Τις τελευταίες μέρες είμαι σε διάθεση αναζήτησης.
Οσφρίζομαι στα σκοτάδια και τις μικρές αναπάντεχες γωνίες των αναμνήσεων για εκείνη τη θύμηση που με έχει αναστατώσει.
Και αποτυγχάνω.
Αν τη βρω, θα την πιάσω, θα την απλώσω, θα την βάλω στο ηλεκτρονικό χαρτί και θα την εξωραϊσω – ή θα την κάνω πιο βρώμικη – και θα χάσει την αυθεντική της κλειδωμένη αξία, μέσα από μία κατάντια λέξεων και μεταχρονολογημένων ηθικών κρίσεων και κατακρίσεων.
Αυτή η στιγμή, που δεν την έχω ανακαλύψει ακόμα, στοιχειώνει μέρες και νύχτες.
Καλοκαιρινές.
ΓΑΜΩΤΟ!
————–
Like it? Buzz it! 
Ένα από τα πιο ωραία post που διάβασα τον τελευταίο καιρό!
Τώρα επί του πρακτέου: Μα αν την αναζητάς για να την εκθέσεις, τι θες να κάνει η έρημη η θύμηση; Κρύβεται και κλειδώνεται! Μήπως να γράψεις ένα καινούργιο post, να της τάξεις λυρική εμθάθυνση και άκρα διακριτικότητα; Αυτά δηλαδή που της αξίζουν. Πού θα πάει; Κάπου θα φανερωθεί!
Ε, καλά αφού ξέρεις, θα σου’ρθει εκεί που δεν περιμένεις, εκεί που θα καθαρίζεις πατάτες λέμε, ή εκεί που θα τρίβεις το μπάνιο!
Σοφάκι, έρχομαι Λονδίνο, μόνιμα (!)- καφέ στο camden lock?
xxx
Ελπίς :-)
despoina δεν άντεξες χωρίς Pimms ε; Στείλε μας γρήγορα e-mail με λεπτομέρειες