Βγαίνουμε τώρα, εγώ, φίλος Γιώργος και φίλος του Κριτίκουλας. Γνωριζόμαστε. Πάμε για μπύρες. Τί νέα παιδιά, το και το. Μιλώ εγώ κανονικά. Επειδή του φίλου Γιώργου του έχω και θάρρος θα πω πολύ συχνά διάφορα βρισίδια. Τα λέω δηλαδή και με άλλους. Πετάγεται λοιπόν ο Κριτίκουλας και μου λέει “Πολύ βρίζεις όμως Σοφία”. Πράγματι, του λέω. Δε το πάω παρακάτω διότι θα ακούσω πάλι κουραστικές παπαριές για το ότι δεν είναι ωραίο να βρίζουν οι γυναίκες, είναι αντιαισθητικό, τα κορίτσια πρέπει να το κρατάνε το στόμα καθαρό (αναρωτιέμαι αν μπορείς μετά αυτό να του το πεις όταν σου ζητάει να κατέβεις προς την αχαρτογράφητη περιοχή του και να του κάνεις βρωμιές). Πέντε λεπτά αργότερα απευθυνόμενος στον φίλο Γιώργο ξεχνιέται και αρχίζει να τα πετάει κι αυτός τα “ρε μαλάκα”.
Υπάρχει φιλοσοφία πίσω από το βρισίδι μου. Δεν το χρησιμοποιώ με όλο τον κόσμο. Σίγουρα όχι με το σόι μου. Σίγουρα όχι με εργοδότες, απλούς γνωστούς, διάφορους. Το χρησιμοποιώ όμως σε πολύ φίλους, και που και που στη μάνα μου όταν της διηγούμαι κάποια ιστορία και χρειάζομαι έμφαση. Δεν ανεβαίνω στη νταλίκα μου κι όποιον πάρει ο Χάρος. Αυτό βέβαια είναι δική μου συνήθεια. Αν τώρα ένα άλλο κορτσόπον γουστάρει να βρίζει παντού και πάντοτε μαγκιά της δε με ενδιαφέρει.
Γι’αυτό σου λέω φιλαράκο. Όσο θέλω θα βρίζω γιατί απευθύνομαι στο φίλο μου. Αν τώρα αυτό εσύ το θεωρείς κακό για τα κοριτσάκια, δε σ’αρέσει γενικά, σε ξενερώνει, δε σε καβλώνει τότε στ’αρχίδια μας. ‘Αλλωστε κάτι τέτοιες συμπεριφορές διαχωρισμού των γυναικών (ΚΑΙ) στα βρισίδια φανερώνουν βέβαια απωθημένα και είμαι διατεθημένη να στοιχηματίσω ότι βάζεις την ταλαίπωρη τη γκόμενα σου να σε δένει και να σε ταπεινώνει.
Στα αγγλικά βρίζεις; Το αισθάνεσαι το βρισίδι σε ξένη γλώσσα; Συνήθως εμένα δε μου βγαίνει κι αν μου βγει θα είναι μια λέξη στις πενήντα χιλιάδες.
Δεν ξέρω ρε παιδιά, εμένα μιά χαρά μου βγαίνει το βρισίδι και στα ελληνικά και στα αγγλικά, με προφορές, ιδιωματισμούς και σε συνδυασμούς μάλιστα, ανάλογα την περίσταση και τη διάθεση (άμα σε λούσει Σκωτο-Πολυγυρινό μπαράζ κοσμητικών, πρωί πρωί, κάντηνε με ελαφρά..).
Μακάρι να ήξερα και περισσότερες γλώσσες επαρκώς ώστε να μπορώ να βρίζω αυθεντικά και σ’ αυτές (όχι σαν τουρίστας, δηλαδή).
Πιστεύω ότι οι βρισιές βρίσκονται στην καρδιά της κάθε γλώσσας και κουλτούρας (απόδειξη, ότι οι υποτιτλιστές ταινιών περηφανεύονται περισσότερο όταν μπορούν να αποδώσουν σωστά τις βρισιές παρά οποιουσδήποτε άλλους όρους). Τα ζητούμενα, βέβαια, είναι η καταλληλότητα των μεταφορών, η πιστότητα στην χρωματική απόδοση, η διατήρηση του αυθορμητισμού και του μέτρου, η δημιουργικότητα στους συνδυασμούς.. προφανώς, απαιτείται κάποια έρευνα για καλύτερο αποτέλεσμα, και όπως και με κάθε άλλη τέχνη, μετράει η ποιότητα και το timing, όχι η ποσότητα.
