Η μαμά Δέσποινα, ο αλουμινάς, ο μαγκάκος κι η μαστοράτζα

Φρέσκια ιστορία, κατευθείαν από την Ελλάδα.

Η μαμά Δέσποινα (μητέρα μου) ανακαινίζει ένα σπίτι στο κέντρο. Όλες αυτές τις μέρες λοιπόν είναι και πολύ εργάτης, έχει πάρει τον Αλέξανδρο (σύζυγος της και πατριός μου) παραμάσχαλα και κανα δυο εργάτες και γκρεμίζουνε τοίχους, ξηλώνουνε πλακάκια, αλλάζουν πατώματα και λοιπά ενθουσιαστικά. Θέλει λοιπόν να αντικαταστήσει τις αρχαιούρες τις μπαλκονόπορτες, να βγάλει τα πατζούρια (ρολά, δηλαδή, από αυτά που η κορδέλα μπερδεύεται και χαλάει συνέχεια) και να βάλει αλουμίνια. Της λέει ένας φίλος λοιπόν, είναι ένας αλουμινάς στην Ιπποκράτους, αυτό είναι το τηλέφωνο του, είναι κοντά. Μέχρι εδώ καλά.

Τον παίρνει τηλέφωνο η μαμά Δέσποινα. “Ναι γεια σας, εκ μέρους του τάδε, το και το”. Μάλιστα της λέει ο Αλουμινάς, πού βρίσκεστε; “Στην οδό τάδε, δεν είμαι σίγουρη για το νούμερο, 12… 14… θα σας γελάσω”. Καλά, της λέει ο Αλουμινάς, θα περάσω σε καμιά ώρα.

Καμιά ώρα μετά χτυπάει το κινητό. “Ο Αλουμινάς είμαι, ανεβαίνω τον δρόμο τάδε, βγήτε στο μπαλκόνι να σας δω, είμαι με το μηχανάκι”. Βγαίνει λοιπόν η μαμά Δέσποινα στο μπαλκόνι. Μετά από λίγο, ανεβαίνει τον δρόμο ένα παπί. Οδηγεί ένας στρουμπουλός νεαρός, μπλε φόρμα εργασίας, ο άνθρωπος είναι Μαστοράτζα. Πίσω κάθεται τύπος με το μαλλί πίσω με ζελέ, μακρύ δερμάτινο παλτό, κόκκινο κασκόλ, φρεσκοξυρισμένος, με παπούτσι μακρουλό, γυαλισμένο στην τρίχα. Σκέφτεται κι η μαμά Δέσποινα “πετάει καναν φίλο του παραπάνω ο Αλουμινάς”

Φευ! Ανοίγει η πόρτα του διαμερίσματος, enter η Μαστοράτζα κι από πίσω ο καλογυαλισμένο τύπος ως άλλος Νότης Σφακιανάκης, ο οποίος τελικά είναι ο Αλουμινάς. Κοιτάει το σπίτι ο Αλουμινάς και βγάζει την απόφαση.

“Ξέρω, ξέρω, εγώ έχω κάνει όλη την πολυκατοικία”

Παύση: Όσοι έχετε δει το Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη με την Μάρω Κοντού έχετε καταλάβει το στυλ του Αλουμινά. Είναι ο ταβερνιάρης, ο οποίος έρχεται στο σπίτι να ζητήσει τα σπασμένα και αποκαλεί την Κοντού “η τσιριμπίμ τσιριμπόμ” και όταν ο ‘Αγγλος φωνάζει “Ούρα – Ούρα!” (σε σημάδι ενθουσιασμού) απαντάει “Να πας για ανάλυση”.

Του λένε λοιπόν του Αλουμινά, να δείτε και την πίσω μπαλκονόπορτα. “Ξέρω ξέρω” απευθύνεται στον Αλέξανδρο “όλη την πολυκατοικία εγώ την έχω κάνει μαγκάκο”. Τώρα ο Αλέξανδρος δεν είναι ούτε 30 ετών ούτε (σε καμία περίπτωση) από τους ανθρώπους που θα αποκαλούσες μαγκάκο. Αλλά ο Αλουμινάς ξέρει καλύτερα: “Έχεις κι ένα μικρό τόσο επί τόσο στο μπάνιο κι ένα άλλο τόσο επί τόσο στην κουζίνα, ξέρω, όλα θα τα κάνουμε”. Τόσα θέλω λέει λοιπόν ο Αλουμινάς, έτσι θα γίνει η δουλειά, τότε θα γίνει. Κοιτάει και γύρω γύρω, βλέπει έναν τοίχο που η μαμά Δέσποινα δεν έχει αποφασίσει αν θα γκρεμίσει ακόμα και βγάζει το συμπέρασμα. “Αυτόν το τοίχο να τον γκρεμίσεις μανταμίτσα, να πας πάνω στον πέμπτο να δεις πώς το κάνανε, θα σου βάλουμε και τα αλουμίνα, κούκλα θα γίνει το σπιτάκι”.

Η μαμά Δέσποινα τώρα έχει σκάσει. Θα πάει αύριο στην Ιπποκράτους για να δει το μαγαζί. Θα λύσει το μυστήριο του Αλουμινά που είναι ντυμένος σαν να παίζει στο Μάτριξ και μιλάει σαν βαρύμαγκας από “κάτω στα Λεμονάδικα”.

Είναι είδος προς προστασία ο Αλουμινάς.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σήμερα είναι τα γενέθλια της μαμάς Δέσποινας. Στείλτε τις ευχές σας τέκνα μου.