Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ – ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ

Διάβασε όλο το έπος:
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ – ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΠΟΝΟΥΣ – ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΝΤΡΑΜΕΡ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ – ΦΩΝΗΤΙΚΑ
————————-

Σημαντικό: Μπασίστας που δεν είναι έτσι όπως τον περιγράφω είναι κρυφοκιθαρίστας (βλέπε παρακάτω)

ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Στάνταρ ψηλός. Επίσης μακριά δυνατά δάχτυλα τα οποία αρχικά ματώνουν μετά βγάζουν κάλους και τέλος σκληραίνουν από τις χορδές του μπάσου. Είτε είναι πολύ λεπτός είτε είναι πολύ χοντρός. Σίγουρα όμως έχει μακριά μαλλιά. Μόνη εξαίρεση που αξίζει να αναφερθεί είναι ο Flea των Red Hot Chilli Peppers – ο οποίος κάτι με το καταπληκτικό του παίξιμο, κάτι με το ότι είναι ψυχάκιας, κάτι με το ότι παίζει με το σώβρακο στη σκηνή έχει ανεβάσει το προφίλ του μέσου Μπασίστα κατά πολύ.

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ

Έχουμε εδώ επίσης μια εμμονή στα τζην και στα κολλητά μπλουζάκια, του οποίου μπασίστα – αν είναι λεπτός – του πάνε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Από μπότες δεν αγγίζουμε τις βέρμαχτ αλλά εύκολα φοράμε μποτάκι με κορδόνι – μαύρο ή καφέ. Το καλοκαίρι μπορεί και να τον δείτε με τίμπερλαντ ιστιοπλοίας.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Είναι λίγο flat. Πώς είναι ο κιθαρίστας; Καμμία σχέση. Κάθεται πίσω, δίπλα στον ντράμερ και συνεννοούνται με τα μάτια. Δεν πιστεύει ότι είναι καταπληκτικός. Κάνει το καλύτερο που μπορεί. Κρυφά μέσα του – πολύ βαθιά – θα ήθελε να είναι και πολύ γαμάω μπασίστας. Επειδή όμως είναι πολύ πιο προσγειωμένος από τον Κιθαρίστα (πλησιάζει λέμε την ψυχοπαθολογία του Τραπεζικού) συνήθως περνάει στις Πανελλήνιες και σπουδάζει.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΑΛΕΝΤΟ

Περιορισμένο. Ότι ξέρει όμως το ξέρει καλά.
Συνεννοείται τέλεια με τον Ντράμερ – πίσω από την πλάτη του Κιθαρίστα – γεγονός που κάνει τον τελευταίο έξαλλο.

ΓΚΟΜΕΝΕΣ

Είτε νευρωτικές είτε αθυρόστομες – φωνακλούδες – με μεγάλα βυζιά.
Επειδή ο Μπασίστας είναι ήσυχος μπορεί να είναι με μια ποικιλία ανθρώπων. Επίσης αγαπεί και μόλις μπαίνει σε σχέση παραμένει. Για πολύ καιρό. Επιμένει. Υπομένει. Περιμένει.
Ο Μπασίστας είναι τρυφερός άνθρωπος και ρομαντικός. Του αρέσει να ακούει μουσική, διαβάζει αρκετά και είναι έξυπνος – με την εξυπνάδα του απουσιολόγου όμως, όχι την εξυπνάδα του Καπετάν Φασαρία.
Οι γκόμενες που του την πέφτουν βλέπουν τον Κιθαρίστα και τον καταλαβαίνουν ότι είναι και πολύ αστέρι οπότε βαριούνται να ασχοληθούν. Συν του ότι ο Μπασίστας εννιά στις δέκα είναι πιο όμορφος από τον Κιθαρίστα ή ποιο ενδιαφέρον άνθρωπος γενικότερα.

ΠΑΡΤΥ ΤΡΙΚ

Πιάνει τη χορδή, την «ανοίγει» και την χτυπάει στο μπάσο. Αυτό το πράγμα προκαλεί ένα κάπως funky παίξιμο το οποίο ακούγεται καταπληκτικά αλλά είναι δύσκολο να γίνει σωστά – αποτελεσματικά – εύηχα. Γι’αυτό και οι κάλοι στα δάχτυλα που λέγαμε.
Αυτό το παιχνιδάκι ακούγεται σπάνια διότι πρώτον δεν είναι πολλοί οι μπασίστες που μπορούν να το κάνουν σωστά και δεύτερον το σόου του Κιθαρίστα δεν αφήνει χρόνο για τους υπόλοιπους. Αν ο Μπασίστας είναι καλός θα το ακούσετε στο τέλος όταν ο Τραγουδιάρης συστήνει τη Μπάντα «Στο μπάσο ο Τάδε…» και κάνει ο Μπασίστας το Πάρτυ Τρικ.

