταν είδα το κράνος με καθαρό κεφάλι σήμερα το πρωί. Πέρασα τα δάχτυλα μου από τις χαρακιές που είναι βαθιές, ευθείες, άσχημες. Πώς ανεβαίνουν κάποιοι άνθρωποι σε μηχανάκια χωρίς κράνος, δε θα το καταλάβω ποτέ.
Πάντως καινούριο κράνος πήρα (το θεωρώ υποχρεωτικό ακόμα κι αν σου πέσει κάτω – δεν παίζουμε μ’αυτά). Ωραίο, έτσι;
Στη μαμά Δέσποινα που έχει πάθει τον πανικό να μηνύσω λοιπόν ότι έβγαλα συμπέρασμα. Όπου και να ‘σαι υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα καθυστερήσουν από τις δουλειές τους και την καθημερινότητα τους, θα σκύψουν να σε σηκώσουν, θα σου φέρουν νερό, θα σου κάνουν ερωτήσεις, θα σου δώσουν τα στοιχεία τους, θα δεις στα μάτια τους το ενδιαφέρον και την ανησυχία τους.
Κι αυτό ρε παιδιά – έτσι από μία κοπέλα που τη διαβάζετε και είναι και λίγο κυνική – μου δίνει μεγάλη ελπίδα.
Αφού είσαι καλά….απλά, να πάει να μην ξανάρθει και με γεια το κράνος :)
Μα το θεό, αυτό το πράμα είναι και μένα ο μεγαλύτερος φόβος μου.. μη μου τύχει κάτι και οι δικοί μου στην Ελλάδα είναι ξένοιαστοι και κουλ, την ίδια ώρα που εγώ θα'μαι στα φορεία και τα νοσοκομεία.. αυτή η προσωρινή άγνοια που έχουν με σκοτώνει. Αν δε κάνω λάθος σου έχει ξανατύχει κάτι παρόμοιο ή κάνω λάθος; Και πάλι είχαμε σχολιάσει ότι σε είχαν βοηθήσει..
Αλλά να βάλουν και το μηχανάκι στο ασθενοφόρο;; Μπράβο τους τα παιδιά, καλά τα λες, ο θεός να τα'χει καλά. Ελπίζω να είσαι καλύτερα και με'γεια το καινούριο sharkάκι. :)
Ρε κοριτσάρα μου!!
Καλά δεν βάζεις μια φωνή; Χρειάζεσαι κάτι; Πες ρε, οτιδήποτε! Σουπερ Μαρκετ, τσιγάρα, σούπερ Κατερίνα από το περίπτερο οτιδήποτε. Αν χρειάζεσαι εδώ είμαστε, ε;
Χμμ. Χαίρομαι που δεν έπαθες κάτι σοβαρό. Μιλώντας ως κάποιος που έχει πάθει σοβαρό ατύχημα με αυτοκίνητο κάποια πολλά χρόνια πριν ( http://www.sarampalis.org/blog/archives/january… ) και προχθές ήταν στον Α12 κάνοντας 80mph πάνω σε μια 750άρα μηχανή, η εμπειρία του ατυχήματος είναι πιθανό να σου σώσει την ζωή κάποια άλλη στιγμή στο μέλον. Δεν είναι ότι 'μαζεύεσαι' από τον φόβο (που μαζεύεσαι), αλλά περισσότερο το γεγονός πως το έκανες experience, και σου αλλάζει λιγάκι την προοπτική και το πώς το βλέπεις το όλο θέμα του driving.
The full biking attire is mandatory of course.
Όσο για την ανθρωπιά του κόσμου…. και εγώ ως ένας κυνικός σαν και σένα, συμφωνώ πως πάρα πολύς κόσμος θα βοηθήσει ευχαρίστως, και θα ενδιαφερθεί θετικά αν μπορεί να κάνει κάτι.
(on an irrelevant matter, i was wondering if I may send you an email about something I am interested in discussing with you, regarding media companies and the like).
ωραίο έτσι;
writersblock παιδί μου άμα ποτέ αρχίσω να κάνω προσευχές θα τους θυμάμαι
Οδηγάω μηχανή 10+ χρόνια και έχω, όπως είναι στατιστικώς αναμενόμενο, πέσει και μάλιστα με υψηλές ταχύτητες (100+ χλμ / ώρα). Ποτέ δεν έπαθα κάτι παραπάνω από ελαφριές μελανιές.
“Καταρχήν να πω ότι όταν πέφτεις από το μηχανάκι πρέπει να ξέρεις να πέφτεις.”
Πολύ σωστό! Το σημαντικό είναι να μην σφίγγεσαι γιατί όσο σφίγγεσαι τόσο περισσότερες και πιο επώδυνες τούμπες κάνεις.
