Μετά από 9 ολόκληρα χρόνια στη Βρετανία έχω ένα παράπονο (πολλά έχω αλλά δε με πειράζουν, αυτό με πειράζει). ΠΟΤΕ δεν έτυχε να είμαι στις Ελλάδες για την Τσικνοπέμπτη.
Για έναν άνθρωπο που αγαπά το φαγί – και δη το φαγί που σου τρέχει το λιπάκι στο σαγόνι – ετούτο είναι θάνατος.
Κάθε χρόνο πιστή στο ραντεβού μας η μαμά Δέσποινα με παίρνει τηλέφωνο για να κάνει τα εξής (με χρονολογική σειρά)
- Να μου πει πού θα πάνε και με ποιον
- Με παίρνει ΚΑΙ από την ταβέρνα ή τυχόν σπίτι και μου λέει τί τρώνε
- Με ξανακαλεί για κάποιο λόγο άσχετο κι εγώ ακούω από πίσω τα πηρούνια να πηγαίνουν ροδέλα και τα ποτήρια να τσουγκρίζουν.
- Με παίρνει τουλάχιστον μία ακόμα φορά να ακούσω κάποιο τραγούδι που μου αρέσει παραμορφωμένο μέσα από το κινητό της.
Τα νεύρα μου δε δύναμαι να σας τα εξηγήσω. Μιλάμε για κατάθλιψη.
Φέτος όμως – ευλογημένο υπόλοιπο αδείας – θα είμαι στις Ελλάδες και σκοπεύω να φάγω, να πιω, να χορέψω και (το κυριότερο) να βρωμεί το μαλλί μου τσίκνα την επομένη.
Χωρίς τσικνιασμένο μαλλί δεν ήταν καλή η Τσικνοπέμπτη.
BRING ON THE ΜΠΡΙΤΑΤΖΟΛΑ ΡΕ!
χαχαχα μπράβο θεια σοφία!!! πολύ χαίρομαι με τη χαρά σου.. ε μα αυτές είναι οι χαρές της ζωής.. εγώ έχω αποθυμένο 30 χρόνια ένα πάσχα στη τρίπολη.. και δε το καταφέρνω.. δε ξέρω πιά κι αν γίνεται εκείνο το νταβαντούρι των παιδικών μου χρονων.. με τα εκατοντάδες αρνια.. παπαπα.. δυμήθηκα κι ένα θείο της μάνας μου που είχε την πιό φιμισμένη τότε ψυσταρια.. και ντρεπόμουν να με κεράσει.. κάποια φορα στα 10.. επέμενε η μάνα μου να δεχθώ.. κι έφαγα για όλες τις φορές που αρνήθηκα.. τόση γουρνοπούλα.. που για μιά εβδομάδα ούτε λαδερό αντεχα.. :):)
την καληνύχτα μου και επιτυχές τσίκνισμα έυχομαι :):)
Και πολύ καλά θα κάνεις! Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς φέτος να κάνουμε το ίδιο. Βλέπεις όμως, σήμερα βγήκαμε από την κλινική, νέο μέλος στην οικογένεια, δύσκολα τα πράματα. Άσε που δεν προβλέπεται ύπνος σήμερα.
Ω ΡΕ να σας ζήσει! τί να σου κάνει η μπριτζόλα όταν έχεις αγόραρο στο σπίτι καλέ! Όλες μου τις ευχές
‘Οταν ζεις μακρυά, η νοσταλγία σε κάνει να τα βλέπεις όλα ρομαντικά. ‘Οταν ζεις εδώ τα αποφεύγεις σαν τον διάολο το λιβάνι. Γιατί η τσίκνα από μακρυά είναι λίαν ερεθιστική, στο ρούχο και στο μαλί όμως, δεν αντέχεται… Χώρια ότι την τσικνοπέμπτη γίνεται (τουλάχιστον γινόταν π.κ.) χαμός!