ΜΕΓΕΘΟΣ ΟΡΓΑΝΟΥ

Είναι προφανές ότι το μεγαλύτερο όργανο σε μία μπάντα Κιθάρα – Μπάσο – Ντραμς – Φωνή το έχουν τα ντραμς. Αποκλείεται όμως κάθε φαλλική αντιπροσώπευση καθώς τα ντραμς περιττό να σας το πω δεν είναι και πολύ φαλλικό πράγμα. Η κόντρα λοιπόν γίνεται μεταξύ Κιθαρίστα και Μπασίστα και προφανώς ο Μπασίστας την έχει πιο μεγάλη – την Κιθάρα. Όσο για το τσουτσούνι ο Κιθαρίστας λέει ότι το έχει μεγάλο αλλά ο Μπασίστας σιωπεί. Ιατρικά επικρατεί η άποψη ότι ο Μπασίστας – που λέει και λίγα – έχει τα πολλά.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ

Ο Κρυφοκιθαρίστας
Άπαξ και ο Μπασίστας που σας περιγράφω δεν σας θυμίζει τίποτα μία είναι η εξήγηση. Όχι, δεν κάνω λάθος (πότε έχει συμβεί αυτό άλλωστε) απλά ο μπασίστας που γνωρίζετε είναι Κρυφοκιθαρίστας. Ξεκίνησε από το μπάσο αλλά στο σπίτι του έχει καβατζώσει και μια κιθάρα του παππού και μόλις λυθεί το χέρι του θα το γυρίσει σε κιθαρίστας. Προς το παρόν χτίζει την αυτοπεποίθηση του. Σημάδια αναγνώρισης: Κάνει πολύ συχνά το πάρτυ τρικ του (βλέπε άνω), φοράει δερμάτινη μαλακία στο χέρι σαν του κιθαρίστα, ανακατεύεται στα ρυθμικά όλων των κομματιών – δηλαδίς εκεί που δεν τον σπέρνουνε. Μακριά – μακριά τέκνα μου. Ο Κρυφοκιθαρίστας θα γίνει πιο επικύνδινος από τον κιθαρίστα γιατί πέρα από τα καινούρια χαρακτηριστικά που θα αποκτήσει θα έχει καπάκι και το repression τόσων ετών.

———————–
Διάβασε όλο το έπος:
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ – ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΠΟΝΟΥΣ – ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΝΤΡΑΜΕΡ
Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ – ΦΩΝΗΤΙΚΑ

12 comments to Η ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ – ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ – ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ

  • Θα συμφωνήσω περί του jazz σχήματος – σίγουρα ο μπασίστας εκεί comes to his own… ας πούμε.

    Κρίμα που δεν έγινες Μπασίστας. Από την άλλη έγινες επιστήμονας. Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις.

  • Takis

    Είναι προφανές ότι αναφέρεσαι στον ροκ μπασίστα. Και όντως έχουν υπάρξει σπουδαίοι ροκ μπασίστσες.
    Εκεί όμως που το μπάσο απογειωνέται είναι στα jazz-fussion-funk σχήματα.
    Μπορώ να αραδιάσω ένα κατεβατό από ονόματα βιρτουόζων μπασιστών για να δώσω μια ιδέα περί τίνος πρόκειται αλλά δεν χρειάζεται γιατί αρκεί μόνο ένα :
    Jaco Pastorius
    Ο άνθρωπος που έκανε το μπάσο lead όργανο σε μια μπάντα.
    Οπως πολύ χαρακτηριστικά έχουν πει : “There’s bass before Jaco, and there’s bass after Jaco.”
    Jaco shattered all previous conceptions of what a bass player was supposed to do (hold down the groove) and elevated bass playing to an art form where his creativity was limited only by his technical skills – and those never seemed limited at all.

