Στο περιοδικό Passport του προηγούμενου μήνα, στις σελίδες για την Καβάλα έγραφε: Στο Φάρο, κάθε Καβαλιώτης που σέβεται τον εαυτό του έχει δώσει το πρώτο του φιλί
Όταν ρώτησα σχετικά στην Καβάλα μου είπαν: Χμμμμ. Πρώτο φιλί και πρώτο γάρο. Η φούντα πάει σύννεφο.
Ναι, αλλά η θέα γαμάει.
Μήπως ήταν καλύτερη η σχεδίαση του blog το Μάρτη του 2005;
Όλα ωραία είναι! και η φούντα και η θέα, και τα φιλιά. Αν και δεν είμαι Καβαλιώτης, έχω περάσει πολλές ώρες εκεί. Και πάντα ζήλευα τα παιδάκια που πήγαιναν σχολείο (έχει κι απ’ αυτό) εκεί. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Gia katse na rwtisw tin kopela mou apose to bradi, pou ine Kabaliotisa, kai tha enimerwsw abrio. Twra pou to ksanaskeftomai, ase kalitera, pou ksereis ti tha akousw, kalitera stin agnia mou kai happy!!!
Kostas.
Κατ’ αρχήν σ’ ευχαριστώ για το αφιερωμένο ποστ στην πόλη μου. Η Καβάλα έχει όντως καταπληκτική θέα από πολλά μέρη που μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες…
Βέβαια η ομορφιά της πολής αρκεί φαίνεται στους κατοίκους… τέλος πάντων θα το αναλύσουμε άλλη φορά…
Να ‘σαι καλά
Σιγα μη μ’αφηνε η μανα μου να παω μεχρι το φαρο της καβαλας να δωσω το πρωτο μου φιλι. Πολυ καλυτερα ητανε στο (πρωτο και τελευταιο) παρτυ του Προδρομου που παιζαμε πυθια (a.k.a. τι να κανει ο κυριος στην κυρια)
[…] Μια ψυχή μου έταξε πως με την επίσκεψη μου στη Βόρειο Ελλάδα θα έχω να γράφω στο blog για χρόνια. Αλήθεια έλεγε. Αλλά τα καλά, τα ιδιωτικά, τα γλυκά και τα πικρά (και τα ξινά) τα κρατάω για πάρτη μου (και του). Δεν άντεξα και ανέβηκαν φωτογραφικά στιγμιότυπα φυσικά (εδώ κι εδώ). […]