Πολύ μίσος και αλληλοσπαραγμός και πάλι στη blogόσφαιρα – και είχα και επισκέψεις αυτές τις μέρες και δεν μπόρεσα να μαλλιοτραβηχτώ κι εγώ λίγο να μου φύγει η ένταση.
Όλα όσα διαβάζω περί λογοκρισίας, περί παρεξήγησης του τί είναι τα blogs στην πραγματικότητα και λοιπά και λοιπά σωστά και άγια. (Να σημειώσω βέβαια ότι κάποιους μήνες πριν που συζητάγαμε για μανιφέστο στο καταραμένο τούτο blog πέσανε να με φάνε με τις αντιρρήσεις αλλά τεσπα – κάτι ξέρει η Θεία Σοφία άμα μιλάει, αλλά θα κάμω την κορόιδα τώρα – ας φάμε νέους κανόνες περί copyright τώρα να χορτάσουμε)
Να σημείώσω όμως – όπως έχω πει και άλλες φορές ότι ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει ασυδοσία. Κι αν κάποιος αισθάνεται ότι προσβάλεται ή συκοφαντείται ο νόμος οφείλει να τον προστατεύσει.
Είναι αυτό άδικο;
Είναι αυτό φίμωτρο;
Θα έλεγα ότι πάλι τα μπλέξαμε τα μπούτια μας αλλά θα με πείτε κακιά.
Το πρόβλημα δεν είναι ο νόμος που προστατεύει τους πολίτες.
Το πρόβλημα είναι ότι οι πολίτες πλέον βλέπουν τους νόμους ως αποκλειστική προστασία των ισχυρών και μόνο.
Όταν μια υπόθεση για να εκδικαστεί παίρνει χρόνια και ζαμάνια. Όταν υπάρχουν κατηγορίες ότι το δικαστικό σύστημα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Όταν οι κυβερνήσεις φαίνεται να νομοθετούν μόνο όταν θίγονται στελέχη τους.
Τί να σου κάνει κι ο πολίτης; Σου λέει – δε γαμιέστε, θα αρχίσω το αντάρτικο πόλεων. Κι από κει που κάποτε έκανε πορείες – τώρα κάνει blogging.
—-
Τα λέει καλύτερα από μένα: alzap
Leave a Reply