Με περίμενε στο σπίτι το βιβλιαράκι κι ακόμα δεν το έχω ανοίξει.
Δουλειές – θα έλεγα.
Στην πραγματικότητα όμως θέλω να το χαρώ το βιβλίο… και το κρατάω για τις μέρες της ξεκούρασης.
Δημήτρη, χίλια ευχαριστώ και εύχομαι 100 τέτοια και καλύτερα ακόμα.
Να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, για όσα καλούδια μου έχεις – εχετε με τον Μανόλη – προσφέρει και συνεχίζετε!!! Ετσι, νικιέται η ζωή!!
Εμπνευσμένος ο τίτλος, κρίμα που δεν πήρα χαμπάρι το βιβλίο νωρίτερα!
Επίσης η ζωή αρχίζει με “Ζήτα”!
( κλάψε για να φας, αλλιώς μαμ γιοκ!)