“Επίσης πρέπει εκτός από το κράνος να είναι και το τζάκετ με τα προστατευτικά υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ό – κάνει θαύματα.”
Χειμώνα-καλοκαίρι φοράω μοτοσυκλετιστικό τζάκετ με προστατευτικά. Όπως και με το κράνος, το θεωρώ έξυπνη κίνηση μείωσης του κινδύνου σε περίπτωση πτώσης (αργά ή γρήγορα όλοι όσοι οδηγάμε μηχανή θα πέσουμε) χωρίς να χρειάζεται να είναι υποχρεωτική η χρήση του για να το φορέσω. Δεν πρέπει να βλέπουμε το κράνος και το τζάκετ ως κάτι υποχρεωτικό για να τα φορέσουμε. Πρέπει να τα φοράμε ούτως ή άλλως και πάντοτε. Και, φυσικά, πρέπει τόσο το κράνος όσο και τα προστατευτικά στο τζάκετ να πληρούν τις προδιαγραφές.
Επί τη ευκαιρία, αν το κράνος που σκέφτεστε να αγοράσετε δεν πληροί τις προδιαγραφές -αν δηλαδή δεν είναι γραμμένο πάνω του το (επί του παρόντος) “ECE 22.05”- τότε είναι σαν να μην φοράτε τίποτα! Μην αγοράσετε ένα τέτοιο κράνος!
Περαστικά και καλές βόλτες!
cinderella να σου πω μωρή θεοπάλαβη δεν κανονίζουμε κανέναν καφέ; σε μία πόλη ζούμε.
Apotheosis – thank you.
E-mail me anytime :-)
BizWriter να 'σαι καλά ευχαριστώ πολύ.
Να σημειώσω ότι ακόμα και το ECE 22.05 είναι το μίνιμουμ στάνταρ – καλό είναι να παίρνουμε κράνος με λίγο καλύτερες προδιαγραφές.
Πολύ σωστό και αυτό! Προσωπικώς συνιστώ τα Shoei και Arai ως κορυφαία κράνη. Μπορεί να είναι ακριβά, αλλά δεν αξίζει το κεφάλι μας 800, 1000 και ακόμη περισσότερα ευρώ;
αντί καινούριου κράνους, δεν πουλάς το μηχανάκι λέω εγώ;;;; Αμάν!
Περαστικά (ειδικά στη μαμά Δέσποινα!)!
(Σοβαρά: ελπίζω να είσαι καλά και να μην έχεις χτυπήσει…)
linguafrance αυτό ακριβώς μου είπε η μαμά Δέσποινα! :-)
Έχω χτυπήσει αλλά όχι σοβαρά.
Γρήγορα περαστικά τότε και προσοχή μέχρι να γίνεις 110% καλά!
*Κάτι ξέρει η δύσμοιρη η μάνα! :P
Περαστικά! Εννοείται ότι όλοι πρέπει να φοράνε κράνος… καλορίζικο το καινούργιο λοιπόν, ωραίο είναι :)
Πριν 4-5 μήνες είχα ένα ατύχημα με το ποδήλατο στον Α19 πηγαίνοντας προς York και σωριάστηκα (μετά από μικρής διάρκειας πτήση) στην άσφαλτο. Με έσωσε πιστεύω η προσεκτική οδήγηση των οδηγών που περνούσαν πλάι μου και ο χώρος που αφήνουν για τους ποδηλάτες. Από τότε, κράνος πάντα ΚΑΙ στο ποδήλατο.
Περαστικά σου! you'll be fine in no time!
Δεκέμβρη του 2006 είχα έρθει για διακοπές από Σκωτία και πέρναγα με το Vespινιό μπροστά από το Καλλιμάρμαρο. Ψιλόβρεχε, ακούμπησε η ρόδα στη ράγα του τραμ αποφεύγοντας μια λακουβάρα, εδώ εγώ, 10 μέτρα αλλού το όχημα.
Το χειρότερο δεν ήταν η πτώση – και είχα ξαναπέσει και φόραγα full κράνος, μηχανομπουφάν και μπότες. Το χειρότερο ήταν που άνοιξα τα μάτια και έβλεπα μισό άσφαλτο και μισό τα φώτα των αυτοκινήτων να έρχονται. Εκεί έκανα την κάλτσα μου γεμιστή…
Δεν θυμάμαι να κατέβηκε κανείς από το αυτοκίνητό του – πάλι καλά που έκοψαν ταχύτητα στη λωρίδα που ήμουν…
Από εκείνη τη μέρα, μετά από 9 χρόνια οδήγησης και άλλες 6 συγκρούσεις, ομολογώ ότι ξαναοδήγησα δίτροχο ελάχιστες φορές. Είναι πως σου κάθεται. Γιατί ως γνωστό, αν αρχίσεις να φοβάσαι τη μηχανή δουλειά δεν γίνεται ;)
Πάντα σιδερένια και πάντα προσεκτική σου εύχομαι!
