Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ το trash. Το αγαπώ τόσο που έχω διαβάσει και Άρλεκιν άμα λάχει. Και Twilight. Τέλος πάντων κατάλαβες.
Αυτό που δεν μπόρεσα να διαβάσω ποτέ είναι chick lit. Ούτε αισθαντικά ρομάτζα. Μιλάμε ΜΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
Ρε όλες οι ηρωίδες που έχω πετύχει είναι εντελώς ανεγκέφαλες ή εμένα μου φαίνεται;
Με τα αισθαντικά ρομάτζα έχω μεγαλύτερο πρόβλημα από ότι με την chick lit βέβαια.
Παύση.
Αισθαντικά ρομάτζα είναι αυτά που η περίληψη τους πάει κάτω έτσι:
“Η Μελωμένη Αστροφεγγαρίδου είναι μία μοντέρνα γυναίκα καριέρας που πιστεύει ότι ξέρει τί θέλει από τη ζωή της. Με τον επιτυχημένο και καλοδιατηρημένο σύζηγο της και τα δύο πανέξυπνα παιδιά της έχει επιτέλους φτάσει σε ένα σημείο που μπορεί να ξεκουραστεί. Μπορεί; Ίσως και όχι καθώς τα σχέδια της ανατρέπονται στις διακοπές που πάει με τις φίλες της (τη Τζένη, τη Τζίλυ και τη Τζέλα) για να γιορτάσει τα σαράντα της χρόνια. Γιατί καμιά φορά οι επιλογές που νομίζαμε ότι κάναμε μας φέρανε στο λάθος δρόμο. Και στο μονοπάτι του φεγγαρόφωτου με τη μεθυστική μυρωδιά των τριαντάφυλλων η Μελωμένη θα γνωρίσει τον Ιάσωνα και η μοίρα θα της χτυπήσει την πόρτα”
Ετούτο έχει μεγάλη διαφορά από Άρλεκιν. Άρλεκιν είναι μία με μεταξωτό που πηδεί τον επιστάτη της φάρμας. Για να τα ξεχωρίζουμε.
Τέλος πάντων το χειρότερο μου είναι όταν τα αισθαντικά ρομάτζα τα γράφουν άντρες. Δεν ξέρω αν ως γυναίκα μπορείτε να με χαρακτηρίσετε φαλλοκράτη αλλά ετούτοι οι συγγραφείς κυρίως μου θυμίζουν τον ‘Αντρα τον Αρμάνδο.
Ακούγομαι ελιτίστρια τώρα εξ ου και ξεκαθαρίσαμε από την αρχή ότι διαβάζω και twilight. Άνθρωπος που διαβάζει twilight και harry potter δε μπορεί να χαρακτηριστεί ελιτιστής (θα πέσουν οι ελιτιστές να σας φάνε).
Πάντως ρε σεις αν διαβάζετε αισθαντικά ρομάτζα λύστε μου μια απορία. Όταν τα διαβάζετε δε θέλετε να κάνετε μία να χωθήτε στο βιβλίο και να χαστουκίσετε την πρωταγωνίστρια μπας και ξυπνήσει;
Ε;
Ε;
Και δυο μη σου πω!Σ΄αυτόν και στην κάθε αναγνώστρια. Τζάμπα το χαρτί…
(Twilight δεν έχω διαβάσει, μόνο δει ως συνοδός της 15χρονης ανιψιάς μου.Χάρυ κι Άρλεκιν οκ ;) )
Sofia η φωτογραφία είναι δικιά σου ; γιατί βλέπω βιβλία της Cecelia Ahern και πραγματικά είναι πολύ ωραία!
Τα πολύ ρομάντζα όντως και μένα δεν μου αρέσουν.
harry potter FOR EVER :p
Όχι δεν είναι δικιά μου. Μισό βιβλίο shopaholic άντεξα. Το πέταξα. Πρώτη φορά το κάνω αυτό με βιβλίο στη ζωή μου ολόκληρη αλλά το πέταξα.
Άρλεκιν και Νόρα (να με κάτι τέτοια ο κόσμος δεν πιστεύει πια ότι είμαι 22). Με ροζ, γαλάζιο, τυρκουάζ εξώφυλλο, κρυμένο μέσα στα θρησκευτικά ώστε όταν κάποιος έμπαινε χωρίς να τον ακούσουμε στο δωμάτιο να φαίνεται ότι διαβάζουμε. Πόσα θεληματικά πηγούνια, πόσες καυτές λαγόνες, πόσες γραμματείς τις έκαναν δικές τους τα νεαρά αλλά αποφασιστικά αφεντικά.
Και μετά μεγαλώσαμε. Και ενοχποιήσαμε τα Άλρεκιν. Γι αυτό κι αρχίσαμε να διαβάζουμε twilight. Που σημειωτέον για να δούμε καυτές λαγόνες άσπρισανε τα μαλιά μας.
Διάβασα το post σου και με έχει φάει η αγωνία! Τι έγινε τελικά με τη Μελωμένη;
NAI! και παλι ΝΑΙ!
κι επισης, θελω να χαστουκισω τον/την συγγραφεα που πεταει σε καθε ΜΑ ΚΑΘΕ προταση ενα “ψαγμενο” επιθετο για να γεμισει τα λογια της.
πχ: http://popsyn.blogspot.com/
ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΩ
Πέρα από τα chick lit βρε Σοφία, πες κανένα ωραίο βιβλίο ή τέλος πάντων πού να πάω για βιβλία στην Αγγλία; (εκτός από τις on-line λύσεις). Αν δεν το μετροφυλλίσω και δεν το μυρίσω χάνω τη μισή απόλαυση!
ωραία βιβλία; ΑΠΕΙΡΑ! Εγώ αγοράζω κυρίως από το amazon. Για αγάπες από δεύτερο χέρι στο Skoob στη Russell Square. Για ώρες χάζεμα στο Foyles.
Ευχαριστώ! Θα το κοιτάξω! Είδα και την παρουσίασή σου, πολύ ενδιαφέρουσα, συγχαρητήρια!!!