Η χειρότερη ανεπτυγμένη χώρα για να μεγαλώσεις παιδιά είναι η Μεγάλη Βρετανία. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει πρόσφατη αναφορά των Ηνωμένων Εθνών στηριζόμενη σε έρευνα που πραγματοποίησε η Unicef. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν κάκιστες σχέσεις με τους γονείς τους, πίνουν αλκοόλ και παίνρουν ναρκωτικά ενώ η εγκυμοσύνη στους εφήβους είναι πολύ συχνό φαινόμενο.
Η Unicef στήριξε την έρευνα σε έξι θέματα:
1. Αγαθά
2. Υγεία και Ασφάλεια
3. Εκπαίδευση
4. Σχέσεις με την οικογένεια και τον περίγυρο
5. Συμπεριφορές και κίνδυνοι
6. Οι άποψη των ίδιων των νέων για την κατάσταση τους
Ο Neal Lawson, δημοσιογράφος και μέλος του λόμπι Compass, σημειώνει με στόμφο (και συμφωνώ) ότι “ο λόγος που οι ζωές των παιδιών μας είναι οι χειρότερες όλων των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών είναι επειδή είμαστε η φτωχή εκδοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Αντιγράφουμε την flexible αγορά εργασίας, την αγάπη τους για την ελεύθερη αγορά, τη λατρεία που δείχνουν στους επιχειρηματίες – ηγέτες αλλά δεν έχουμε κανένα από τα φυσικά αποθέματα που έχουν εκείνοι. Ετσι, οι ΗΠΑ έρχονται προτελευταίες και εμείς ακολουθούμε. Στην κορυφή είναι τα κράτη που είναι σε θέση να φορολογήσουν, να νομοθετήσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια δυνατή κοινωνία.”
Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι στην 21η θέση του πίνακα – από 21 οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 13η θέση. Την πρώτη θέση κατέχει η Ολλανδία και τη δεύτερη η Σουηδία.
Συγκεκριμένα η Ελλάδα έχει την τρίτη θέση όσον αφορά την άποψη που έχουν τα ίδια τα παιδιά και οι νέοι για την κατάσταση και τη ζωή τους. Αντίθετα οι Βρετανοί νέοι κατατάσουν τη χώρα τους – ανάλογα με το πώς βλέπουν τη ζωή τους – στην τελευταία θέση). Τα παιδιά στην Ελλάδα αγαπούν το σχολείο (σελ. 36 της αναφοράς) και θεωρούν ότι είναι ευχαριστημένα έως πολύ ευχαριστημένα με τη ζωή τους (σελ. 37 της αναφοράς).
Ως προσωπικό σημείωμα να προσθέσω και κάτι ακόμα: Η μόνη μου επιφύλαξη όσον αφορά τον αν θα μείνω στο Ηνωμένο Βασίλειο μόνιμα ήταν πάντα η απόκτηση παιδιών. Όταν με ρωτούσαν γιατί δεν ήξερα ακριβώς πώς να το εξηγήσω αλλά τελικά υπάρχει μια πολύ καλή εξήγηση. Πέρα από τη βοήθεια, από τον κοινό πολιτισμικό παρονομαστή, τη γλώσσα κλπ υπάρχει κάτι που με τρομάζει σ’αυτή τη χώρα. Όλοι οι πιτσιρικάδες είναι εξαιρετικά θυμωμένοι. Και επειδή ήμουν έφηβη τώρα στα κοντά (σχετικά) ξέρω ότι ο θυμός καταδεικνύει εξαιρετικό φόβο.
Κι αυτό είναι θλιβερό. Τουλάχιστον.
———-
Το ερευνητικό κέντρο Inoccenti της Unicef που πραγματοποίησε την έρευνα.
