London – Summer Time
Originally uploaded by AjitPalSingh
Δε με πείραξε ποτέ.
Αλήθεια. 7 χρόνια στη Βρετανία (αλήθεια πώς περάσαν έτσι) είναι πολύ σπάνιο το να παραπονεθώ για τον καιρό.
Καταρχήν στο Λονδίνο δεν βρέχει όσο νομίζουμε. Ότι έχει μια μουντρουχίλα, έναν δάκο και μία μουχρίτσα είναι αυταπόδεικτο φυσικά. Περνάμε την πλειοψηφία των ημερών μας κάτω από σύννεφα τα οποία αλλάζουν συνεχώς αλλά παραμένουν σύννεφα (οι Λονδρέζοι περηφανεύονται ότι ο ουρανός της πόλης ποτέ δεν είναι ίδιος – και έχουν δίκιο).
Το βασικό θετικό του καιρού εδώ (όχι όμως σε μέρη όπως Σκωτία) είναι ότι έχει κανονικές εποχές. Τέσσερις. Έχει φθινόπωρο με βροχή, χειμώνα με κρύο, άνοιξη με δροσούλα και καλοκαίρι με ζέστα. Το ότι σε όλο αυτό παρεμβάλλονται και κάποιες βροχούλες ή κάποιες μέρες μουντρουχίλας δε με ενοχλεί και πολύ.
Το βασικό αρνητικό της πόλης είναι ότι δεν είναι προετοιμασμένη για καύσωνα (γύρω στους 30 – 35 με ανεβασμένα επίπεδα υγρασίας, ναι είναι καύσωνας). Αυτό σημαίνει ότι τα καταστήματα δεν έχουν air-condition – όσο για το μετρό ούτε να το συζητάς. Ευτυχώς 1) έχουμε το ποτάμι και εκεί πιάνει δροσά, και 2) δεν έχουμε καύσωνα συχνά.
Φέτος το καλοκαίρι είναι η πρώτη φορά που με ενοχλεί ο καιρός. Μας κάνει καλούτσικο καλοκαίρι βέβαια – έχουμε κάποιες μέρες με βροχή αλλά γενικά κρατιέται γύρω στους 20 – 25 με ήλιο.
Όμως αγαπητέ αναγνώστα κοίτα τί παθαίνει ο άνθρωπος και πώς τα λούζεται όλα τα λόγια τα μεγάλα που έχει πει. Όταν έφυγα από την Ελλάδα ένα από τα βασικά “αχ ευτυχώς” μου ήταν ότι γλίτωνα από τον καύσωνα.
7 χρόνια όμως στη Γηραιά Αλβιώνα και φέτο με έπιασε μια επιθυμία να χτυπήσει ο υδράργυρος τα 40άρια του, να λιώσω από τη ζέστη, να με πιάσουν τα νεύρα μου (που με πιάνουν πάντα στη ζέστη), να τρέξω στις παραλίες, να γεμίσω άμμο, να μαυροτσουκαλιάσω.
Και κυρίως – να ζήσω αυτή την ανακουφιστική αίσθηση το βράδυ, που βγαίνεις στο μπαλκόνι με βρεγμένα μαλλιά, το δέρμα σου τραβάει από τον ήλιο και τ’αλάτι που έφαγες όλη μέρα και μπορείς να χαλαρώσεις ατάραχος.
Αχ αχ αχ.
————
disclaimer: επανέκδοση 29 Ιουλίου 2009 διότι αλλάξαμε server και εχάθηκε στη μεταφορά. απολογίες – θα σας φτιάξουμε γλυκό.
Να σου πω, βαλτή είσαι.. έχω που έχω έτοιμο τον κέρσορα πάνω από το book now της easyjet, δε θέλω και πολύ να το πατήσω το ρημάδι. Αυτό που κατάλαβα για τον καιρό τις προάλλες, που μετά από 1 ωρα βροχής είχε ντάλα ήλιο, και τουμπαλιν φυσικά, είναι οτι οπως αλλαζει εποχές μια μέρα το Λονδίνο, ετσι κι εσύ.. όταν είχε βγει ο ήλιος περπάταγα τη millenium bridge κι ελεγα τι ωραία που έχει ήλιο, πήγα κι εκατσα έξω απο το National Theatre – σε βρεγμένο γρασίδι αλλα ιτς οκ.. Μετά γύρισα σπίτι κι εβλεπα τη βροχή απ'το παραθυρο και ειχα ενα winter feeling. Συμπέρασμα: σ'αυτη την πόλη δε βαριέσαι ποτέ, σ'εχει συνεχώς στην τσιτα. Αυτό που δεν έχει βεβαια είναι μπαλκόνι, βρεγμένα μαλλιά και ατάραχο χαλάρωμα. agree: αχ αχ αχ..
Γιεα ράητ!!! Ελα μαρή σήμερα εδώ στους 43 και να ξέρεις ότι δε μπορείς να πας για μπάνιο ( δουλειά κτλ κτλ )… Εκεί σε τραβάει ο εγκέφαλος και όχι το δέρμα από τα αλάτια!
:)
Κράτα ΓΕΡΑΑΑΑΑΑ
Η αλήθεια είναι δε μου λείπει ο καύσωνας και να δουλεύω – νομίζω ήμουν ξεκάθαρη. Μου λείπει ο καύσωνα και να είμαι σε ένα νησάκι – παραλία – ποτάμι – ότι μας βρίσκεται σε νεροοοοοοο