    Για τον ελληνικό χώρο έχω να αναφέρω δύο ονόματα (με αλφαβητική σειρά, γιατί και οι δύο είναι κορυφαίοι): Γιώτης Κιουρτσούγλου, Γιώργος Φακανάς.
    Όπου μπορέσετε να τους ακούσετε μην το χάσετε, γιατί εκεί θα δείτε βιρτουόζους μουσικούς να δίνουν τελείως άλλη διάσταση στο παίξιμο του μπάσου και να κάνουν το “πάρτυ τρικ” ή “τσιμπιτές” ή “slapping technique”, όχι μόνο ευκαιριακά στο τέλος κατά την παρουσίαση αλλά καθόλη την διάρκεια 12λεπτων κομματιών.

    Πάντα όταν ακούω τις καταπληκτικές μουσικές όλων των προαναφερομένων, η ψυχή μου κλαίει που δεν κατάφερα να γίνω μπασίστας, μιας και ο πατέρας μου, ως νέος Hendrix, μου έσπασε το μπάσο μου πριν από 22 χρόνια στο πλατύσκαλο του σπιτιού μας για να γίνω επιστήμονας.

    Τάκης

  • Takis

    Σοφία

    για να σου δώσω μία ιδέα για το τι εννοώ στο παραπάνω post μου έψαξα και βρήκα ένα videaki, που παίζει σε realplayer, από τον “τεράστιο” Stanley Clark.
    Δύο μπάσα (και οι 2 βιρτουόζοι, θα το καταλάβεις βλέποντας τους), δύο πλήκτρα και τύμπανα.
    Ακου……να δεις ;-), το μπάσο εντελώς lead, όπως δεν το έχεις ακούσει ποτέ ξανά.

    http://easylink.playstream.com/stanleyclarke/pasadena.rm

    Enjoy

    Τάκης

  • Ένα παλιότερο e-mail Που κολλάει γάντι εδώ:
    The Life and Art of Bass Playing, by Tony Levin

    In the beginning there was a bass. It was a Fender, probably a Precision, but it could have been a Jazz – nobody knows. Anyway, it was very old… definitely pre-C.B.S.
    And God looked down upon it and saw that it was good. He saw that it was very good in fact, and couldn’t be improved on at all (though men would later try.) And so He let it be and He created a man to play the bass.
    And lo the man looked upon the bass, which was a beautiful ‘sunburst’ red, and he loved it. He played upon the open E string and the note rang through the earth and reverberated throughout the firmaments (thus reverb came to be.) And it was good. And God heard that it was good and He smiled at his handiwork.
    Then in the course of time, the man came to slap upon the bass. And lo it was funky.
    And God heard this funkiness and He said, “Go man, go.” And it was good.
    And more time passed, and, having little else to do, the man came to practice upon the bass. And lo, the man came to have upon him a great set of chops. And he did play faster and faster until the notes rippled like a breeze through the heavens. And God heard this sound which sounded something like the wind, which He had created earlier. It also sounded something like the movement of furniture, which He hadn’t even created yet, and He was not so pleased.
    And He spoke to the man, saying “Don’t do that!”
    Now the man heard the voice of God, but he was so excited about his new ability that he slapped upon the bass a blizzard of funky notes.
    And the heavens shook with the sound, and the Angels ran about in confusion. (Some of the Angels started to dance, but that’s another story.)
    And God heard this – how could He miss it – and lo He became Bugged.
    And He spoke to the man, and He said, “Listen man, if I wanted Jimi Hendrix I would have created the guitar. Stick to the bass parts.”
    And the man heard the voice of God, and he knew not to mess with it.
    But now he had upon him a passion for playing fast and high. The man
    took the frets off of the bass which God had created. And the man did slide his fingers upon the fretless fingerboard and play melodies high upon the neck. And, in his excitement, the man did forget the commandment of the Lord, and he played a frenzy of high melodies and blindingly fast licks. And the heavens rocked with the assault and the earth shook, rattled and rolled.
    Now God’s wrath was great. And His voice was thunder as He spoke to the man.
    And He said, “O.K. for you, pal. You have not heeded My word. Lo, I shall create a soprano saxophone and it shall play higher than you can even think of.”
    “And from out of the chaos I shall bring forth the drums. And they shall play so many notes thine head shall ache, and I shall make you to always stand next to the drummer.”
    “You think you’re loud? I shall create a stack of Marshall guitar amps to make thine ears bleed. And I shall send down upon the earth other instruments, and lo, they shall all be able to play higher and faster than the bass.”
    “And for all the days of man, your curse shall be this; that all the other musicians shall look to you, the bass player, for the low notes. And if you play too high or fast all the other musicians shall say “Wow” but really they shall hate it. And they shall tell you you’re ready for your solo career, and find other bass players for their bands. And for all your days if you want to play your fancy licks you shall have to sneak them in like a thief in the night.”
    “And if you finally do get to play a solo, everyone shall leave the bandstand and go to the bar for a drink.”
    And it was so.

