Είναι τραγικό ότι τουλάχιστον μία φορά το μήνα πετάω από το Λονδίνο στο Belfast, Doublin ή Edinburgh και επιστρέφω την ίδια μέρα. Η διαδρομή είναι σπίτι – αεροδρόμιο – meeting – αεροδρόμιο σπίτι. Αν με ρωτήσεις δηλαδή πώς είναι το Belfast δεν έχω ιδέα.

Χτες όμως καθώς επέστρεφα από το meeting προς το αεροδρόμιο . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Τα μάτια μου κλείνουν από τη νύστα.

Ευλογημένη ηλιοφάνεια!

Από τη χαρά μου (γιατί έψαχνα ευκαιρία, προφανώς) πήγα και πήρα ένα ωραιότατο ζευγάρι πέδιλα.

Δοκιμάζοντας τα βέβαια η πωλήτρια είχε ύφος τρόμου – υποπτεύομαι λόγω της αξύριστης γάμπας μου (γειας σας. my name is Βαμβακούλας). Της πέρασε όταν τα πλήρωσα.

Πλησιάζοντας το Torquay με το τρένο – λίγο πριν το Newton Abbot – το τρένο πέρασε δίπλα από το Teignmouth Harbour.

Από την ομορφιά, δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία.