Μία από τις πρώτες προειδοποιήσεις που θα ακούσεις στο Λονδίνο από ανθρώπους που μένουν καιρό εδώ είναι η εξής: Μη μιλάς Ελληνικά δυνατά στους δρόμους του Λονδίνου. Αμέσως μετά θα ακούσεις και ιστορία Learn from My Fail όπου ο φίλος σου έχει πει κάτι προσωπικό ή τσακωνόταν με τη γκόμενα του ή έλεγε για το σπυρί που έβγαλε στον κώλο του σε δημόσιο μέρος και συνειδητοποίησε μετά ότι υπήρχε δίπλα Έλληνας. ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΠΛΑ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.
Φυσικά Έλληνες βρίσκονται στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου, το να τους βρεις στο Λονδίνο είναι σχεδόν μπανάλ. ΚΙ ΟΜΩΣ. Συνηθίζεις ότι είσαι σε μία χώρα όπου δε μιλάμε Ελληνικά. Έχεις μια εντύπωση πως σε καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου, όπως την κυρία που μιλάει ούρντου στο τηλέφωνο και δεν καταλαβαίνεις γρι. Φευ. Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Και το χειρότερο ξέρεις πιο είναι. Μπορεί να είστε ας πούμε στο καφέ, να λέτε για τα ψώνια, για τα νέα, για οτιδήποτε κατάλληλο. Τη στιγμή που θα ξεκινήσετε τον τσακωμό ή τα κουτσομπολιά ή τα σεξουαλικά ή για το πώς βρωμάει η αριστερή σας πατούσα, Ε ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ.
Το καλύτερο που μου έχει συμβεί – χρόνια λέω αυτή την ιστορία και δε βαριέμαι – είναι το εξής: Είμαι μια μέρα στο 73 λεωφορείο – τότε ήταν ακόμα τα παλιά τα Routemaster – και κάθομαι μπροστά μπροστά στον πάνω όροφο. Κάπου πίσω μου χτυπάει ένα τηλέφωνο. Και ακούω το εξής:”ΕΛΑ ΡΕ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ!” – τόσο δυνατά που γύρισε όλο το λεωφορείο να κοιτάξει τον νεανία παρόλο που μόνο εγώ εκεί μέσα καταλάβαινα τί έλεγε (αν και δεν ορκίζομαι. Μπορεί να ήταν κάποιος άλλο Έλληνας κρυμμένος εκεί μέσα και να λέει αυτή την ιστορία, ίδια κι απαράλλαχτη στις παρέες του). “ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ; ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΜΟΥΝΑΚΙ” – κόντεψα να πνιγώ από τα γέλια.
Αν το διάβασες κι ήσουν εσύ μην ανησυχείς. Δε θα το πω πουθενά. (!)
Φυσικά, δε μου συμβαίνει μόνο να ακούω αλλά συμβαίνει συνέχεια να μιλάω. Κι εκεί που λέω κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ ακατάλληλο προς δημόσια κατανάλωση κάνω ένα γύρο με το βλέμμα στο χώρο και σταμπάρω Ελληνόφατσα. Αχέμ. Υπάρχει το φαινόμενο Ελληνόφατσα. Δε μπορώ να σας το εξηγήσω αλλά ως Έλλην εξωτερικού μπορείς και αναγνωρίζεις τους άλλους Έλληνες, δεν έχω ιδέα πως.
Το χειρότερο το έχω πάθει μαζί με τη Μαμά Δέσποινα όπου σε λεωφορείο κουτσομπολεύαμε έναν κύριο κι εκείνος (ψηλός, ξανθός, με ράστα, φάτσα Βίκινγκ) μας μίλησε σε ΑΠΤΑΙΣΤΑ Ελληνικά γιατί δούλευε λέει χρόνια στα ιστιοπλοϊκά στην Ελλάδα. Εξαίρεση θα μου πεις.
Μη σε ανησυχεί, έχω τραβήξει άπειρους τσακωμούς και ξαφνικά περνάει παρέα δίπλα μου που μιλάει Ελληνικά. Και αναρωτιέμαι αν αυτοί σήμερα λένε την ιστορία του τσακωμού μου και γελάνε, όπως εγώ λέω την ιστορία με το μουνί της λάσπης.
Αυτά που σας λέω δεν είναι εξαιρέσεις. Ο κάθε νέος στη Βρετανία νομίζει ότι είμαστε υπερβόλες μέχρι να του συμβεί και να μάθει.
