Τσακώστε φωτογραφικές εντυπώσεις και έπονται και άλλα. (Todos τας φωτογραφίας είναι εδώ χάμου)
Καβάλα – Παλιό Καπνομάγαζο
Καβάλα – Η είσοδος στο καφέ του Ιμαρέτ
Καβάλα – Το καφέ του Ιμαρέτ
Θεσσαλονίκη – Στη συμπρωτεύουσα τα συζητάνε τα πράγματα
Αθήνα – Πλάκα
Αθήνα – Πλάκα
Παληό Καβάλας – Έτσι ψήνεται σωστά ο οβελίας.
Παλιό Καβάλας – Μαμά Δέσποινα και Σοφία
Ντούπου Ντούπου (πρώην Destijl – νυν NYC), Καβάλα – Στα γενέθλια του Καβαλιώτη
Καλά υπάρχει ακόμα το Ιμαρέτ? Εγώ τελευταία φόρα που θυμάμαι είχαμε πάει με τον έρωτα ήταν εστιατόριο και χτυπήσαμε εκεί χτυπήσαμε κάτι Αλ Χαλίλια (ένα πράγμα με λιωμένα τυριά και ντομάτα σάλτα αλλά στο πολύ εξωτικό του). Τον αμέσως επόμενο χρόνο έκλεισε (θέλουν να μου πούν κάτι?), και είχα ακούσει πως θα το έκαναν ξενοδοχείο. Αλλά όπως βλέπω είναι ακόμα πιο τέλειο από ότι ήταν.
Εμείς πάντος στην Σαλλλλονίκη το συζητάμε χαλλλλαρά (με βαθύτατο το λ)…
Καλά ε!! Βλέπω πως ο μπαμπάς Καβαλιώτη έχει κάτσε καλά οργάνωση… Α ρε γούστα που πρέπει να βγάλατε…
Όσο για τις αφεντομουτσουνάρες σας??? Δεν θα σχολιάσω… Ζευγαράκι “Καρτ-ποστάλ”
Οταν είσαι με τη μητέρα σου, γίνεται νεότερη
Χρόνια πολλά
τα συγχαρήκια μου!
Giati re theia me blokarei pali i etisalat? Bas kai exeis valei tipota tsontes kai mou blokarei tis foto???? Gamo to dubai mou gamo!
Ελενα απολύτως τίποτα σε διαβεβαιώ. Τσόντες δεν έχω σε καμία περίπτωση. Χμμμμμμμμμμμμμμμ. Θα δω μήπως ανεβάσω μερικές εδώ για να τις δεις.
“M”Scientist: το Ιμαρετ υπάρχει ακόμη. Κι αν θυμάσαι ακόμη το συμπαθητικό ουζερί που αφήσαμε πίσω μας, ξέχνα το. Ο χώρος έχει αναβαθμιστεί σε “πολιτιστικό δρώμενο μετα καφενείου, εστιατορίου, και πολυτελών ενοικιαζόμενων δωματίων”. Κάθε Χριστούγεννα το τιμά και με την παρουσία του ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Οι θαμώνες στο καφενείο δεον να κάθονται ανά τέσσερεις στο τραπέζι. Έτσι και φέρεις καρέκλα για πέμπτο μπορεί να σου κάνουν και παρατήρηση. Όπως θα σου κάνου αν μιλάς/γελάς δυνατά.
Να πεις καφέ εκεί πριν τις 12 το μεσημέρι δεν επιτρέπεται (διότι μέχρι τότε σερβίρουν πρωινό στους πελάτες του ξενοδοχείου). Αν έχεις μέσο όμως (κι εδώ!) μπαίνεις. Εγώ είχα μιλημένη Καβαλιώτισα ποιήτρια που μ’ έβαλε μέσα για καφέ νωρίς το πρωί.
Ανεβασμένα πράγματα. Αφού να φανταστείς ανέβηκε και τρένο εκεί πάνω πια (έχει και train stasion [sic] απόξω, κι αν δεν πιστεύεις να και η φωτό).
Τσάι γιασεμιού: 7
Τσάι Earl Gray: 8 ευρά (κοτζάμ Earl από το Νεόκαστρο, τον πληρώνεις κάτι παραπάνω).
Τσάι του βουνου: δεν έχουμε τέτοια λαϊκά κύριε εδώ.
Μετά πας στο Cafe Mao λίγο παρακάτω, και πίνεις τον καφέ σου σε σοσιαληστικές τιμές. Αντε με το καλό να δούμε και Cafe Pinocet, Cafe Patakos, Cafe Quadafi… είναι της μόδας οι δυνάστες!
Κατάλαβα ληρ… Για μπάτσες δηλαδής. Κρίμα.