Η αναφορά (σε pdf)
Στα ΜΜΕ
Guardian
Independent
BBC
Να πεις στο κεντρο ινοσεντι της γιουνισεφ να παει να κουρευτει. Πως την περναμε την Αγγλια σε συνθηκες ανατροφης παιδιων; Επειδη εδω το ασφαλιστικο ταμειο (ΙΚΑ) των ιδιωτικων δινει 2 μηνες αδεια ανατροφης παιδιου; Και μετα τι το κανεις το παιδι; Του δινεις λεφτα να φαει σουβλακια μεχρι τις 5-6 που θα επιστρεψει η μαμα απο την εταιρια; Το πας στους χιλιαδες βρεφονηπιακους σταθμους που φυσικα δουλευουν μεχρι το απογευμα και φυσικα εχουν θεσεις για ολα τα βρεφη της γειτονιας; Με το γνωστο δημοσιο σχολικο το πας εκει η πηγαινοερχεται μονο του; Και ποια παιδια ειναι ευχαριστημενα με την ζωη τους εδω; Ποια ρωτησε; Ποτε; Πριν η μετα την καταληψη/απεργια (Νηπιαγωγειο, Δημοτικο, Γυμνασιο, Λυκειο, Πανεπιστημιο, Πολυτεχνειο); Στις αλανες να παιζουν μπαλα τα βρηκε και συμπληρωσανε τα ερωτηματολογια; Στα παρκα; Μπας και τα συναντησε σε καμια βολτα με τα ποδηλατα που πηγαινανε τα παιδια η στο πνευματικο κεντρο του Δημου οταν καθε Σαββατο ανεβαζανε θεατρικα και κανανε ομαδες εργασιας; Η μπορει στα γραφεια ευρεσεως εργασιας για την νεολαια, απο αυτα που κοιτανε τις δεξιοτητες σου και σου βρισκουν μια δουλεια πριν τελειωσεις σχολειο/σπουδες κλπ.
Φανταζομαι τα θετικα μυνηματα για την ελλαδα τα πηρε λοιπον απο τους γονεις των παιδιων που εχουν τους μεγαλους μισθους τους, λυμενα απο το κρατος τα θεματα σιτισης στο σχολειο, αθλησης, μουσικης, τεχνων, ερεθισματων, τις διευκολυνσης απο την εργασια τους, τον οικογενειακο παιδιατρο, τις επισκεψεις των μαιων πριν και μετα τον τοκετο σπιτι, την εκπαιδευση αναπνοων, την παρακολουθηση των παιδιων απο τους παιδοψυχολογους του σχολειου κλπ. Γιαυτο αλλωστε ειναι γνωστο οτι οι Ελληνιδες μεσα στην ευχαριστηση, με ολα τα προβληματα σολβντ γεννανε σαν κουνελες.
Και τελικα ολα τα Αγγλακια της 21ης θεσης το ξερουμε οτι Ελλαδα ερχονται για να τελειωσουν τις σπουδες τους και να εργαστουν, ενω το αντιθετο ειναι σπανιο.
Εξαιρετικα θυμωμενα τα Αγγλακια. Ενω εδω, που ζουμε στην παλια καλη γειτονια μυριζει αγιοκλημα και γιασεμια, αφηνουμε την πορτα ξεκλειδωτη και τα παιδια παιζουν τομπολα και κοτσια μεσα στην τρελη χαρα. Οργη, τελμα, ναρκωτικα, συμμοριες κλπ στην νεολαια πουθενα εδω περα. Μονο μακρια γαιδουρα και μπουκαλα παιζουμε.
Vripidas Δεν υπάρχει σύγκριση. Γενικώς δεν υπάρχει σύγκριση.
Δεν λέει η αναφορά αν είναι ευχαριστημένοι οι γονείς άλλωστε. Αν είναι ευχαριστημένα τα παιδιά λέει. Έχει και μια διαφορά.
Vripidas, η Σοφια εχει δικιο, αν ζησεις στην Αγγλια, θα καταλαβεις. Και δεν το λεω με επαρση, απλα μονο αν ζησει χρονια εδω (στην Αγγλια) θα καταλαβει καποιος αυτο που λεει η Σοφια ‘φοβο’. Γιατι τα κωλοπαιδα εδω περα, αν τους βγαλεις την μασκα, ειναι χεσμενα απο τον φοβο τους.
Ανεξαρτητως της αναφορας, συμφωνω μαζι σου Σοφια σε αυτο που ειπες για το πως να μεγαλωσεις παιδια στην Αγγλια, ως Ελληνας (η ως foreigner, δεν το περιοριζω). Δεν εισαι η μονη, οι περισσοτεροι απο μας ζουμε με αυτο το φοβο / ανασφαλεια / αναποφασιστικοτητα.
Προσωπικα, δεν εχουμε καταληξει σε μια απαντηση. Και επειδη μολις πατησα τα 30 (μα μολις λεμε, εδω να δεις φοβο!), το ολο θεμα κυκλοφορει πολυ στο κεφαλι.