Έτσι έγινε και με το Μανώλη αυτό το Σαββατοκύριακο που αποφάσισε να με πειράξει σε ένα καφέ λέγοντας ποικίλες καφρίλες με σοβαρότατο ύφος. Εγώ που τον ξέρω δεν εκτέθηκα, κι όσο δεν τσίμπαγα τόσο συνέχιζε ο Μανώλης. Σε σημείο που ο νεαρός που καθόταν στο διπλανό τραπέζι ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να πάρει τηλέφωνο και να μιλήσει Ελληνικά για να δείξει με κάποιο τρόπο ότι καταλαβαίνει.
– Θες τσιγάρο; λέω στο Μανώλη γελώντας πνιχτά
– Ένα πιστόλι θέλω να ξεπλύνω τη ντροπή, μου λέει.
Αυτοί οι Κρητικοί. Παθιασμένοι άνθρωποι.
Ρε τι σου είναι οι Έλληνες. Είναι παντού!
Η ανάρτησή σου (όχι το suspension, ξέρεις, το post) μου θύμισε το ταξίδι μας στην Πράγα, Χριστούγεννα πράμα, περπατούσες και άκουγες τις αγριοφωνάρες των υπολοίπων Ελλήνων (βλέπεις η Πράγα αγαπημένος προορισμός των Ελλήνων στις γιορτές). Λες και ήσουν στην Αριστοτέλους ένα πράμα. Ε ρε γέλια. :-)
Να σαι καλά σοφάκι μ΄έκανες και γέλασα !
Πριν 7 χρόνια στην Γλασκόβη με παρέα σε ένα McDonalds να τα λέμε στα Ελληνικά και δυνατά και ο σερβιτόρος να μας κοιτάει συνεχώς. Τρελλαίνομαι και λέω στην παρέα, τί μας κοιτάει ο μαλάκας θα τον γαμήσω. Για να πάρω την απάντηση: “Σιγά ρε μεγάλε που θα μας γαμήσεις κιόλας”….Δεν ξαναπάτησα στα McDonalds.
Χτες ρε πήγα στο Brixton Academy για μια συναυλία και έξω από το μετρό συνάντησα κατά τύχη Έλληνες, μέσα στη συναυλία φώναξα κάτι στα Ελληνικά και δίπλα μας (!!) ακούω: ‘Ώπα και άλλοι Έλληνες’…
Στο Λονδίνο γίνεται χαμός από Έλληνες
Λέτε για το Λονδίνο που έχει και 10 εκατομμύρια κόσμο! Εδώ στο Leamington που είναι χωριο στην ουσία, και πέτυχα έλληνες στο Nero να διηγούνται ο ένας στο άλλον (από όλα τα θέματα που θα μπορούσαν να συζητήσουν) τις περιπέτειες τους απο το στρατό! Η Ελλάδα μας σημαδεύει βαθιά φαίνεται και την κουβαλάμε πάντα μέσα μας…
Φίλε Κώστα,
Είναι Royal Leamington Spa, όχι απλά Leamington και το Warwick Uni πήζει από Έλληνες!
Σκηνικό με φίλο μου σε αγγλική παμπ..
– (Δυνατα και ελληνικα) Μλκ θέλω να ριξω μια (αεριούχο ντε!!) αλλα φοβάμαι θα πάρουν τα σκάγια και την γκόμενα δίπλα.
– Δε πειράζει. Είμαι μπουκωμένη!
