Η αγάπη είναι ζάλη;

Dizzy fall
Uploaded by Nick Scribner on 31 Oct 08, 9.58PM GMT.

Τον τελευταίο καιρό (εντάξει τους τελευταίους μήνες) με πιάνει μια ζαλούρα ένα πράμα.

Το πρόσεξα μετά το ατύχημα με τον Φράνκι. Δεν έδωσα σημασία καθώς η γιατρός μου είχε πει ότι θα είμαι λίγο αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι για κάποιο καιρό. Η αλήθεια είναι ότι η ζαλούρα του ατυχήματος μου πέρασε σχετικά γρήγορα αλλά όσο περνούσε ο καιρός παρατηρούσα μία διαφορετική ζαλούρα.

Κάπως σα ναυτία; Κάπως σα να κοιτάς για πολύ ώρα ένα σημείο συγκεκριμένο και μετά να σηκώνεις τα μάτια σου. (Τεστ εγκυμοσύνης δε χρειάστηκε. Το λέω για να μην πάθει κανα εγκεφαλικό η μαμά Δέσποινα διαβάζοντας της παρούσα ανάρτηση).

Βρε λες – σκέφτηκα – να φταίει ο έρως ανίκατε και να με έχει πιάσει το ‘είμαι στα ουράνια τί να λέει κι αυτή η γης που την πατούμε;’

Η αλήθεια είναι ότι ούτε το ατύχημα έφταιγε, ούτε ο έρως (ανίκατε).

Η μυωπία μου κατέβηκε. (Ξενερουά;) Φοράω δηλαδή εδώ και καιρό γυαλιά (ή φακούς) που παραείναι δυνατοί για τη μυωπία που έχω. Στο δεξί το μάτι. Το αριστερό επιμένει στους ίδιους βαθμούς.

Πήγα ρε παιδί μου να βρω την ποίηση μέσα στη ζαλάδα και μου κατέστρεψε τον οίστρο η οπτικός.