Μεγειά τον καρχαρία σου :)
Christonikos – παλιό μυστικό που μου έμαθε παλιός μηχανόβιος. Ανεβαίνεις πάνω στο μηχανάκι πάλι ΟΣΟ πιο ΓΡΗΓΟΡΑ γίνεται. Αλλιώς παίρνει μυθικές διαστάσεις ο φόβος.
Ευχαριστώ για τα περαστικά :-)
Δεν είναι μόνο η προσοχή που πρέπει να έχουμε ως οδηγοί ή ως πεζοί…αλλά και οι καταστάσεις που μεταβάλλονται απο στιγμή σε στιγμή…Περαστικά, να είσαι καλά :-) και γρήγορα πάλι (και καλύτερα)!
Christina K – βρε συ Χριστινάκι κάνε μου μια χάρη – έχω άσχημες γρατζουνιές στο γόνατο – πώς να τις προσέξω έτσι ώστε να είναι κάπως στα καλύτερα τους μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη; Εννοώ, μόλις κόψω τα ιώδια να βάνω τίποτις κρέμες ή να τις αφήσω ήσυχες; (διακοπές γαρ – θέλω να φορέσω και κανα φόρεμα, μην είμαι σαν το ατύχημα) Άντε πάλι blog post σε αγγαρεύω να κάνεις
Μόλις θρέψουν πλήρως τα τραύματα – αμυχές – γρατσουνιές, αγόρασε μια αναπλαστική κρέμα (δεν ξέρω τα brands που κυκλοφορούν στην Αγγλία) και αν βρεις κάνε επαλήψεις με βαλσαμόλαδο – σπαθόλαδο.
Aquasol A κάνει;
Στη γρήγορη επούλωση βοηθά το ελαιόλαδο, αλλά να είναι καθαρό (όχι από τηγάνισμα…) και αφήνεις ανοιχτό το τραύμα, δεν του βάζεις πάνω γάζα κλπ. τις ώρες που έχεις βάλει το λάδι. Αστο αρκετή ώρα πάνω. Εχει και αντισηπτικές ιδιότητες και επουλωτικές.
Περαστικά σου! Και ναι, σίγουρα ο κόσμος βοηθάει. Ποτέ δεν έχω νιώσει την, τάχα μου, μοναξιά της μεγαλούπολης, παρά μόνο αν το επιλέξω. Ισως να μην είσαι τόσο κυνική όσο νομίζεις… Διότι κι ό,τι περιμένεις λαμβάνεις.
Proton na po oti mou ekane foveri entyposi to oti o kosmos endiaferthike, se simeio malista na se rotisoun poios tha se preimenei spiti kai na se pane me asthenoforo!!! As isoun ellada mallon akoma tha esproxnes ton Franki spiti… Deyeteron symfono sto oti den mporo na katalavo giati o kosmos anevainei se mixanes xoris kranos kai mpoufan. Mia fora epesa, me 30 xiliometra se 400 mixani kai krinontas apo tis gratzounies sto kranos an de to foraga tha eixe ginei i mouri mou skata, min po xeirotera. Den katalavaino ti simasia exei an sou kovoun prostimo i oxi…den tha eprepe na se noiazei to kefali sou etsi ki allios?
Tespa, perastika. Isos anatheoriso ligo tis apopseis mou gia to poso egoistes kai malakes einai oi anthropoi.
Kai megeia to Shark, oraio einai!
ναι και aquasol A και bepanthol ointment επίσης, διαλέγεις και πέρνεις :-)
Κουκλί! ( Εμένα μου το κλέψανε και θέλω ένα ροζ)
Περαστικά Σοφία και άλλο κακό να μην σε βρει! Πάντως πολύ καλά τα παιδιά του NHS όχι πως δεν το περίμενα γιατί, εντάξει τρελοί ρυθμοί σε αυτοί την πόλη, αλλά σπάνια να βρεις κάποιον πραγματικά αγενή. Θα το έχει μάλλον το κλίμα.
πάλι καλά! αχ αυτή η ξενιτιά :)
πάντα όρθια κοπελιά :-)
whoah this blog is fantastic i like reading your articles. Stay up the great paintings! You understand, many individuals are hunting around for this information, you could help them greatly.
[…] πρόσεξα μετά το ατύχημα με τον Φράνκι. Δεν έδωσα σημασία καθώς η γιατρός μου είχε πει ότι θα […]