Έψαχνε τρύπα…
Ωραίος
Φίλος στο Λονδίνο μου είπε πρόσφατα ιστορία, μέσα στο μετρό χαζεύανε το κ@λ0 μιας κοπέλας και ο φίλος του του λέει “πώπω ρε φίλε μια κ@λ@ρ@”… και η κοπέλα γυρνάει και του λέει “και που να δεις ρε φίλε τι π0υτ$0$ τη γ@μ@ει”…
Ευτυχώς δε μου χει τυχει ακομα κάτι τέτοιο :p
Ρουμανία, πέρυσι. Σκηνικά δύο τω αριθμώ, ένα από την πλευρά του παθόντα και ένα από την πλευρά του νίντζα Έλληνα:
1. Πιτσαρία, πρώτο βράδυ: Συζήτηση μεταξύ μας για το πως θα συνεννοηθούμε με τον σερβιτόρο αφού είχαμε πάρει γραμμή ότι κανένας δεν μιλάει Αγγλικά. Μέχρι που έρχεται και μας λέει: “Πατρινοί ε; Σας κατάλαβα από το λι και το νι. Συγκινήθηκα, από εδώ είμαι αλλά είχα περάσει χρόνια στο Πάτρα-Ιταλία”
2. Κάστρο του δράκουλα. Πετυχαίνουμε ταυτόχρονα με εμάς γκρουπάκι Ελλήνων συνταξιούχων αστοεπαρχιωτών των οποίων η βοή κοντράριζε στα ίσια σχόλασμα τεχνικού λυκείου στα Ζαρουχλέικα. Εμείς κακήν κακώς το γυρίσαμε στα Αγγλικά να περάσουμε απαρατήρητοι. Τοπ ατάκα μπροστά στην τούμπανη μεσαιωνική πανοπλία: “Και μωρή ευλαμπία, και άμα τους έπιανε τσιρλιό στη μάχη τι έκαναν;” “Δεν βλέπεις μωρή που μοιάζει με φούστα στους γοφούς; Γιαυτό το έκαναν”
ε, αφού μοιραζόμαστε τις ιστορίες ελληνικής τρέλας εις τα γηραιάς αλβιώνας, ας πω κι εγώ και τη δική μου. Ήταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα του 06 (άντε, μπορεί να’ταν και αρχές του 07, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί). Έχω πάει μόνη μου σινεμά γιατί βαριόμουνα ένα βράδυ μεσοβδόμαδα και είμαι σε βραδινή προβολή του Μπρόουκμπακ Μάουντεν (οι γκέι καουμπόηδες ντε!). Κανα μισάωρο μέσα, ξεκινάν τα αγκομαχητά και τα τι σου κάνω Μπάμπη μου, πολύ αγαπησιάρικα και γενικά συγκινητικά και άλλα τέτοια ευρωπαϊκά. Και με το που αρχίζουν, ακούω κάτι κραυγές κάτι σειρές εμπρός μου “ου ρε, που μας φέρατε να δούμε τους πίστηδες, που σιγά μην κάτσουμε να μας μαμήσουνε κιόλας” σε άπταιστη αθηναϊκή. Δυο μαντραχαλάδες με τις γκόμενες (προφανώς οι γκόμενες τούς είχαν κουβαλήσει να δουν “πιότητα” αντί για το τελευταίο Τζετ Λι και χαλάστηκαν. Αφού φώναξαν για κανα 5λεπτο, σηκώθηκαν κι έφυγαν. Το λοιπό σινεμά δεν πολυκατάλαβε τι έγινε, δεν είπαν και τίποτα στ’αγγλικά, μόνο ελληνικά γκάριζαν. Λούφαξα στη θέση μου, λες και θα μου ζητούσε κανένας το λόγο (όπως γίνεται τώρα όταν ακούει ο κάθε κουφιοκέφαλος άγγλος ότι είμαι ελληνίδα και μου ζητά ν’απολογηθώ για την οικονομική μας κατάσταση). Δεν έχω ντραπεί περισσότερο στη ζωή μου.
Τη δε μάνα μου της έχω απαγορέψει να έρθει – τις 2 φορές που ήρθε, νόμιζε ότι εκτός που δεν την καταλαβαίνουν, δεν την βλέπουν κιόλας. Και να κουτσομπολεύει καρφώνοντας με το βλέμμα και δείχνοντας, λες και είναι τυφλοί οι άνθρωποι ή που αυτή είναι ο αόρατος άνθρωπος.
Είμαστε περίεργη ράτσα όταν βγαίνουμε απ’τα χωρικά μας ύδατα, δεν παίζει. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, κι εγώ το Μαλάκες Άγγλοι το άρθρο το έγραψα όταν πρωτοήρθα δω χάμου – γιατί εγώ ήξερα καλύτερα μετά από 2 μήνες εδώ απ’αυτούς που ζουν εδώ όλη τους τη ζωή. Τριαλαριλαριλαρό
Επίσης, προσοχή με την λέξη μαλάκας. Την ξέρουν και οι κότες και έχουν και comeback ατάκα.
Λονδίνο, καθεδρικός του Αγίου Παύλου, είμαστε μια παρέα και έχουμε βγεί στο εξωτερικό του τρούλου για να δούμε την θέα. Έχει κάποια στενά σημεία που χωράει μόνο ένας να περάσει και εκείνη την στιγμή ήταν ένα ζεύγος ηλικιωμένων (καμία σχέση με Ελληνόφατσα, αλλοδαποί ήταν οι άνθρωποι) που ερχόταν προς το μέρος μας και λέει ένας απο την παρέα σε έναν απο εμάς: “κάτσε να περάσει ο μαλάκας (όχι σαν βρισιά, ξέρεις, σαν καραμέλα που το έχουμε) και μετά περνάμε και εμείς”. Γυρνάει, που λες, και μας ρίχνει ένα βλέμα ο παππούς και του λέει με σπαστά Ελληνικά “esi eisai malakas” και κουνούσε το κεφάλι του στιλ “θα σου δείξω εγω, θα δεις τι θα πάθεις”.
Ντέλαγουεαρ, Αμερική. Είμασταν σε μια παραλιακή μικρή πόλη, μόλις είχα έρθει Αμερική και με τα ξαδέρφια μου αποφασίσαμε να πάμε σινεμά. Ήταν νωρίς απόγευμα, μπαίνουμε στην αίθουσα και κοιτάμε που θα κάτσουμε. Η αίθουσα άδεια, εκτός από μια θέση περίπου στη μέση, που καθόταν κάποιος. Πάει ο ένας ξάδερφος μου και κάθεται μέση, δυο σειρές απο πίσω του. Ο άλλος ο ελληνοαμερικάνος ο αδερφός του, του φωνάζει, καλά ρε βλάκα τόσες θέσεις, εκεί βρήκες να κάτσεις, να έχουμε μπροστά μας αυτή τη χοντροκεφάλα; Πριν προλάβει να απαντήσει η χοντροκεφάλα σηκώνεται και λέει στα ελληνικά τι πρόβλημα έχεις ρε; Όπως φαντάζεστε εκείνη τη μέρα δεν είδαμε το έργο για το οποίο κόψαμε εισητήριο….
Poso me ekanes kai gelasa gia alli mia fora!!! Eidika me tin teleftaia ataka tou Manoli!
Dubai, ouk oliges fores…..
Otan apofasizeis tin poly detailed sexoualiki syzitisi na tin kaneis sta ellinika re gamoto…..gia na min katalavei kaneis. Oxou tora, pou na milao psythirista!
Kai gyrizei o pappous apo piso – afou exei teleiosei i syzitisi, k to thema exei allaxei – “kai eseis Ellines? Menete edo? Diakopes?”…..Kai thes apla na anoixei i gi k na se katapiei……
Για θυμίσου 2 τρελές που τραγουδούσαν έξω φωνή ζαβαρακατρανέμια στους δρόμους του Λονδίνου…
Εμ ξεχνιούνται αυτά;
Αυτό το ελληνόφατσες το ‘χω παρατηρήσει κι εγώ ρε συ. Μπαίνεις στο λεωφορείο, βλέπεις μια φάτσα και λες ωπ κάπου τον ξέρω αυτόν, κι ας είναι αυτός από τις Σέρρες κι εσυ από το Τυμπάκι.
Πώς εξηγείται άραγες;
Εγώ που είμαι ΚΑΙ από τα Σέρρας ΚΑΙ από το Τυμπάκι, τι φάτσα έχω δηλαδή;
Χαχαχαχα μα έπεσα κι εγώ στην περίπτωση :P
Αχεμμμ…. ΕΛΠΙΖΩ το καφε να μην ηταν τα starbucks στο jubilee place…..
όχι, ευτυχώς τη γλιτώσαμε
2004 εκδρομή στο Ελσίνκι με τη σχολή στο λιμάνι μιλάμε ελληνικά και πετυχαίνουμε έλληνα που είχε υπαίθριο μαγαζάκι με ρούχα στην προβλήτα – όπως μας είπε ένας από τους περίπου 200 (αν θυμάμαι σωστά) που ζούσαν τότε στην πόλη! Το τι ακριβώς λέγαμε εκείνη την ώρα δεν πέρασε δυστυχώς στην ιστορία.