Finest hours, in movies: τα πειράγματα των Γάλλων στρατιωτών στους Άγγλους ιππότες που πολιορκούσαν το κάστρο τους, στο Monty Python and the Holy Grail
..in gaming: οι μονομαχίες των πειρατών με προσβολές στο Monkey Island
‘Οχι. Τα βασικά λέω: Shit, damn, fuck. Αλλά όταν είμαι πάρα πολύ νευριασμένη βρίζω στα ελληνικά. Και παρουσία αγγλόφωνων. Τους έχω κατατρομάξει τους ανθρώπους
Καταπληκτική γλώσσα για βρίσιμο είναι φυσικά τα Γερμανικά.Όταν βρίζεις με τη σωστή προφορά και ύφος ,εκπέμπεις μια Γκεσταποχιτλερίλα που κατατρομοκρατεί τους πάντες.Δυστυxώς για εμένα και παρά τη “θητεία” μου στη Γερμανία δεν κατόρθωσα να μάθω ιδιαίτερα βαριές βρισιές.Δοκιμάστε πάρ’αυτα όταν βλέπετε κάποιους που σας σπάνε τα νεύρα να σιγαμουρμουρίσετε το “Arschlöcher!”.Είναι εξαιρετικός τρόπος για να ηρεμήσετε -εμφανής η γλωσσολογική συγγένεια με το a**hole,στην προκειμένη περίπτωση πληθυντικός”.
Λατρευτή μου Σοφία,
Υγείαν έχω και υγείαν και δι υμάς ποθώ.
Παίρνω το θάρρος να συγγράψω το σχόλιον τούτο διότι και γω μια ταλαίπωρη κορασίς είμαι, που είχε την τύχη/ατυχία να την αποκαλούν “βρωμόστομη” στην πλάνα τούτη κοινωνία.
Εντάξει, εγώ δεν είμαι σαν και σένα. Εγώ βρίζω και μπροστά σε Προϊσταμένους (εννοείται άμα με παίρνει και πάντα με σωστές αναλογίες και στη σωστή ώρα), και μπροστά στη μαμά μου (ιδιαίτερα μπροστά στη μαμά μου που συνήθως γελάει και λέει “τς τς τς, βρε παιδί της”), και μπροστά σε συναδέλφους (όταν το σηκώνουν που συνήθως το 90% το σηκώνει και κάνουμε άγριο χαβαλέ), και μπροστά στα σόγια γενικώς (διότι είναι στενοί συγγενείς, μ’ αγαπάνε και το χειρότερο … με έχουν μάθει πια), και μπροστά σε καινούριους γκόμενους (για να ξέρουν εξ’ αρχής τι παίρνουν και άμα δεν γουστάρουν να μην αναλίσκουν τον χρόνο μου και τον δικό τους).
ΟΜΩΣ, όλα τα πράγματα έχουν ένα μέτρο και ένα όριο.
Για παράδειγμα, ΔΕΝ βρίζω στη Δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ΔΕΝ βρίζω γενικώς και αορίστως τους ανθρώπους στο δρόμο (ακόμα κι αν με σκουντάνε, πατάνε, σπρώχνουν), ΔΕΝ είναι το βρίσιμο αυτοσκοπός.
Δυστυχώς, αυτό ειδικά το ευκόλως εννοούμενο, είναι κι αυτό που ουδείς καταλαβαίνει.
Γι’ αυτό και όποτε ακούω το “πολύ βρίζεις για γυναίκα”΄, βλέπω κόκκινο, γίνομαι έξαλλη και … απλά αντιπαρέρχομαι. Θα χώνευα σαφώς καλύτερα το “πολύ βρίζεις” ΓΕΝΙΚΩΣ. Ο διαχωρισμός μου κάνει κάτι σε “είσαι τσούλα και γω κύριος”, υπόθεση που δεν επιτρέπω σε κανένα να κάνει για μένα, απ’ τη ώρα που δεν έχουμε κάνει μαζί φαντάροι. Ειδικά από τη στιγμή που εγώ δεν την κάνω για τους άλλους, κι αν έχω γνωρίσει μαλάκες με μ κεφαλαίο που πήζουνε στο “σεις” και στο “σας” …
αν σου στραβογα..εις τον βρίζεις;
DiS, δεν ξέρω αν είχες δει τι είχα γράψει κάτω από το link σου στο blog μου B-)
Sofia sygxarikia ki apo mena! Na agiasei to stoma sou! thn exw katabrei me tis kathgoriopoihseis sou kai tautizomai poly me to grapsimo sou…. merikes fores einai kalo telika na kathgoriopoioume tous an8rwpous gia na tous anagnwrizoume pio eukola akoma ki an den tairiazoun apolyta me tis perigrafes…. Exeis kanei an8rwpologos? an oxi sou eggywmai oti to xeis..
Einai akribws poly antifatiko to oti oi kritikoules 8eloun ti bromokoubenta tous sto krebati