Και ρεβεγιόν πού έκανες; Updated!

[Γύρω στις 2 το ξημέρωμα, μπουζούκια/νταούλια/τραγουδιάρα με βυζί “Πέρλες”, Καβάλα]

Εγώ τόσα χρόνια – και άλλοι τόσοι αστοί φίλοι μου – δήθεν μορφωμένοι όλοι μας ή παιδιά μιας κάποιας ταλαιπωρημένης εργατιάς (που δεν υπήρξε ποτέ ας πούμε έτσι όπως την παρουσίασε ο ελληνικός κινηματογράφος αλλά ο Ξανθόπουλος δε βγαίνει εύκολα από το αίμα σου) πίστευα ότι πρέπει να εξαλειφθεί η καφρίλα, η κατήφλα και η μιρμίρα. Αυτό είναι το λάθος του αστού όμως. Νομίζει ότι αυτό που λέμε “μη ποιοτικό” είναι απαραίτητα της καφρίλας, της φτώχιας, της κατάντιας. Κούνια που σας κούναγε. Αυτά είναι μαλακίες των αστών που θέλουν να γίνουν αριστοκράτες.

Η λύση δεν είναι να ανέβουμε η λύση είναι να κατέβουμε. Ποια ιντελιγκέντσια και ποια ακαδημία Αθηνών. Τα είπε το άσμα πριν από μένα περί των «γιαχνί σοφών».

Έτσι που λες. Τη βαρέθηκα τη διαννόηση. Έκανα ρεβεγιόν με κλαρίνα και νταούλια. Και ήταν και πολύ καλά. Κι αν κανένας κουνάει το κεφάλι του τώρα θα του στείλω φωτογραφίες για το πόσο καλά πέρασα. Αυτός, που είναι δυσκοίλιος από χαρακτήρα, πώς να πέρασε άραγε;