Δεν έχει να κάνει μόνο με την τέχνη. Έχει να κάνει με όλα. Με τα πάντα. Με τα blogs. Με τη στάση ζωής. Με τις απόψεις. Ο μαλάκας ο δήθεν είναι αυτός που προσέχει να μη μιλήσει ποτέ για Βίσση και προτιμάει να μιλάει για Βαμβακάρη. Όχι επειδή απολαμβάνει πραγματικά το ρεμπέτικο αλλά επειδή το θεωρεί πιο ποιοτικό και τη Βίσση της πλέμπας.
Από πολιτική άποψη το ανησυχητικό είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται όλο και περισσότερο στον φιλελεύθερο / κομμουνιστικό / αριστερίζων χώρο. Και κρίμα γιατί συνήθως αυτός ο χώρος ήταν πρωτοπόρος. Τελευταία τον βλέπω να γίνεται όλο και πιο ομφαλοσκοπικός και high – brow.
Θυμάμαι την αυλή του σχολείου – που είναι μεγάλη κοινωνική άσκηση. Οι “κουλ”, οι “δήθεν” είναι κλίκες που ακούνε συγκεκριμένα πράγματα, πάνε σε συγκεκριμένα μαγαζιά, φοράνε συγκεκριμένα ρούχα. Μπορεί να είναι ροκάδες, μουσικοί, αθλητές, κνίτες, δαπίτες, δεν έχει σημασία τί ακριβώς. Σε οποιαδήποτε συζήτηση μαζί τους τα επιχειρήματα τους είναι περιορισμένα στο μικρόκοσμο τους. Και η αγαπημένη τους φράση είναι “Τι να μας πεις κι εσύ που δεν ξέρεις τον Μαρξ/ δεν άκουσες ποτέ Black Sabbath/ κυκλοφορείς με το σανδάλι” κλπ κλπ Συζήτηση με νόημα δηλαδή.
Το να προσπαθείς να κρίνεις κάποιον επειδή ακούει Βανδή/ πάει στα “λάθος” μαγαζιά/ διαβάζει σπάιντερ μαν ουσιαστικά ρίχνει εσένα.
Το χιούμορ το καταλαβαίνω. Τη σάτιρα επίσης. Αλλά το να κρατάω τη μύτη μου ψηλά επειδή εγώ ακούω “ποιότητα” κι ο άλλος ακούει “σκουπίδια” είναι τουλάχιστον τραγελαφικό. Το να κριτικάρω κάποιον επειδή ασχολείται με τα απλά και καθημερινά – ενώ εγώ ασχολούμαι με την Πολιτική, την Οικολογία, τον Πολιτισμό (όλα κεφαλαία γιατί είναι Ιδέες και Αρχές – μην ξεράσω) είναι τουλάχιστον δείγμα του πόσο μικρός είμαι.
Οι μαλάκες οι δήθεν δεν είναι κακοί. Είναι φοβισμένοι. Μεγαλωμένοι στην ασφάλεια του μικρόκοσμου τους προτιμούν να ξινίζουν τη μούρη τους σε οτιδήποτε θεωρούν κατώτερο γιατί ουέ κι αλίμονο τους αν το δοκιμάσουν και ανακαλύψουν ότι τους αρέσει.
Είναι σα να παίρνεις την κυρία με τη γούνα και να την πηγαίνεις από το Μέγαρο στο VIP Σκυλάδικο κλαμπ. Και να της αρέσει.
Καημένοι μαλάκες δήθεν. Πόσο τρέμετε να μην αποκαλυφθεί η κενότητα σας. Πόσο ονειρεύεστε το σουβλάκι όταν τρώτε αστακό…
Τί θα κάναμε άλλωστε και χωρίς εσάς. Να μας λέτε ποιά είναι τα Σημαντικά σε αυτή τη ζωή για να τα αποφεύγουμε όσο γίνεται. Μακριά από εμάς η Ποιότητα σας.
————–
Τελευταία επαναλαμβάνομαι ενώ τα έχω γράψει καλύτερα παλιότερα.
