Στις 9 του Μάη στη Ρωσία τιμούν τη μέρα της Νίκης – День Победы – ενάντια στο Ναζισμό. Οι απώλειες της Σοβιετικής Ρωσίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ήταν όχι απλά υψηλές αλλά σχεδόν απίστευτες. Πάνω από 26 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι (στρατιώτες και πολίτες) χάθηκαν στον πόλεμο με τη Ναζιστική μηχανή. Σκέψου. Πάνω από ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ.
Αποφάσισα να μάθω Ρώσικα για πέντε θεατρικά έργα που αγαπάω, για ένα δυο τραγούδια που μουρμούρισα, για μια χούφτα ποιήματα που διάβασα στα Αγγλικά. Και είχα δίκιο. Θα είχα δίκιο αν το αποφάσιζα για ένα μόνο ποίημα, για το Жди меня – Περίμενε με – του Κονσταντίν Σίμονοφ. Που δεν το ήξερα. Μας το έδωσε σήμερα η καθηγήτρια στην τάξη, επ’ ευκαιρία της μέρας της Νίκης αύριο.
Πριν ξεκινήσει την απαγγελία στο βίντεο, ο ποιητής λέει πως στο τέλος του πολέμου (ήταν πολεμικός ανταποκριτής) βρέθηκε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Και οι αιχμάλωτοι στέκονταν σα χαμένοι χωρίς να ξέρουν τί να κάνουν. Αναποδογύρισε έναν κουβά, ανέβηκε πάνω και απήγγειλε το ποίημα αυτό, που το είχε γράψει για την μετέπειτα γυναίκα του το 1941 όταν έφευγε για το μέτωπο. Λέει λοιπόν (Ρώσικα δεν ξέρω ακόμα, ελπίζω στα σχόλια να με διορθώσετε) ότι ποτέ πριν και ποτέ μετά από εκείνη τη μέρα έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν απήγγειλε το ποίημα με τόσο συναίσθημα.
Και χωρίς αυτή την ιστορία όμως, και χωρίς τα εκατομμύρια νεκρούς, το θαύμα του γυρισμού, θα ήταν αρκετό.
Жди меня, и я вернусь.
Только очень жди,
Жди, когда наводят грусть
Желтые дожди,
Жди, когда снега метут,
Жди, когда жара,
Жди, когда других не ждут,
Позабыв вчера.
Жди, когда из дальних мест
Писем не придет,
Жди, когда уж надоест
Всем, кто вместе ждет.Жди меня, и я вернусь,
Не желай добра
Всем, кто знает наизусть,
Что забыть пора.
Пусть поверят сын и мать
В то, что нет меня,
Пусть друзья устанут ждать,
Сядут у огня,
Выпьют горькое вино
На помин души…
Жди. И с ними заодно
Выпить не спеши.Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.
Кто не ждал меня, тот пусть
Скажет: – Повезло.
Не понять, не ждавшим им,
Как среди огня
Ожиданием своим
Ты спасла меня.
Как я выжил, будем знать
Только мы с тобой,-
Просто ты умела ждать,
Как никто другой.
(Κακή μετάφραση, λίγο από τα Ρώσικα, πολύ από τα Αγγλικά, αν βρείτε Ελληνική μετάφραση πείτε μου)
Περίμενε με και θα γυρίσω.
Περίμενε με όλη σου τη δύναμη,
Περίμενε, όταν η κίτρινη βροχή σε θλίβει
περίμενε όταν το χιόνι πέφτει γρήγορα
περίμενε όταν το καλοκαίρι είναι ζεστό
περίμενε όταν οι υπόλοιποι δεν περιμένουν,
όταν οι άλλοι έχουν ξεχάσει.
Περίμενε, όταν από εκείνο το μακρινό μέρος,
τα γράμματα δεν έρχονται.
Περίμενε όταν αυτοί που περιμένουν μαζί σου
αμφιβάλλουν ότι είμαι ζωντανός.
Περίμενε με και θα γυρίσω,
περίμενε υπομονετικά ακόμα
όταν σου λένε από καρδιάς
ότι πρέπει να ξεχάσεις
ακόμα και όταν ο γιος και η μητέρα μου
λένε ότι είμαι χαμένος,
ακόμα κι όταν οι φίλοι τα παρατήσουν,
κάτσουν δίπλα στη φωτιά,
πιουν ένα ποτήρι πικρό κρασί
στον πεσόντα φίλο –
Περίμενε! Και μην πιεις μαζί τους!
Περίμενε μέχρι το τέλος.
Περίμενε με και θα γυρίσω
αποφεύγοντας κάθε μοίρα.
Θα πουν ότι ήμουν τυχερός
αυτοί που δεν περίμεναν.
Ποτέ δεν θα καταλάβουν
πως μέσα από τη φωτιά
με την αναμονή σου, αγαπημένη μου,
έσωσες τη ζωή μου.
Μόνο εγώ κι εσύ θα ξέρουμε
πώς με έκανες να επιβιώσω, –
απλά ήξερες να περιμένεις,
όπως μόνο εσύ, κανείς άλλος.
Περίμενε με και θα γυρίσω,
περίμενε υπομονετικά ακόμα
(Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.)
“Всем смертям назло” δεν μεταφράζεται :). Σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσες να πεις: “ενάντια σε κάθε θάνατο”.
Κατά τ’άλλα πολύ καλή μετάφραση ενός πολύ ωραίου ποιήματος :)