Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Λαχταράω…

>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.


CRW_3216
Originally uploaded by Serge Babich

Ξέρεις τί σημαίνει λαχταράω;

Εσύ ξέρεις, το αισθάνομαι στο δέρμα μου που μυρμηγκιάζει όταν με αγκαλιάζεις.

Λαχταράω που λες.

Τί λεξη!

Σαν να έχεις μια γουλιά νερό παγωμένο στο στόμα σου – να το μεταφέρεις από το ένα μάγουλο στο άλλο και να νιώθεις το μούδιασμα να απλώνεται.

Σαν να δαγκώνεις μια φέτα καρπούζι δροσερή, με τα τζιτζίκια να τραγουδάνε γύρω σου και το ζουμί να τρέχει από το στόμα σου πάνω στο στήθος σου και το μαγιώ σου.

Λαχταράω.

Έναν δρόμο μάτια μου, να βάλω ταχύτητα και να ξεφύγω – έχω τόσο καιρό να οδηγήσω…

Ένα μπαλκόνι μάτια μου, να κάτσω με καφέ τα απογεύματα του καλοκαιριού και να διαβάσω – έχω τόσο καιρό να ηρεμήσω…

‘Ενα πρωινό στην παραλία μάτια μου, να κάνω μακροβούτια και να πιω νερό θαλασσινό – έχω τόσο καιρό να κολυμπήσω…

Ένα κρεβάτι μάτια μου, να αφήνω ιδρωμένο αποτύπωμα στη ζέστη του μεσημεριού – έχω τόσο καιρό να ζήσω σε καύσωνα…

Και μια στιγμή λύτρωσης – στα δικά σου τα χέρια.

Λαχταράω.

2 comments to Λαχταράω…

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>