Δεν ξέρω, κι εγώ έκανα παρόμοιες σκέψεις σε κάποια από τις επισκέψεις μου στο Ηνωμένο Βασίλειο… πέρα από την Oxford street, υπάρχουν άπειρες μεταβιομηχανικές πόλεις στα Midlands πχ, που βοούν από ναρκωτικά, συμμορίες, αλκοολισμό.. ίσως το Little Britain του BBC δίνει μια καλή εικόνα της κοινωνίας. Επειδή σκέφτομαι πολύ σοβαρά να “μεταναστεύσω” κι εγώ σύντομα για περαιτέρω σπουδές (that is, αν με αφήσουν κάποτε να ολοκληρώσω τις εν Ελλάδι), για τους ίδιους λόγους που εύστοχα αναφέρει η Σοφία σε πολλά post (όπως το “Αγγλία vs. Ελλάδα” αν θυμάμαι καλά), σκεφτόμουν ότι δύσκολα θα επέλεγα το UK σαν τόπο δημιουργίας οικογένειας… ούτε και το κέντρο της Αθήνας, αντίστοιχα. Μπορεί οι γειτονιές μας πια να μη μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί, τουλάχιστον νομίζω δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο να επικρατεί παντού αυτός ο φόβος, που λέει και ο/η Apotheosis…
Δύσκολες αποφάσεις, σε δύσκολους καιρούς
Διάβασα το ραπόρτο που σχολιάζεις και μετά αρκετή παρατήρηση και χωρίς κανένα ενδοιασμό, έχω να πω ότι είναι εντελώς ανόητο!
Μακάρι να μπορούσα να γράψω πιο πολλά, πιάνοντας ένα σωρό σημεία του, ένα-ένα. Εν τάχει: στοιχεία και μετρήσεις για θέματα μη μετρήσημα. Μετρήσεις για θέματα που δεν έχουν κανένα νόημα. Μετρήσεις που δεν ξέρουμε πού έγιναν, σε πόσο “δείγμα” πληθυσμού. Στοιχεία στους πιο πολλούς πίνακες, του 2001/02. Πίνακες, που όλες οι χώρες κειμένονται ουσιαστικά στα ίδια επίπεδα, αλλά εμφανίζονται να διαφέρουν σημαντικά. Μετρήσεις, μετρήσεις, μετρήσεις, χωρίς να ξέρουμε τίποτε παραπάνω γι αυτές. Και πολλές αντιφάσεις.
Και φυσικά, ούτε κουβέντα γι αυτό που τινάζει στον αέρα κάθε τέτοια ιδέα κοινωνιολογικής “ανάλυσης”/κατάταξης μιάς χώρας: σε ποιά περιοχή της χώρας αναφέρεται!
Ξέρεις καλά ότι το Hampstead και το Shepherd Bush, δεν βρίσκονται στην ίδια χώρα!
Μην κάνεις ποτέ το λάθος να πάρεις (μεγάλες) αποφάσεις για τη ζωή σου, επηρεασμένη από τέτοια στοιχεία. Εχουν μηδενική βαρύτητα!
Και αφού μιλάς για παιδιά, μην ξεχνάς ότι καλύτερα παιδιά μεγαλώνει μια ισορροπημένη και ευχαριστημένη από τη ζωή της κομμωτρια από ένα καθηγητή που ποτέ δεν βρήκε τη θέση του και συνεχώς βρίζει για τα χάλια του εκπαιδευτικού συστήματος!
Εντάξει, το πατάω!
phivos ξέρεις περισσότερα από εμένα επί του θέματος παιδιά.
Πιστεύω όμως ότι τα παιδιά δεν τα μεγαλώνει μόνο η οικογένεια. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Όπως το βλέπω από εμένα δηλαδή.
Και τέλος πάντων lies damn lies and statistics.
Δεν είναι η αλήθεια είναι όμως πάντα ένα indication.
Αύριο να σου βρω μια άλλη στατιστική που λέει ότι τα παιδιά στην Ελλάδα είναι δυστυχισμένα. Δεν είναι δύσκολο.
Αυτό δεν είναι το θέμα βέβαια. Το ότι τα παιδιά στην Ελλάδα μου φαίνονται ακόμα πολύ πιο ισσοροπημένα (συγκριτικά πάντα) είναι ένα θέμα για μένα.
