Arrogancia Uploaded by Malia León on 18 Mar 10, 8.24PM BST.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους γνώστες της Υψηλής Τέχνης, με τις κιουρίες στα Μουσεία, με τους Μεγάλους Ευεργέτες, με τους Κριτικούς Τέχνης με μαντήλι στο λαιμό, με τις τσουράπες που πάνε στις Γκαλερί με γυαλί μυωπίας Τζάκι Ο και μία τούφα ροζ στο μαλλί.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους Γνώστες της Καθαρής Ροκ (και Τζαζ, και Κλασσικής κλπ), με τους ψευτοαριστερούς με τη δεξιά τσέπη που ξέρουν από Ποιοτικό Έντεχνο, με τις Ταγαροφέρουσες που ξινίζουν τη γαλλική τους μυτούλα με το λαϊκό μέτρο, με τους Κριτικούς Μουσικής που τα παίρνουν από παντού αλλά γράφουν λες και είναι παρεξηγημένοι Μπομπ Ντίλαν.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους Γνώστες της Καλής Λογοτεχνίας, με τους Αναγνώστες που παπαγαλίζουν το ένθετο για το βιβλίο της Καθημερινής, με τους Εκδότες που κλέβουν τους συγγραφείς και το παίζουν Υψηλή Κουλτούρα, με τους Κριτικούς που ό,τι δεν είναι Λογοτεχνία κι ανήκει σε genre το θεωρούν σκουπίδι, με τους ανήκοντες στη δήθεν μου Ιντελλιγκέντσια που χειροκροτεί την κάθε πατάτα του κάθε δήθεν μου ποιοτικού συγγραφέα.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους Γνώστες του μιζ αν σεν και των auteur του Κινηματογράφου, με τους Κριτικούς κινηματογράφου που προσκυνάνε ό,τι πατώνει και φτύνουν αυτά που τους πληρώνουν το μισθό, με τους νεόπλουτους και νεόποιοτικούς που παπαγαλίζουν τις εμμονές του ΣΙΝΕΜΑ.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τη δήθεν πΧοιότητα.
Κι αν ανήκεις σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες ποτέ δε θα καταλάβεις την ποίηση που κρύβει μέσα του το ΚΑΘΕ ΤΙ.
Συμφωνώ μέχρι και την προτελευταία περίοδο.
Η τελευταία μού φάνηκε κάπως troktikή. :P
Διαφωνώ. Just because someone -creates- something, doesn't mean it's worth anything.
Συμφωνώ. You don't need someone to tell you -what- to like.
Κι εγώ εκφράζω την επιφύλαξή μου για ην απόλυτη διατύπωση της τελευταίας φράσης. Όλοι ή σχεδόν όλοι έχουν την προοπτική να συναντήσουν και να δουν την ποίηση των μικρών πραγμάτων, αλλά και των έργων τέχνης. Ακόμα και αυτοί που είναι ή που χαρακτηρίζονται δήθεν. Εξάλλου αυτή είναι η δύναμη της ποίησης (ή ακόμα καλύτερα της ομορφιάς).
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ένας κριτικός, ένας επιμελητής μουσείου, ένας γνώστης αδυνατεί να γίνει κατανοητός. Αυτό ίσως συνιστά εν μέρει αποτυχία στο έργο του, αλλά δεν τον καθιστά αναγκαστικά “δήθεν”.
Χα χα χα χα. καλό.
Μαζί σου είμαι
Εχμ. Ο κάθε ένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την ποίηση των πραγμάτων. Και δεν είναι κακό αυτό.
Για τη δεύτερη παράγραφο σου επίσης συμφωνώ. Η ανάρτηση μιλάει για τους δήθεν. Μόνο.
πέστα και τους ξερνάμε κάθε μέρα από τη μύτη
Καλά τα λες αλλα μην ξεχάμε οτι υπάρχουν γλώσσες στην τέχνη που χρειάζονται εξοικείωση…Αλλα καλά τα λές…πολύ καλά.
Έτσι είναι ακριβώς. Όταν στους κόλπους την τέχνης εισάγεις έννοιες όπως “καλό”, “ποιοτικό”, “όμορφο”, τότε είναι σαν να κρίνεις και τους ίδιους τους ανθρώπους. Σαν να τους κατηγοριοποιείς με τα δικά σου κριτήρια και να τους υποβαθμίζεις. Φαίνεσαι ψώνιο ή μαλάκας ή και τα 2. Τέχνη είναι τα πάντα ρε!
Πάχυνες πάλι Σόφω και σε έπιασαν τα υπαρξιακά σου; Δίαιτα, γκόμενο, retail therapy.
Αυτό που αναφέρεις με τις “γλώσσες” ναι, έχεις δίκιο. Αλλά και η πολλή η jargon κάνει κακό έτσι;