Έκανες sprint; Είσαι ανυπόμονος τύπος και θες να τελειώνεις στο τσακ μπαμ. Έκανες μεγάλες αποστάσεις; Είσαι σε κατάσταση ζεν. Έκανες γκολφ; Είσαι τύπος μεθοδικός και στρατηγικός. Έκανες κωπηλασία (βάρκα με πάνω από δύο άτομα); Είσαι τύπος ομαδικός και προτιμάς να είναι τα αποτελέσματα (και τα λάθη) ευθύνη του Όλου.
Πάρε για παράδειγμα εμένα. Είμαι ανυπόμονη και για να λειτουργήσω δεν μπορώ να σκέφτομαι “η πτυχιακή μου είναι 20.000 λέξεις”. Πρέπει να σκέφτομαι “δέκα άρθα σήμερα, άλλα δέκα αύριο”. Αν πέσω στη λούμπα και συγκεντρωθώ στο μακροπρόθεσμο πάει την έχασα τη μπάλα. Όταν έκανα αθλήματα, έκανα sprint.
Πάρε τώρα για παράδειγμα τον Μεταδιδακτορικό. Είναι τύπος σε μόνιμο ζεν. Σκέφτεται μακροπρόθεσμα και δεν του χρειάζονται οι άμεσες λύσεις. Όταν έκανε αθλήματα, έκανε μεγάλες αποστάσεις.
Βέβαια εγώ έχω μπουτάρες ενώ ο Μεταδιδακτορικός είναι ο άνθρωπος με το μηδέν λίπος. Το κορμί έχει μια κάποια σημασία – δε μπορεί να μεταφέρεις τη μπουτάρα για 10 χιλιόμετρα.
Όπως το συζητούσαμε λοιπόν το πρωί μου ήρθε ότι το άθλημα που κάνεις εξαρτάται και από το ποιος είσαι – πέρα από το τί μπορείς να κάνεις ως κορμί.
Είχα αυτή την σκέψη πανικού σήμερα το πρωί. Κάθε φορά που κάνουμε καμιά συζήτηση με τον Μεταδιδακτορικό μου έρχονται διάφορες τέτοιες αναλαμπές.
Μήπως να κόψουμε τις πρωινές εμπνεύσεις ρε;
Εγώ κάνω τρέξιμο σε μοκασίνια, αθλητικά new balance, camper και ένα ζευγάρι σταράκια χωρίς κορδόνια. Παλαιότερα έκανα μπάσκετ αλλά το παράτησα γιατί η ομάδα του πανεπιστημίου με έπεισε να ασχοληθώ με τις πανελλήνιες εξετάσεις που ήταν απαραίτητο rookie level για την εισαγωγή στην ομάδα. Σήμερα ασχολούμαι με ένα άλλο άθλημα που είναι το professor head shot και ανταγωνίζεσαι άλλους “στο 4ο έτος” στο γλύψιμο και τη λέρα με μοναδικό σκοπό το πτυχίο.
Τελευταία επειδή βαρέθηκα εκτρέφω και πιγκουϊνους για να κάνω κάποτε τη δική μου ομάδα από τέτοιους.
ουφ ,ευτυχως εκανα μεσαιες αποστασεις.