Θεία καλημέρα,
δεν λέμε διαφορετικά πράγματα. Ηθελα μόνο να τονίσω το ότι κάτω από βαρύγδουπα ονόματα οργανισμών, περνούν με πολύ μεγαλύτερη ευκολία οι πιο απίθανες μπούρδες. Και ότι δεν πρέπει να τούς δίνουμε σημασία. Στο post σου, έθεσες ζήτημα απόφασης και φάνηκε να μετράει η έκθεση αυτή στην αναζήτησή σου.
Οσο για το αν τα Ελληνάκια είνα πιο ισορροπημένα, (είναι;), μού μοιάζει περισσότερο να οφείλεται στο ότι η Ελλάδα είναι 30 χρόνια πίσω, σε σχέση με τη βόρεια Ευρώπη και γιαυτό, δομές και θεσμοί που επέτρεπαν καλύτερη κοινωνική συνοχή, επιζούν σε κάποιο βαθμό, ακόμα. Αλλά ο χρόνος περνά και όλοι θα πάρουν τη δόση τους…
Εγω εχω φιλους με παιδια που ζουν/εζησαν με την οικογενεια τους απο Λονδινο, εως Βρυξελες, Αμστερνταμ και Ουπσαλα. Οι εικονες που εχουμε ανταλλαξει δειχνουν οτι παιδια και γονεις ειναι πολυ πιο ευχαριστημενοι με την ζωη τους σε αυτα τα μερη παρα εδω. Αν ειναι ισορροπημενοι απο μονοι τους εκει το γενικο πλαισιο βοηθαει στο να ισορροπουν ακομα περισσοτερο. Αν ειναι γενικως λαλα σιγουρα εδω λαλαν περισσοτερο ακομα.
(Και οσο για τον αλλοδαπο Ελληνα που σκεφτεται για το τι τυχη περιμενει αυτον και τα παιδια του στο Λονδινο και ανυσηχει θα πρεπει να ερωτηθει για το ιδιο θεμα ταυτοχρονα με τον αλλοδαπο Αλβανο που ζει με την οικογενεια του στην Ελλαδα. Ε δεν νομιζω οτι τα παιδια τους εχουν τις ιδιες ανασφαλειες και του ιδιου τυπου αγχη)
Η τελευταια παραγραφος του phivos εξηγει με αλλα λογια αυτο που ελεγα και εγω με το αγιοκλιμα και τα γιασεμια, της παλιας καλης εποχης.
Νομιζα οτι η παρουσα γενια κατι θα εκανε.
Παπαλα.
Αν παρ’ολα τα απιστευτα προβληματα που αντιμετωπιζουν ειναι ευχαριστημενοι (ρε δεν εχουμε χωματερες ρεεεεεεεε) οι νεοι “μας” απο τη ζωη τους (υποθετω πως επειδη ελπιζουν οτι θα διοριστουν καπου και θ’ αραξουν), τοτε εχουμε τελειωσει, τουλαχιστο για τα επομενα 50 χρονια.
Ο μονος λογος που ειναι ωραια να ζεις στην ελλαδα ειναι το μπουρδελο που επικρατει. Που αλλου μπορεις να οδηγεις τελικιασμενος και κομματια απο τα ξυδια, ερχομενος απο το μπαρ στις 5 το πρωι, χωρις να υπαρχει περιπτωση να σου κανουν τιποτα; Η να πηγαινεις σε παρανομα (σαματις υπαρχουν και νομιμα) μπουρδελα και να γαμας με ενα 10 μια ταλαιπωρη που την εκμεταλλευονται;
Μιλαγα με κατι ελληνοκαναδους το καλοκαιρι που λεγανε τι ωραια ειναι η ελλαδιτσα κτλ. Τους ειπα και εγω να ερθουν να μεινουν για παντα και πεθανανε στα γελια, με κερασανε και μια μπυρα κιολα. Η ελλαδα παλι κερδισε.
Κάθε χώρα έχει τα προβλήματα της. Αυτό το ξέρουμε.
Το θέμα είναι με ποια προβλήματα προτιμάς να ζεις.
VRP (vridpida I mean), κοιτα τι ειπε ο ΟΗΕ προσφατα για την Ελλαδα
33. The Committee expresses concern about the non-application of the general law of Greece to the Muslim minority on matters of marriage and inheritance, as Muslim communities can choose to be governed by Sharia law. The Committee is concerned that this situation leads to discrimination against Muslim women, in contravention of the Greek Constitution and article 16 of the Convention. The Committee notes with concern the continuing phenomena of early marriages and polygamy within the Muslim community notwithstanding the fact that they are in conflict with the Greek constitutional order and the Convention.
