Έτσι για να λέμε (και να κλαίμε)

Είναι που δεν πίνει.

Βάλε μια τεκιλίτσα.

Και γίνε μια αγκαλιά με το λάθος άρωμα.

…

Ρε.

Ρε τί τραγούδια είπαμε.

Ρε τί ποτήρια σπάσαμε.

Ρε τί δάκρυα φύγανε στην Αίγινα, στη Μυτιλήνη και στα νησιά της ενδοχώρας.

Και της χώρας μέσα μας.

…

Είναι που δεν πίνει.

Βάλε μια τεκιλίτσα ακόμα.

Και γίνε μια βραχνή φωνή που δεν ξέρει τα καλά τραγούδια.

…

Ρε.

Ρε πόσα τραγούδια είπαμε στις διακοπές και στα σπίτια και στις γιορτές.

Και στις γιορτές μέσα μας.

Κατέβασε τους όλους από την πίστα γιατί θα χορέψω εγώ. Μόνο εδώ γίνεται αυτό.

Στο κάθε μέρα (που δεν ξέρει πότε να γίνεται παραμύθι) δεν χορεύεις σε αποκλειστική πίστα.

Μου το λένε ρε.

Ναι.

Αλλά δεν τους πιστεύω.

…

Είναι που πίνει.

Ρε.

Ρε Μελίνα.

Πες ένα ακόμα.

Έτσι για να λέμε.

Και να κλαίμε.