  • Όσον αφορά τους μπασίστες ,ένα όνομα έχω μόνο να πω.. LEMMY ! ο Flea μπροστά του είναι φραγκισκανός καλόγερος..

  • Anonymous

    Για τον κρυφομπασσίστα δεν ειπώθηκε τίποτα. Μας ενδιαφέρει αυτή η περίπτωση…

  • Ανώνυμε αν ξέρεις κάτι μίλα γιατί κι εμένα με ενδιαφέρει. Δηλαδή ας πούμε ο κρυφομπασίστας τί όργανο παίζει;

  • Anonymous

    Χμ..
    Η κλασσικη εικονα pure breed μπασιστα (και οχι αποτυχημενου κιθαριστη) που ερχεται στο μυαλο μετα απο χρονια στη δουλεια εχει ως εξης:

    Μπασο κρεμασμενο ψηλα με φαρδυ δερματινο strap, σχεδον χωμενο κατω απο τη μασχαλη,μπλουζακι στυλ Lacoste(αυτα με το γιακα)ή μπορντω πουκαμισακι με τυλιγμενα μανικια.

    Υφος σε φαση “απαξιω να ποζαρω” συνοδευομενο απο το καθε τοσο πειραγμα των controls του μπασσου.

    Κλασσικο ειναι και το υφος “θλιμμενου οργασμου” συνοδευομενο απο γλυκα glissandi σε αταστα 5χορδα.

    Το θλιβερο ειναι οτι κατι τετοια “συλλεκτικα παλικαρια” αντι να βρουν διεξοδο στην (ανυπαρκτη) ελληνικη live σκηνη καταληγουν να παιζουν basslineς σε διαφημισεις και σκυλαδικα.

    PS. Για τον ελληνικο χωρο προσθετω και εγω δυο ονοματα Γιωργος Ζηκογιαννης και Βαγγελης Πατερακης τεραστιοι μουσικοι με feeling, Ηχο , και Ηθος που διακρινεται στο παιξιμο εδω και 30 χρονια.

  • Giorgos_M

    Παιδια.. μισο λεπτο..
    Περισοτερο για οσους εχουν ασχοληθει με ηλεκτρικο μπάσο και τους αλλους που τους αρέσει να ακουν..
    Ενας ειναι μονο ενας Αξεπέραστος μετα απο περιπου τριαντα χρόνια
    τον ακους και νομιζεις οτι οτι ζει και παίζει σήμερα μιλάω για τον Jaco
    Pastorius.
    τον εχουν αντιγράψει ολοι στο καθε τι που εκανε στον ηχο στο στυλ
    σε οτιδηποτε στην εμφάνιση στην κινηση…
    ασε που μάθανε ολοι και το αταστο τι ειναι και πως παιζεται.
    τις αρμονικές τις συγχορδίες και να σημειοσω οτι η τεχνολογία τοτε ηταν σε νηπιακο σταδιο απο εφε και ηχητικα χωρις υπολογιστες με προγραμματα.
    καντε μονοι σας το τεστ με Ελληνες μπασίστες να μην λεμε ονοματα
    ολοι ειναι δασκαλοι τωρα
    Ολοι ρε παιδια εναι απομιμισεις του Jaco το πηγε πολυ μακρια το πραγμα
    και δεν αφησε κανένα περιθωριο για τους άλλους.
    τοσος καιρος και τιποτα νεο αργει πολυ.
    κατι Bill Laswell δεν ξερω.

  • But wanna remark that you have a very decent internet site, I like the pattern it actually stands out.

  • […] Το ΕΠΟΣ της ΡΟΚ Μπάντας Εισαγωγή – Κιθαρίστας – Μπασίστας – Τί λένε οι κόσμοι – Ντράμερ – […]

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>