Μπορεις ΚΑΙ ΣΥ να παντρεψεις τις κορες σου απο τωρα!!!! βεβαια πρεπει να τρεχεις στον μουφτη πανω αλλα δε γαμιεται, ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΠΡΟΝΟΗΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ! Τουλαχιστον μεχρι προσφατα, γαμοι ανηλικων γινονταν και δι’ αντιπροσωπου, fuck yeah.
Κάθε χώρα έχει τα προβλήματα της. Αυτό το ξέρουμε.
Το θέμα είναι με ποια προβλήματα προτιμάς να ζεις.
———–Λαθος. Το θεμα ειναι ποια χωρα προσπαθει πραγματικα να τα λυσει.
Judge Bread – Κάποια πράγματα είναι θέμα κουλτούρας και νοοτροπίας. Και δεν λύνονται.
“Λάθος”! τσκ τσκ τσκ.
Oπως το ελληνικο DNA, ας πουμε.
4.000 μετα και αυτο εκει, το ιδιο, δεν εχει αλλαξει ουτε ελικα.
Κοιτα, η συζητηση προυποθετει ενα μεσο επιπεδο, εναν κοινο παρανομαστη, οπου ολοι πχ συμφωνουμε οτι το να μην δουλευει το κρατος ειναι κακο κ λαθος: δλδ δεν κανει σε ενα πρεζακι να του λες οτι ειναι λαθος να παιρνει πρεζα; Εισαι judgmental σε αυτη τη περιπτωση?
Αυτό που λέει η Σοφία είναι πολύ σοβαρός λόγος να το σκέφτεται κανείς – κι εγώ γι’αυτό και μόνο είμαι ακόμη αναποφάσιστη για το αν θα μείνω στην Αγγλία μόνιμα και μιλάω από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο Λονδίνο με την προοπτική ενός μόνο γεμάτου χρόνου παραμονής μπροστά μου και μετά ό,τι μου προκύψει.
Τα παιδιά εδώ δεν είναι απλά θυμωμένα/φοβισμένα – είναι σκληρά και συμπεριφέρονται σαν 40ρηδες άστεγοι επί 25 χρόνια, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Σαν να έχουν περάσει τα χίλια όσα στη ζωή τους και να έχουν αποδεχτεί πως χωρίς κυνισμό, αγριότητα, και αδιαπέραστη ψυχική πανοπλία δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Ποιος τα έμαθε αυτά στο δεκάχρονο ρε γαμώτο; Και δεν μιλάω μόνο για τα council estate kids (που έχω δει ΠΟΛΛΑ μιας κι έχω καταφέρει να μείνω σε μερικές από τις πιο άγριες περιοχές όλης της Αγγλίας, όποιος ξέρει θα καταλάβει – Peckham, Salford, Cheetham Hill, μια αναφορά στις ειδήσεις τουλάχιστον κάθε μέρα την έχουμε σίγουρη). Μιλάω και για παιδιά που είναι αρκετά πλούσια για να πηγαίνουν σε Public School, αν και με το λεωφορείο – κάθε μέρα μου σηκωνόταν η τρίχα πηγαίνοντας στη δουλειά γιατί αντίκρυζα μικρομέγαλα, συναισθηματικά αποφλοιωμένα παιδιά, και σκεφτόμουν πως εγώ παιδί δεν μεγαλώνω εδώ. Την πιστεύω την έρευνα – και είναι ποιοτική, όχι ποσοτική, δεν είναι ακόμη διαδεδομένο φορμά αλλά είναι σε αυτή την περίπτωση πιο αρμόζον.
