Μικρές αναμνήσεις από την Ελλάδα

Άντε παιδιά και Καλά Χριστούγεννα.

Στις Ελλάδες έχουμε Πάσχα βέβαια. Αν κρίνω δηλαδή από τον καιρό περιμένω αρνί στη σούβλα αύριο. Έχω συνηθίσει και από τα Λονδίνα δηλαδή – άμα έχει μέση θερμοκρασία 6 το χειμώνα τί να σου κάνει το 12. Είμαι Σουηδέζα.

Μίλησα και με γιαγιάδες, παππούδες, θείους, θείες – μου τάξανε και τραπεζώματα, μη χαλάμε και τις συνήθειες του καλού φαγητού.

Με πήρε κι ο Α. (μεγάλη μορφή) ο οποίος ήταν στο Καρπεν-island λίγες μέρες και γύρισε το παιδί να κάνει Χριστούγεννα με τους γονείς του. Καλά πέρασε λέει θα μου πει τα κουτσομπολιά αργότερα όταν θα πάμε για καφέ.

Ο Γ. είναι στην Πράγα με τη μόνιμη (πρώην – νυν κλπ). Κάτι άλλους γνωστούς τους ξεχνάμε είναι στα Πήλια και πολύ καλά περνάνε.

Μείναμε εγώ κι η Αρετή, χλιδή μπροστά το τζάκι με ουϊσκάκι από το ακριβό και πολλά τσιγάρα (αλλά πολλά τσιγάρα και κάτι κουραμπιέδες της μάνας μου). Ε τα παμε, τα ξανάπαμε, ξεθάψαμε και κάτι παλιά, τελέψανε τα νέα μας και είδαμε (πάλι) τον 15αύγουστο του Γιάνναρη (ναι ρε Χριστουγεννιάτικα)

“… όλοι αγάπη δε θέλουμε; Γιατί εκεί έξω υπάρχει πολύ μοναξιά… πολύ μοναχικούρα…”

Έτσι είπε ο μικρός νυμφίος στον 15αύγουστο.