Όταν δε θα έχω τίποτα άλλο να γράψω θα το κλείσω το ρημάδι
συμφωνώ αρκετά μαζί σου. και το high-brow και το low-brow είναι απαραίτητα σ’ αυτή τη ζωή. δεν υπάρχει λόγος να καταπιεζόμαστε
:)
H κυβέρνηση είχε αναγάγει τις γιουροβισιονς σε εθνικούς στόχους (επειδή δεν έχει) σπαταλώντας σημαντικά ποσά χρημάτων (των φορολογουμενων) για ένα κακόγουστο αποτέλεσμα
Τέτοια φαινόμενα υπήρξαν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας . Θυμάμαι μονο απο τις εφημερίδες της εποχής συηναυλια με τη ΦΑΝΙ ΑΡΝΤΑΝ
Σκοπός αμφοτέρων ήταν και είναι ο αποπροσανατολισμός του πολίτη, και ιδιαίτερα των νέων, απο τα πιεστικά προβλήματα της εποχής (ανεργία, ιδιωτικη παιδεία, χαμηλά εισοδήματα, περιβαλλοντικά κλπ)
Δηλ προσπαθούν τέτοια γεγονότα να τα εκμεταλλευτούν πολιτικά
Για την ουσία των εκδηλώσεων και εσύ εχεις συμφωνίσει ότι η εφετινή εκπροσώπηση δεν ήταν η καλύτερη, χάθηκαν τα νεα παιδιά ? χάθηκε η ελληνική γλωσσα?
Οσο για το τι μουσική ακούγεται νομίζω ότι όλοι ακούμε όλα ανάλογα με τη διάθεσή μας
Σε πάω!
Γιατί τα καλύτερα μαθήματα ζωής τα έχω πάρει από απλούς και ακομπλεξάριστους ανθρώπους. Και γιατί τους δήθεν τους αποφεύγω όπως ο διάλος το λιβάνι.
Αγαπητή μου Σοφία.
Θα συμφωνήσω τα μάλα μαζί σου. Και αυτό έρχεται από έναν άνθρωπο που στο παρελθόν του έχουν βγάλει την ταμπέλα του “ποιοτικού”, του “κουλτουριάρι” μέχρι και του “οπισθοδρομικού” κυρίως από τα μουσικά μου γούστα. Το να ακούω ένα είδος μουσικής δεν υποστηρίζω αυτόματα πως καταδικάζω όλα τα υπόλοιπα. Το να πιστεύω σε μια φιλοσοφία-ιδεολογία, δεν καταργώ αυτόματα το δικαίωμα του αλλουνού να πιστεύει σε μια άλλη ιδεολογία. Και όποιος το κάνει για μένα είναι κομπλεξικός, σνομπ, ηλίθιος και βλάξ από όποια πλευρά και αν το βλέπεις, είτε τους “ροκάδες” είτε τους “κυριλάδες”.
Διότι αν γουστάρω θα ακούσω και την Βανδή μου… Ναι το λέω εγώ… ο φανατίλας ρεμπέτικο και “Σχολή Θεσσαλονίκης” τύπος. Γούστο μου.
Από την άλλη όμως μην με κατηγορείς εσύ που ακούς την Βανδή σου πως είμαι “οπισθοδρομικός” και δεν έχω ανοιχτό μυαλό γιατί απλά δεν ακολουθώ τα γούστα της μάζας.
Μην κάνεις την διαφορετικότητα μου κόμπλεξ.
Βλέπεις πως η σχέση είναι αμφίδρομη, φαύλος κύκλος που όλο και περισσότερο φέρνει ταμπέλες, διαχωρισμούς μέχρι και ακρότητες άσκοπες και χαζές. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι γουστάρουμε, να ακούμε ότι γουστάρουμε, να ντυμόμαστε όπως γουστάρουμε, να πιστεύουμε σε ότι γουστάρουμε και δεν γουστάρουμε ταμπέλες.
Tha simfwnisw perisotero me ton Scientist. It’s a two way road. I don’t want to shove anything down your throat, don’t shove anything down my throat either (esi=anyone).
Oi tampeles sinithws sikwnontai apo tous akraious in either direction. Tous akaliergitous apo tin mia meria, tous snob apo tin alli. It’s stupid either way kai dilwnei anasfaleia.
K.
Τάσο, δεν εννοώ ότι κακώς ασχολείται κάποιος με τα μεγάλα. Καλά κάνει. Δεν μπορεί όμως να περιφρονεί αυτόν που ασχολείται με τα μικρά. ε;
auta oses fores kai na ta grapseis kai me opio tropo kai na ta grapseis panta
epikaira tha einai.distixos.i eutixos.den eimai sigouri.
min to kleiseis pote to rimadi.min me kaneis na pistepso oti ta SKATA telika tha epikratisoun ston kosmo.OXI min afiseis na ginei kati tetoio!!!!!!
Σιγά καλέ. Είπαμε γράφω ανεβαστικά αλλά ας μην υπερβάλλουμε.
I’m touched πάντως :-)
Είσαι απίστευτη Σοφία!! η Ελλάδα αυτή τη στιγμή κατακλύζεται από το παραπάνω είδος…!
Συμφωνούμε με διαφορά 3 χρόνια!…http://attackta.com/?p=928
attackta τα μεγάλα πνεύματα. σαφώς.