Σα να λέμε αύριο

Μια μέρα μακρινή,  μου είπε η κόρη μου: “Μαμά, πες μου για το χωριό”

Και της είπα μια ιστορία με πλατάνια και χελώνες και λαβύρινθους στα σκαμένα θεμέλια των σπιτιών.

Μια μέρα πιο μακρινή, μου είπε η κόρη μου: “Μαμά, πες μου για το χωριό”

Και της είπα μια ιστορία με το Βαρδάρη που καίει τον κάμπο μας, που κάνει τα σπαρτά δύσκολα και πολύτιμα.

Μια μέρα τόσο μακρινή που αμυδρά τη θυμάμαι, μου είπε η κόρη μου: “Μαμά, πες μου για το χωριό”

Και της είπα μια αλήθεια μικρή, για τον τόπο και τον χρόνο και τον έρωτα, που γίνεται ένα με τον ήχο του ποταμού, τις πέτρες που πηδούσαν τα ξυπόλυτα πέλματα, τη μυρωδιά της βροχής στο χώμα.

Την έπλεξε στα μαλλιά της, κορδέλα πολύχρωμη για το καλοκαίρι.

Κοίτα να δεις, σκέφτηκα, πως η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται.