Άκου πώς έγινε.
Είναι καλοκαίρι (κάπως γίνεται και είναι πάντα καλοκαίρι).
Και φοράει ένα φόρεμα μακρύ, να σέρνεται και λίγο.
Και περπατάει ξυπόλητη (πάλι κάπως γίνεται και ειναι πάντα ξυπόλητη). Να νιώθει στα πέλματα της το ξύλο, την άμμο που έχει μείνει από όλη την ημέρα, που έχει κολλήσει στο δάπεδο, που θα ξεπλυθεί κάπου το Σεπτέμβρη, αλλά ο Σεπτέμβρης είναι μακριά.
Εκεί. Στο μπαρ. Από αυτά που λέγαμε παλιά lounge.
Είναι που λες από αυτές τις βραδιές που ανασαίνει η πλάση. Μετά από μέρες ζεστές, τσουρουφλιστές (έτσι λέγονται), που τις περνάς στην άμμο και στο αλάτι. Αφού έχεις λούσει τα μαλλιά σου και κάτι από τη θάλασσα κολλάει πάνω τους και τα κατσαρώνει.
Και που λες, κάθεται στον καναπέ με τους άλλους και γελάει. Γιατί της είπαν κάτι αστείο. Γιατί της είπαν κάτι έξυπνο. Γιατί μπορεί. Γελάει και παίρνει το γέλιο της η θάλασσα και το φέρνει μέχρι την ακτή που πλέκουν με φύκια τα μαλλιά τους οι γοργόνες.
Έτσι κάπως.
Για την ευτυχία.
Για τα τραγούδια.
Για τα καλοκαίρια που της στέλνουν με τις μουσικές οι φίλοι.
Kαλησπερα. Μηπως γνωρίζεις να μου συστησεις 1-2 αξιοπιστα μεσιτικα γραφεια Αγγλιας που ειδικεύονται σε πωλήσεις εξοχικων κατοικιων στην Ελλαδα ?
Ευχαριστω πολύ για τον χρονο σου να απαντησεις.
Ασχέτως από τις ρομαντικές πλευρές, οι καβουρότρυπες, όταν τις επισκέφθηκα πριν μερικά χρόνια, ήσαν κάργα στο σκουπίδι. Κατασκηνωτές ελεύθερου camping και σκουπίδι άφθονο! Πώς να νοιώσεις ρομαντικά εκεί;