Μπόμπολα Μπόμπολα είσ’ εδώ;

Είναι η μοίρα μου λοιπόν που με προστατεύει. Όλο το Σαββατοκύριακο έπρεπε να ασχοληθώ με μια εργασία για το Πανεπιστήμιο – εγώ όμως κωλοβαρούσα χωρίς τέλος. Σιδέρωσα, μαγείρεψα, πήγα για ψώνια, έμαθα riding στο World of Warcraft, γενικώς όλα τα έκανα εκτός από την εργασία. Υπάρχει λόγος όμως καλό μου παιδί. Φαίνεται ότι κάπου την άκρη του μυαλού μου ήξερα ότι σήμερα θα δω τα δύο καλύτερα παραδείγματα προς ανάλυση στην εργασία μου (είναι σχετική με ταυτότητα, εμπιστοσύνη, φήμη στα online δίκτυα).

Πρώτο τζακ ποτ το post του Δρανδάκη με σκέψεις σχετικά με το πού πάει ο διάλογος και τί υπηρεσίες χρησιμοποιούμε. Από εκεί με στέλνει σε ένα post του Le Meur που μιλά για το decentralised self του που έχει διασκορπιστεί σε ένα σωρό υπηρεσίες τρίτων – πολύ βολικό όπως καταλαβαίνεις. Ποια είναι η ταυτότητα του blogger όταν η αυτοπαρουσίαση σου είναι αδύνατη και εκφάνσεις του εαυτού του διασκορπίζονται στο διαδίκτυο; Πώς θα τον χρησιμοποιήσει/ καταλάβει το online social network όταν χρειαστεί μια πληροφορία; Είναι αρκετά έξυπνο να δει ότι αυτή η κατακερματισμένη ταυτότητα έχει κάπου ένα όλον; Ο Le Meur θεωρεί ότι η βέλτιστη ταυτότητα του είναι στο blog – το δίκτυο το ξέρει; (κατά το “εγώ ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι γιατρέ μου, οι κότες το ξέρουν;”).

Δεύτερο τζακ ποτ της ημέρας συζήτηση στο Twitter με το που έκανε την εμφάνιση του ο χρήστης fbobolas. Ατυχές όνομα θα μου πεις – και εξαιτίας αυτού ξεκινά μια κουβέντα στο twitter επί του αν ο fboblas είναι Ο Μπόμπολας με τ’ όνομα ο Εκδοταράς ή πρόκεται περί φάρσας (σύσσωμοι οι συμμετέχοντες φυσικά αποφασίσαμε ότι δεν υπάρχει άλλος στον κόσμο αυτό με το όνομα Μπόμπολας πέραν του Εκδοταρά). Επειδή είχα την ίδια απορία μερικές μέρες πριν που είχα πρωτοδεί τον χρήστη, είχα ήδη πάει στο LinkedIn να τον τσεκάρω τον άνθρωπο (κατά τη λογική “ποιανού παιδί είσαι εσύ”) και δε μου φάνηκε να είναι της εκδοτικής. Οπότε ενημερώνω και τους ερωτώντες για να λάβω το εξαιρετικό απευθείας μήνυμα από τον ίδιο τον fbobolas

φαντάσου… σε μια μεγάλη παρέα δεν είναι ευγενικό να ψυθυρίζουν κοιτώντας προς το νέο μέλος…

Με άλλα λόγια, μαζευτήκαμε τα καθάρματα οι κατινάρες κι αρχίσαμε να δείχνουμε τον ταλαίπωρο με το δάχτυλο. Υποπέσαμε δηλαδή σε κοινωνικό faux pas μόνο που η απόσταση μεταξύ μας και το γεγονός ότι δεν τον ξέραμε (δηλαδή δεν είχαμε ανταλλάξει μέχρι τότε tweets και δεν διαβάσαμε ποτέ κανα blog του) μας έκανε να συμπεριφερόμαστε λες και δεν υπάρχει καν η ιδέα της καλής συμπεριφοράς.

Είναι όμως μόνο αυτό; Είναι μόνο η απόσταση; Είναι μόνο ότι δεν τον ξέραμε – και άρα δεν τον εμπιστευόμαστε; Πιστεύω ότι είναι και δύο ακόμα πράγματα.

Πρώτον η φήμη του Μπόμπολα του Εκδοταρά στην κοινότητα blogging – εφόσον είναι των παραδοσιακών μέσων – δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Άρα χρειάζεται καιρός για να γίνει πιστευτή η παρουσία του στα tweets και ένεκα αυτού η επιθετικότητα η δική μας και το ότι χώνουμε τη μύτη μας εκεί που δεν μας σπέρνουν.

Δεύτερον και αυτό είναι πιο sinister ο fbobolas δεν έχει αυτή τη στιγμή δύναμη στο δίκτυο. Τα nodes δεν τον ξέρουν και το δίκτυο δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί και πού να τον κατηγοριοποιήσει. Για να τον χρησιμοποιήσεις λοιπόν σε μελλοντική αναζήτηση πληροφορίας το δίκτυο απαίτησε να μάθει περισσότερες πληροφορίες άμεσα. Τα nodes που κάνουν την ερώτηση δεν είναι απαραίτητα σημαντικά ως οντότητες, το σημαντικό είναι ότι το δίκτο συνολικά (σκέψου το ως hive mind) πρέπει να πάρει την πληροφορία που χρειάζεται.

—-
Οργανώνω τώρα όλο το παραπάνω rant σε ακαδημαϊκό paper. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.