Στα Λονδίνο φυσάει σπάνια έτσι όπως φυσάει σήμερα. Λάμπει ο ήλιος κι όμως ο αέρας είναι δυνατός και κάπως άγνωστη η προέλευση του, μια από εδώ μια από εκεί. Καθώς καπνίζω κλείνω τα μάτια μου και περιμένω να μυρίσω θάλασσα, άμμο και φύκια.
Να είμαι ξαπλωμένη πάνω σε μια πετσέτα, μπρούμυτα, με τα μάτια κλειστά, να ακούω τη θάλασσα και τα παιδιά που φωνάζουν το ένα στο άλλο.
Να κάθομαι στις πράσινες καρέκλες στην Αγία Μαρίνα, να πίνω καφέ και να βαριέμαι να πέσω στο νερό.
Να είμαι στην Άνδρο, στη ζεστή παραλία κάτω από την Παλαιόπολη και να κάθομαι στο ‘θρόνο’που φτιάχνει ο βράχος, μισή μέσα στο νερό, μισή έξω.
Να είμαι στη Μυτιλήνη, στο καίκι για τον Άγιο Ερμογένη και να βουτάω στα βαθιά, πριν φτάσουμε στην παραλία.
Αντί αυτών σβήνω το τσιγάρο μου στο ζεστό πεζοδρόμιο και επιστρέφω στο γραφείο.
stop it, just stop it. you make me homesick.
Εγώ από την ανάποδη νοσταλγώ ένα καλοκαίρι με καύσωνα στο Λονδίνο, με τους οδηγούς στα ταξί να οδύρονται κάθιδροι και τους «ροζ ανθρώπους» να μοιάζουν έτοιμοι για invasion μέσα στον υπόγειο ή να ξαπλάρουν σαν ζωντανοί-νεκροί στα πάρκα… Όπως λέγαμε και μ’ έναν φίλο, μετά το «28 Days Later» το επόμενο μεγάλο λονδρέζικο θρίλερ τρόμου θα είναι το «The Attack of the Pink People».
Ρε θεία, δεν τα παρατάμε όλα να γίνουμε δασκάλες και να το κάνουμε αυτό 3 ολόκληρους μήνες το χρόνο;;;;
Τί καλή ιδέα θεία!
Sofia se diavazw 5-6 mines kai pote den sou exw grapsei.Alla afto to post prwi-prwi sti douleia (zw kai egw sto Londino- opws ki esy) me ekane liwma giati xerw akrivws ti ennoeis. Xtes to vrady me vrike i Londreziki kataigida katw apo ena ypostego na kanw tsigaro kai na skeftomai Septemvriatiki bora stin Kerkyra . Sxedon borousa na myrisw to xwma.
Na sai panda kala.Paw na kanw ena super prwino tsigaro…
Ελπίζω να μην ισχύουν όλα αυτά πλέον γιατί σε 6 ώρες είμαι εκεί.
Μπράβο ρε Σοφάκι, πάλι τα κατάφερες να μας ξεσηκώσεις με τις περιγραφές σου και να μην μπορούμε να δουλέψουμε. Η κατάσταση είναι παρόμια και εδώ στην Βόρεια Θάλασσα. Μπορεί ο χειμώνας να ήταν βαρής (βλέπε Χιόνια στο καμπαναριό…) αλλά και εδώ χτυπάμε κατι εικοσάρια (βαθμου βρε…) με υγρασία στα ύψη και αέρα να σε σηκώνει στην κυριολεξία…ouuuuu fun!!!!
Sorry για το άσχετο…Δεν ξέρω αν σας το ανέφερε ο καπετάν Ζάβαλος αλλά η μπάντα που παίζει τα πάντα, οι “Νιαβέντ” βρίσκονται πάλι εν δράση. Εμφανίζονται λίγο παρα έξω απο το Ζαβαλόκαστρο και μπροστά στο “Εδιβουργέζικο” κοινό, με σκοπό να καταπλήξουν και όχι να πλήξουν τα πλήθη. Τώρα θα μου πείτε…”τι μας ενδιαφέρει ρε ντολμά αφού δεν πρόκειτε να σας δούμε”. Ελπίζω όμως να μπορέσουμε να εξιστορίσουμε στους αγαπητούς bloggers τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που θα λάβουν χώρα ετούτο το weekend…
Γιώργο περιμένουμε με αγωνία. Καλή επιτυχία.
Ελπίζω να μην ισχύουν όλα αυτά πλέον γιατί σε 6 ώρες είμαι εκεί.