Χαπακώθηκα για το MBA

Κατά το “Αμάρτησα για το παιδί μου”.

Είναι νέα μόδα – την περίοδο των εξετάσεων και άλλων ακαδημαϊκών υποχρεώσεων να χαπακώνεται ο κόσμος. Μόνο που τα ‘θαυματουργά’ ματζούνια (αιθέριο έλαιο λεμονιού και rosemary για παράδειγμα) ξεπεράστηκαν και τρέχουν οι φοιτητές στα Ιντερνέτια να παραγγείλουν Ritalin και modafinil από ‘φαρμακεία’ online. (Βλέπε με λεπτομέρειες στην Guardian)

Τα δύο φαρμακάκια τα παίρνουν άνθρωποι που έχουν Attention Deficit Hyperactivity Disorder (που έχει καρφιά ο κώλος σου που λένε; που δεν κάθεσαι σε μια μεριά; που είσαι ο σίφουνας; που είσαι καπετάν φασαρίας;) και τους βοηθούν να συγκεντρωθούν. Στους υπόλοιπους χρήστες όμως (αν πιστέψω και αυτά που λένε στο άρθρο) τα χαπάκια βοηθάνε στην συγκέντρωση και την μνημόνευση υλικού επιπέδου εξεταστικής (δηλαδή μιλάμε για πολλές σελίδες μάνα). Επίσης κάποιοι άλλοι χρήστες λένε ότι τους βοηθάνε και στην συνδιαστική σκέψη, την ώρα δηλαδή που χρειάζονται παραδείγματα, ή δημιουργικά επιχειρήματα. Και βουρ στο χάπι.

Το συζητούσα λοιπόν με τον Μεταδιδακτορικό και επιβεβαιώθηκε η υποψία μου ότι όταν μιλάμε με αυτό το παιδί πάντα μου γίνεται κάποια Αποκάλυψη. Άκου τί φοβερό μου είπε (και το εξηγώ μπακαλίστικα γιατί αν πάω να το εξηγήσω επιστημονικά θα με φτύνει πατόκορφα και κανα δυο μήνες). Τέτοια φάρμακα (αν κάνουν αυτά που λένε οι χρήστες) επηρεάζουν το τρόπο που αποθηκεύεις πληροφορίες, τον τρόπο που τις ανακαλείς πληροφορίες και κυρίως τον τρόπο που συνδέεις πληροφορίες και δημιουργείς δίκτυα υλικού στο κεφάλι σου. Γι’αυτό και όταν έρχεται η ώρα καταλαβαίνεις ότι η σελίδα 2 έχει σχέση με τη σελίδα 27 και τις θυμάσαι κοντά κοντά. Το χαπάκι λοιπόν πάει και πειράζει τη διαδικασία και λέει στον εγκεφαλέοντα ότι τώρα μπορείς να αποθηκεύεις, να ανακαλείς και να συνδιάζεις γρηγορότερα και περισσότερα. Μπορεί και βαθύτερα.

Όμως – μου λέει ο Μεταδιδακτορικός – δεν μαθαίνουμε μόνο πληροφορίες από ένα βιβλίο. Κάθε στιγμή μαθαίνουμε και αφομοιώνουμε και άλλα πράγματα. Εκεί που διαβάζω εγώ ας πούμε και προσπαθώ να μάθω τί είναι το correlation επειδή κάθομαι στραβά ‘μαθαίνω’ επίσης ότι δεν πρέπει να κάθομαι έτσι γιατί πονάει η πλάτη μου. Δεν μαθαίνουμε μόνο λέξεις και πράγματα αλλά και αισθήματα. Αν λοιπόν το χαπάκι μας κάνει να μαθαίνουμε πιο βαθιά, πιο γρήγορα και πιο πολλά μπορούμε να απομνημονεύσουμε 100 φορές περισσότερες πληροφορίες (λέω, ένα νούμερο τυχαίο). Ποιος μας εγγυάται ότι δεν απομνημονεύουμε και 100 φορές περισσότερο συναίσθημα; Εκεί δηλαδή που χαπακώθηκα και διαβάζω, μπαίνει μέσα η Θεοδώρα, μου λέει μια μαλακία, τα παίρνω εγώ κι όχι μόνο τα παίρνω αλλά το θυμάμαι και 100 φορές χειρότερο.

Πάει ο εγκεφαλέοντας – πολύ θέλει ο άνθρωπος για να περάσει από το “διαβάζω” στο “σαν πας στην Καλαμάτα και ‘ρθεις με το καλό, φέρε μου ένα μαντίλι να δέσω στο λαιμό”;

Όποιος έχει παιδευτεί πολύ με σπουδές καταλαβαίνει ακριβώς γιατί οι φοιτητές χαπακώνονται. Από την άλλη όμως – γιατί έχουμε πείσει τόσο επιτυχώς τους εαυτούς μας ότι το χαρτί και ο βαθμός είναι πιο σημαντικά πράγματα από την Παιδεία την ίδια;

Θα λέω αισχρά ψέμματα αν πω ότι δεν τα σκέφτηκα τα χαπάκια αλλά μετά θυμήθηκα ότι εγώ έχω πιο αποτελεσμάτικό Χάπια. Χαπάρες με κεφαλαίο Χ που καταναλώνονται και ενεργοποιούνται κατά την περίοδο των εξετάσεων.

Χάπι 1 (ροζ): Θεοδώρα. Κάθεται ωσάν την Πυθία που βγάζει το χρησμό, πίνουμε καφέ οι δυο μας και με μαθαίνει τί σημαίνει “Βασίλισσα των Πάγων – μην αγχώνεσαι παιδί μου”
Χάπι 2 (γαλαζουλί): Καβαλιώτης. Πατάει στις μύτες, μου κάνει συχνά και χαλαρωτικά μασαζάκια στους ώμους και κάνει ευλογημένη ησυχία.
Χάπι 3 (φούξια): Τέλσον. Κοπανιέται, φωνάζει, χοροπηδάει, χεζόμαστε στο γέλιο.
Χάπι 4 (μεγάλο, 1000άρι σαν Depon Extra χρώματος λευκού της ηρεμίας): Μαμά Δέσποινα. Αριβάρισε πέρσι πριν και κατα τη διάρκεια της εξεταστικής και δεν την είδα σχεδόν καθόλου. Κλεινόμουν στο δωμάτιο και ως δια μαγείας εμφανιζόταν φαγητό, καφές, πορτοκαλάδα, σιδερωμένα ρούχα κλπ. Α, και χάδι στα μαλλιά.

Χάπια χρειάζονται όσοι δεν έχουν ανθρώπους να τους γλιτώνουν από αυτά.