Τα ‘χέρια’ θέλουν και ερεθίσματα

Η αγορά μπορεί να θέλει ‘χέρια’ αλλά τα ‘χέρια’ θέλουν και συνθήκες και εκπαίδευση και ερεθίσματα. Και στην ελληνική αγορά δεν ξέρω πόσο εφικτά είναι αυτά.

Διάβασα σήμερα στον Uroborus ότι…

…η αγορά έχει ανάγκη από “χέρια”. Για να μην το κουράσω με σεντόνια, αυτή τη στιγμή υπάρχει ανάγκη για 3 τουλάχιστον καλούς web designers, 2-3-4 developers όλων των επιπέδων, 1-2 project managers και 2-3 juniors με βασικές γνώσεις HTML και διάθεση για online διαφημιστικές περιπέτειες.

Τώρα όλο αυτό μπορεί να είναι για κάτι πολύ συγκεκριμένο στην αγορά (wink wink, nudge nudge) αλλά μέ έβαλε σε γενικότερες σκέψεις. Ο Uroborus τυγχάνει παλιός φίλος και δάσκαλος αλλά για να μην ξεχνάμε και τις παραδόσεις, πρέπει να δώσω κι εγώ τον προβληματισμό μου (αλλιώς δε θα με συμπαθούσε).

Τα ‘χέρια’ που χρειάζεται μια αγορά πρέπει να είναι ‘χέρια’ εκπαιδευμένα. Δηλαδή όχι πατ κιουτ, τσαπατσουλιές και τέτοια. Μια αγορά σε ανάπτυξη (αν υποθέσουμε ότι τέτοια είναι η ελληνική) έχει ανάγκη από επαγγελματίες και μάλιστα οραματιστές επαγγελματίες. Τέτοιοι δόξα τω θεώ δεν λείπουν από την Ελληνική αγορά.

Δυστυχώς όμως οι εργοδότες τείνουν να κοιτάνε το πτυχίο και το βιογραφικό και ξεχνάνε ότι ένας επαγγελματίας σε οποιαδήποτε εργασία που έχει να κάνει με την κοινωνία της πληροφορίας, εξελίσεται και μαθαίνει κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Με άλλα λόγια χρειάζεται το τρίπτυχο συνθήκες – εκπαίδευση – ερεθίσματα. Δεν αναφέρομαι στις απολαβές γιατί θεωρώ αυτονόητο ότι όποιος θέλει ποιότητα την πληρώνει (όνειρα θερινής νυκτός θα μου πεις, αλλά όποιος δέχεται μια δουλειά ξέρει και τον μισθό και τις ώρες οπότε τουλάχιστον πάει με τα μάτια ανοιχτά).

Τί εννοώ όταν λέω συνθήκες – εκπαίδευση – ερεθίσματα; Μπορεί να μιλάμε για διάφορα πράγματα, αναλόγως με τον τύπο του επαγγελματία βέβαια. Από την εμπειρία μου όμως μέχρι σήμερα αυτό που είναι βασικής σημασίας είναι ο χρόνος. Χωρίς χρόνο ο επαγγελματίας δεν μπορεί να κάνει networking, δεν μπορεί να πάει σε συνέδρια, δεν μπορεί να πάει σε σεμινάρια, δεν μπορεί να μιλήσει με φίλους και γνωστούς για κοινά σημεία στα projects τους – με λίγα λόγια, χωρίς χρόνο ο επαγγελματίας γίνεται απλά πυροσβέστης και δεν εξελίσσεται ποτέ. Οι γνώσεις του παραμένουν στάσιμες και η επιχείρηση θα υποφέρει.

Αυτό που με ανησυχεί δηλαδή είναι ότι ενώ υπάρχουν ‘χέρια’ στην ελληνική αγορά, καίγονται πολύ γρήγορα λόγω φόρτου εργασίας, προθεσμιών που χρειάζονται 48ωρες βάρδιες και σχεδόν καθόλου εκπαίδευση.

Είναι ένα σωστό βήμα για μια οποιαδήποτε επιχείρηση να αναγνωρίζει ότι χρειάζεται ‘χέρια’ – σωστούς επαγγελματίες, με μόρφωση, εμπειρία και όραμα. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα ‘χέρια’ δεν δουλεύουν από μόνα τους και το μυαλό που τα κινεί θέλει κι αυτό την τροφή του.