I know the feeling :)
Στο σταθμό των λεωφορείων στο Λάιντεν, Ολλανδία: κοπελίτσα με ρωτάει στα αγγλικά αν ξέρω αν το 42 λεωφορείο πάει Νόορντβαικ (αθάνατα Ολλανδικά διπλά φωνήεντα…) Της λέω κι εγώ στα αγγλικά πως δυστυχώς δεν ξέρω. Το λεωφορείο μου έρχεται σε 3 λεπτά οπότε πάω και κοιτάω τον μεγάλο πίνακα με τα δρομολόγια όλων των λεωφορείων και βλέπω πως ναι, το 42 πάει Νόορντβαικ. Πάω γρήγορα να το πω στην κοπέλα, αλλά μιλάει στο τηλέφωνο. Την ακούω να λέει στα ελληνικά, “Ρε συ, με τί λεωφορείο θα έρθω;; Ρώτησα και δεν ξέρουν αν το λεωφορείο πάει Νόορντβαικ!!” Το λεωφορείο μου έχει έρθει εντωμεταξύ και τρέχοντας να προλάβω, της φωνάζω “Πάει! Πάει!” Με κοιτάει σαστισμένη, “Ελληνίδα;;” Της γνέφω με το κεφάλι ‘ναι’ ενώ μπαίνω στο λεωφωρείο μου που ήταν έτοιμο να φύγει. Από το τζάμι, τη βλέπω να γελάει. Αθάνατη πατρίδα…
Χθες πήρα το τρένο μια ώρα πιο αργά από ότι συνήθως (μεταξύ Αμστελόδαμου και Ουτρέχτης). Σε ολόκληρο τρένο, ήρθαν και έκατσαν δίπλα μου δύο Έλληνες. Αλλά φαντάζομαι ότι Λονδίνο θα είναι πιο συνηθισμένο αυτό.
Κάτι παρόμοιο έπαθα και εγώ αλλά ολίγον τι πιο κωμικοτραγικό.
Μια μέρα καθόμουν στο τρένο απο Λονδίνο για να πάω Bristol και στο μπροστινό κάθισμα καθόταν ένας νεαρός, Έλληνας. Τον παίρνει μια στιγμή η γκόμενα του τηλέφωνο, και αρχίζουν κανονικά σεξουαλικά υπονοούμενα, καταλήγοντας να της αναλύει λεπτομερώς τι θα τις έκανε το βράδυ στο κρεβάτι όταν θα πήγαινε σπίτι της.
Λίγο awkward θα έλεγα, αλλά τι να πείς..
Δυο παπούδια (70-80) παρακολουθούν απο πίσω μια κοπελα , μαύρη, δίμετρη, πανέμορφη.
– πω, ρε φίλε, τι σούπερ-μ*υνάκι είναι τούτο;;
– Ε ρε και να ημουν μερικά χρόνια νεότερος τι θα γ@μούσα..
…γυρίζει η κοπέλα και τους λέει:
“Τι εννοείτε ακριβώς;”, σε ΑΠΤΑΙΣΤΑ Ελληνικά.
Για κακή τους τύχη η κοπέλα είχε πατέρα Έλληνα.
Ήταν Γεννημένη στην Κρήτη.
Χαχαχα τέλειο Σοφία, ευτυχώς δε μου έχει τύχει ακόμα τίποτα τέτοιο
Έλληνας είσαι; Στο εξωτερικό; Ε, μην ανησυχείς θα σου τύχει κι εσένα. :-)
Όχι δεν ειμαι Έλληνας του εξωτερικού αλλά έχω ταξιδέψει εξωτερικό αλλά δεν έτυχε κάτι παρόμοιο.
Στη Ρώμη είχα εγώ 2 τρανταχτά περιστατικά.
Προσπαθώ να βγάλω μια φωτογραφία και μπαίνει μπροστά μια ξεναγός, οπότε λέω, “Ναι, μπες και μπροστά μας”. Κάνει στην άκρη, βγάζω την φωτογραφία και μετά μου λέει ότι έχει καλές καρτ-ποστάλ στα σουβενίρ.
Ψάχνουμε μια οδό, να μην μιλά κανείς ιταλικά, οπότε πάμε στον πορτιέρη ενός ξενοδοχείου, μαύρος με στολή και σημαιάκια. Μας απάντησε στα ελληνικά γιατί είχε δουλέψει και στην Αθήνα κάποια χρόνια.
ΠΕΘΑΙΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
χαχαχαχαχα Να’σαι καλά Σοφία με την αστεία ανάρτησή σου και όλοι οι υπόλοιποι με τα σχόλιά σας! Μου φτιάξατε τη μέρα ρε παιδιά! :D
ego paithia po lete piga to 2009 sto dubai 6 meres kai mia mia mera sto abu dabiden mou etoixe kanena astio simvan me vrisies alla gamo tin tixi mou mesa pantou elline sigekrimena sto abu dabi einai ena xenodohio emirates palace to leoforio mas afise se ena eboriko oloi bikane mesa klasikoi ellinarades ego monos piga sto xenothokio na tho tis omorfies tou apo eborika exi kai i ellada ehi pou ixa xathi mesa sto xenadohio apo ta megalitera kai akrivotera ston kosmo rotao kapoious pou ine i exothos kai arxisane kita aftos ine monos tou hatthike o vlaks leo ellines eeeeeee den pirazi