>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.
Στο όνειρο δεν υπάρχουν κλειδαριές.
Είναι όλα τα δωμάτια ανοιχτά, μικρά καταφύγια που κρύβομαι με την καρδιά μου να αντηχεί στους τοίχους.
Είναι όλες οι πόρτες παραλίες με άμμο χρυσή, κυλιέται το σώμα σου και χρυσίζει στον ήλιο.
Σου κλέβω ένα φιλί, μια ζέστη να απλώνεται, μια μυρωδιά από αλάτι και κανέλλα.
Πίσω από τις πόρτες.
Ανάμεσα στην πέτρα και το ξύλο κελαηδάει μια μικρή επιθυμία που γίνεται ήλιος.
Δεν προλαβαίνεις να ψιθυρήσεις φωναχτά, μόνο κάνουν ένα μικρό ταξίδι οι φράσεις σου από τα χείλη στις φλέβες μου.
Επειδή οι πόρτες δεν έχουν κλειδαριές. Στο όνειρο αυτά.
Και σε περιμένω πίσω από αυτές.
Και πάλι από την αρχή.
Στο όνειρο. Που σου λεγα.
Leave a Reply