Και Phive, ωραία η άδεια ενός χρόνου (νέα ρύθμιση – για γέννες μετά την 1η Απριλίου 2007) για νέες μητέρες, αλλά μόνο για 2 μήνες είναι πληρωμένη με τον τρέχοντα μισθό σου – οι υπόλοιποι 8 μήνες πληρώνονται 100 λίρες τη βδομάδα, όσο δλδ κι ένα χαμηλό νοίκι, εκτός κι αν ο μισθός είναι χαμηλότερος από αυτό οπότε συνεχίζεις με αυτόν (!). Οι βρεφονηπιακοί δε στοιχίζουν 20-60 λίρες τη ΜΕΡΑ ανάλογα την περιοχή, πιο φτηνά βρίσκεις κοπέλα να στο κρατάει κατ’οίκον. Από την άλλη τα ασφάλιστρα για οικία + αυτοκίνητο εκτινάσσονται στα ύψη όσο χειρότερη είναι η περιοχή, όπως και τα μεταφορικά με ΜΜΜ – δηλαδή δεν πάει χειρότερα=φτηνότερα γενικά… Τουλάχιστον ρατσισμό δεν θα δει ούτε ένα λευκό Ευρωπαιάκι που μεγαλώνει στην Αγγλία ούτε και οποιαδήποτε άλλη φυλή, αλλά δεν ρισκάρω να πάρει από τα συνομήλικά του τη συμπεριφορά και την κοσμοθεωρία, έστω και προσωρινά μέχρι να αποφασίσει το ίδιο…
Ούτε Ελλάδα με το ρατσισμό που επικρατεί στα σχολεία από παιδιά και δασκάλους θα διάλεγα. Στη σκέψη μου χώρες όπως η Ελβετία, η Σουηδία και η Δανία είναι κατάλληλες για μεγάλωμα παιδιού. Αλλά τώρα μου έχει φύγει και το μικρόβιο της συνεχούς μετακίνησης… βολεύτηκα ρε γμτ, και θέλω γνώριμες παραστάσεις και φάτσες γύρω μου. Ίσως αν ξαναπιάσω τα ταξίδια και ερωτευτώ μια άλλη πόλη, να το ξανασκεφτώ.
Μακρυγόρησα, αλλά ευχαριστώ που ανέβασες αυτό το άρθρο, Σοφία, ήθελα να τα γράψω αυτά από χτες που άκουσα το ρεπορτάζ….
Στη Βρετανία είναι τσαντισμένοι οι έφηβοι, στο Ellada οι ενήλικες
Χαχαχα :-)
Σοβαρά τώρα, το ότι οι νέοι εκεί έχουν τόσα πολλά στο κεφάλι τους, ίσως να έχει να κάνει τόσο με τον πλούτο, αλλά με την αγγλοσαξωνική νοοτροπία:
“σε αγαπάμε, σε θρέψαμε, σε σπουδάσαμε, πήγες 18, πάρε τον λοπού τώρα, να ζήσουμε τη ζωή μας” (άραγε κάνω λάθος;)
ΙΜΗΟ ο βέλτιστος συνδυασμός θα ήταν μία οικογένεια κατά το ελληνικό πρότυπο (δεμένη) σε μία κοινωνία κατά το “δυτικό” πρότυπο (που λειτουργεί)
Ενδιαφέρον που το λες αυτό, περισσέ, γιατί την Δευτέρα ειπώθηκε πως οι σύγχρονοι Βρετανοί γονείς σκάνε πολλά περισσότερα λεφτά στα βλαστάρια τους για σπουδές, χαρτζιλίκι, αγορά σπιτιού/αυτοκινήτου, και γενικώς έξοδα μετά τα 18 (συν παραμονή στο πατρικό χωρίς νοίκι) απ’όσα οι γονείς πριν 10 χρόνια και. Το σχόλιο των παρουσιαστών του BBC ήταν το εκπληκτικό: “οι γονείς θα έπρεπε να αφήνουν τα παιδιά να δουλέψουν και να βγάλουν τα έξοδά τους, ενώ οι ίδιοι θα πρέπει να συγκεντρωθούν στον εαυτό τους για να εξασφαλίσουν τη σύνταξή τους και την καλοπέραση που τους αξίζει αφού σταματήσουν να δουλεύουν”. Καράφλιασα…
Α. Το πολυαγαπημένο μου BBC! Εγώ άκουσα το άλλο και καράφλιασα. “Η Βρετανία είναι στην τελευταία θέση πιο κάτω ακόμα και από την Ελλάδα”. Γαμάτο; Στο BBC Breakfast.
