Πρέπει να…
- δω τί θα γίνει με το σπίτι
- ανανεώσω το digital scullery
- κανονίσω τα της τράπεζας
- κλείσω τις εκκρεμότητες
- στείλω εκείνο το γράμμα
- κάνω όλα αυτά που ξεκίνησα σε μια άλλη ζωή να κάνω.
Πλην όμως δεν “πρέπει” να κάνω τίποτα απολύτως.
Πέρα δηλαδή από τα πράγματα που με κάνουν αυτή που είμαι.
Πέρασαν πολλά γαμημένα “πρέπει” για να βρω αυτά που μετράνε.
Κάτι παίζει μετά τα τριάντα και ξεκαθαρίζει λίγο το τοπίο (ή το πώς το κοιτάς) δεν εξηγείται αλλιώς.
Αυτό με τα 30 μεγάλη αλήθεια. Σαν πρώτα απ όλα να έχω τις δικές μου προτεραιότητες.
φοβερό πράγμα
Ακόμα δεν είδες τίποτα. Το γλέντι αρχίζει μόλις πατήσεις τα 40…
can’t wait :-)
Σε ευχαριστώ Σοφία…για όλα αυτά που δημοσιεύεις…Κάποια είναι σαν βάλσαμο για την ψυχή μου, κάποια άλλα σαν να μου υπενθυμίζουν αυτά που ξέχασα και που δεν ήθελα να ξεχάσω…
τιμή μου. πάντα.
Κρινοντας απο τα ποστ των τελευταιων εβδομαδων αισθανομαι οτι σας συνεβη κατι ασχημο. Ελπιζω να το ξεπερασετε συντομα.
με συγκινείς! είμαι πολύ καλά – ευχαριστώ όμως. :-)
Ακριβως, μετα τα τριαντα αλλάζουν τα πάντα. πεταμε τα πρεπει κραταμε μονο οσα εχουν αξια…