Δεύτερη μέρα στο σπίτι. Έχω διαβάσει ό,τι μου είχε περισσέψει από το Πανεπιστήμιο, έχω κάνει και της επόμενης εβδομάδας, έχω εξερευνήσει καμιά 20αριά blog που τα άφηνα για μετά. Επίσης έχω γεμίσει το σπίτι με φάρμακα, χαρτομάντηλα, κούπες τσάι και χαμομήλι.
Τα βράδια δεν κοιμάμαι. Μια κρυώνω, μια ζεσταίνομαι. Το πρωί το κομοδίνο έχει ένα βουνό χαρτομάντηλα. Δεν μπορώ να αναπνεύσω από τη μύτη μου και προσπαθώ να κοιμηθώ σε άκρως άβολες στάσεις που μου αφήνουν ενθύμιο έναν χαρακτηριστικό πόνο στο σβέρκο.
Έχω σιδερώσει μια στίβα. Έχω βάλει και πλυντήρια. Είδα και τρεις ταινίες. Πήρα τηλέφωνα που έλεγα ότι θα πάρω κι όλο τα άφηνα για μετά.
ΒΑΡΙΕΜΑΙ. ‘Εχω σαπίσει στον καναπέ και μπροστά στον υπολογιστή.
Τελειώσαν τα χαρτομάντηλα κι έπιασα το ρολό. Φυσάω τη μύτη – πονάει η μύτη – βάζω κρέμα στην κοκκινίλα από το πολύ φύσα φύσα. Μετά από λίγο πάλι τα ίδια. Φύσα – πόνα – κρεμουλιάσου.
Το μόνο καλό είναι ότι μπορώ να γκρινιάζω ελεύθερα πια. Συνεχώς. Με κλαψιάρικη φωνή. Με κοκκινισμένα μάτια. Ευλογημένη γρίπη.
Είμαι κακομαθημένη. Με ανέχονται. Όταν έχω γρίπη μου επιτρέπεται να είμαι πιο κακομαθημένη. Με ανέχονται περισσότερο. Ευλογημένη γρίπη.
Παρότι γνωρίζω πολύ καλά πώς είναι να είσαι άρρωστη κι ωστόσο να νιώθεις βασίλισσα γιατί όλοι σε φροντίζουν και ασχολούνται μαζί σου, σου εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά. :-)
Περαστικά. Πιες και καμια πορτοκαλάδα.
Ιφιμέδεια
τα τυχερά της ατυχίας… περαστικά… το καλύτερο φάρμακο μετά την πορτοκαλάδα το ρακόμελο… αν χρειαστείς συνταγή πες μου να στη γράψο… :)
Ρακόμελο ε; Στείλε μου ένα μέιλ αν είναι τοπ σίκρετ φάμιλι ρέσαπι
Προκοπέεεες… Δε γράφεις και για τον Κωστάλα μια που είσαι εκεί;