Παιδιά όποιος έχει κάνει undergrad σε Πανεπιστήμιο αυτής της χώρας τα έχει δει όλα: Εγκυμοσύνες, ναρκωτικά, αλκοολισμό, σε μία hardcore “πενταήμερη” που κρατάει 3 χρόνια (μπορεί και παραπάνω). Προχθές, η συγκάτοικος μου έδειχνε τη φωτογραφία του νεογέννητου “πνευματικού παιδιού” της, την κόρη δηλαδή της 18χρονης φίλης της που φυσικά δεν έχει ούτε πατέρα ούτε στον ήλιο μοίρα. Κι όλα αυτά σε ένα Πανεπιστήμιο που υποτίθεται πως δε μαζεύει και τα κατακάθια της κοινωνίας…
Αλλά όπως πολύ σωστά είπες, αυτά είναι θέματα κουλτούρας και νοοτροπίας και φαντάζομαι πως ενοχλούν μόνο ξενέρωτους foreigners σαν κι εμένα που στην τελική λόγος δεν τους πέφτει.
Πρώτη η Ολλανδία ε;;; Το ήξερα! Ανέκαθεν ήθελα να πάω Ολλανδία. Τώρα έχω έναν λόγο παραπάνω!
:D
Δε ξέρω αν μυρίζει αγιόκλιμα και γιασεμιά στην Eλλάδα που είπε και ένας φίλος, αλλά τελοσπάντων δεν υπάρχει μέρος της Αθήνας που να μη μπορείς να περάσεις γιατί κινδυνεύεις να φας μια σφαίρα για πλάκα
Eπειδή ταξιδεύω και εργάζομαι στην Bόρειο Αμερική, υπάρχουν μέρη σε μεγάλες πόλεις που 15 χρόνια τώρα που πηγαινοέρχομαι δεν έχω περπατήσει ποτέ εκεί το βράδυ διότι δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις. Kαι αυτά δε τα βλέπω σε ταινίες.
Θέλω να πω με αυτά, ότι δεν είμαστε ένα όνειρο εδώ, αλλά μη τρελαθούμε κιόλας.
Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέμματα, αυτό είναι δουλειά των αναλυτών (εσωτερικό ανέκδοτο των απανταχού managαρέων). Αυτό είναι και ο πρώτος άλλωστε κανόνας της στατιστικής. Ο δεύτερος κανόνας της στατιστικής είναι ότι, πριν αμολύσουμε τα δεδομένα μας στο Excel για να μας βγάλει το “μαθηματικό” κομμάτι της δουλειάς φροντίζουμε να αφαιρέσουμε “με το χέρι” τα πολύ “extreme” αποτελέσματα.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα, ας πούμε ότι είσαι η NIKE και θέλεις να πουλήσεις παπούτσια στην Ελλάδα, εκτός λοιπόν από την έρευνα marketing που θα πρέπει να κανεις για να βρεις ποιες είναι οι τάσεις την συγκεκριμένης αγοράς θα πρέπει να κάνεις και μια “τεχνική” έρευνα για να μάθεις κάποια απλά (αλλά πολύ ουσιώδη) πράγματα όπως για παράδειγμα τι νούμερο παπούτσι φοράνε οι Έλληνες. Αποφασίζεις να μοιράσεις λοιπόν 2000 ερωτηματολόγια με τις εξής 3 απλές ερωτήσεις, “Άντρας ή Γυναίκα”, “Ηλικία” και φυσικά “τι νούμερο παπούτσι φοράτε”. Όπως καταλαβαίνεις απαντήσεις του τύπου “φοράω νούμερο 50” ή “είμαι 65 ετών” εκ των πραγμάτων αφαιρούνται πριν γίνει η στατιστική ανάλυση των δεδομένων γιατί πολύ απλά ανήκουν “στα άκρα”.
Που θέλω να καταλήξω… έλα ντε? Δεν θυμάμαι καλά καλά από που ξεκίνησα :P
A! ναι, ότι δεν εμπιστεύομαι τις στατιστικές :D
Την άκουσα κι εγώ την είδηση αυτή και το μόνο πράγμα που μου φάνηκε περίεργο είναι που η Βρετανία βρέθηκε στην 21η θέση. Την περίμενα τουλάχιστον 23η-24η.
Μάλλον ωραιοποίησαν τα αποτελέσματα για να μην τους πάρει τελείως η μπάλα :-p
Pretty nice post. I just stumbled upon your weblog and wanted to say that I have truly loved browsing your blog posts. After all I?ll be subscribing for your rss feed and I’m hoping you write again very soon!
Thank you for any other wonderful post. Where else may anybody get that kind of information in such a perfect way of writing? I’ve a presentation next week, and I’m at the search for such information.