Υπάρχουν χιλιόμετρα που γίνονται με το μυαλό
…κι άλλα με τα πόδια.
Υπάρχουν κι αυτά που γίνονται με το αυτοκίνητο.
Υπάρχουν αυτά που γίνονται με το καράβι και τα λένε μίλια.
Υπάρχουν αυτά που κάνει μόνος του (τον βλέπω από το παράθυρο τις νύχτες).
Αφήνει και βρίσκει σε κάθε βήμα μία λίμνη που τον ρίξαν όταν ήταν παιδί.
Και σε αυτήν επιστρέφει τις μέρες της βροχής.
Στις άλλες γλώσσες του κόσμου αναρωτιέμαι πώς να λένε τη “λησμονιά”
Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις.
Γιατί σε μένα μάτια μου
Μια μέρα θα γυρίσεις.Να μου γυρέψεις τη φωτιά
Και του τρελού το χάδι.
Πάντα ζητούσες τα φιλιά
Που αφήνουνε σημάδι.
Όταν είσαι μέσα στο μυαλό μου (χωρίς να με ξέρεις κιόλας!!!) με πεθαίνεις:P