Το Σάββατο είχαμε πάει στην Όπερα (τέτΧιοι ειμαστάνε) και είδαμε L’elisir d’amore. Έχω και λεπτομερή κουτσομπολιά εδώ.
Κάποια στιγμή λοιπόν, αριβάρουν τα νέα ότι πέθανε ο θείος του πρωταγωνιστή και τον κληρονόμησε.
Και όσο το κοινό γελάει και χειροκροτάει, εγώ χοροπηδάω στη θέση μου, χτυπάω παλαμάκια και τραγουδάω: Πέθανε ο θείος, πέθανε ο θείος!
Leave a Reply