Ηροδότου όπου τσουτσούνι και πατρίς

Πολλοί φίλοι, γνωστοί και άλλοι αυτό τον καιρό σκέφτονται να φύγουν από την Ελλάδα.

Προσπαθώντας να τους μεταπείσουν – άλλοι φίλοι και γνωστοί – τους μιλάνε για τα όμορφα της Ελλάδας και για την οικογένεια τους, τους φίλους, τις σχέσεις.

Η γνώμη μου γνωρίζετε ότι δεν είναι ούτε έτσι, ούτε γιουβέτσι. Ο καθένας πρέπει να τα βάλει κάτω μόνος τους, και τα υπέρ και τα κατά.

Τελευταία όμως διαβάζω Ηρόδοτο (που είναι cool όπως λέει κι ο Λόκι στο American Gods) και βρήκα ετούτο το απόσπασμα με το οποίο γελούσα (δυνατά) στο μετρό.

ἀπὸ δὲ ταύτης τῆς πόλιος πλέων ἐν ἴσῳ χρόνῳ ἄλλῳ ἥξεις ἐς τοὺς αὐτομόλους ἐν ὅσῳ περ ἐξ Ἐλεφαντίνης ἦλθες ἐς τὴν μητρόπολιν τὴν Αἰθιόπων. τοῖσι δὲ αὐτομόλοισι τούτοισι οὔνομα ἐστὶ Ἀσμάχ, δύναται δὲ τοῦτο τὸ ἔπος κατὰ τὴν Ἑλλήνων γλῶσσαν οἱ ἐξ ἀριστερῆς χειρὸς παριστάμενοι βασιλέι. ἀπέστησαν δὲ αὗται τέσσερες καὶ εἴκοσι μυριάδες Αἰγυπτίων τῶν μαχίμων ἐς τοὺς Αἰθίοπας τούτους δι᾽ αἰτίην τοιήνδε. ἐπὶ Ψαμμητίχου βασιλέος φυλακαὶ κατέστησαν ἔν τε Ἐλεφαντίνῃ πόλι πρὸς Αἰθιόπων καὶ ἐν Δάφνῃσι τῇσι Πηλουσίῃσι ἄλλη [δὲ] πρὸς Ἀραβίων τε καὶ Ἀσσυρίων, καὶ ἐν Μαρέῃ πρὸς Λιβύης ἄλλη. ἔτι δὲ ἐπ᾽ ἐμεῦ καὶ Περσέων κατὰ ταὐτὰ αἱ φυλακαὶ ἔχουσι ὡς καὶ ἐπὶ Ψαμμητίχου ἦσαν· καὶ γὰρ ἐν Ἐλεφαντίνῃ Πέρσαι φρουρέουσι καὶ ἐν Δάφνῃσι. τοὺς ὦν δὴ Αἰγυπτίους τρία ἔτεα φρουρήσαντας ἀπέλυε οὐδεὶς τῆς φρουρῆς· οἳ δὲ βουλευσάμενοι καὶ κοινῷ λόγῳ χρησάμενοι πάντες ἀπὸ τοῦ Ψαμμητίχου ἀποστάντες ἤισαν ἐς Αἰθιοπίην. Ψαμμήτιχος δὲ πυθόμενος ἐδίωκε· ὡς δὲ κατέλαβε, ἐδέετο πολλὰ λέγων καί σφεας θεοὺς πατρωίους ἀπολιπεῖν οὐκ ἔα καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας. τῶν δὲ τινὰ λέγεται δέξαντα τὸ αἰδοῖον εἰπεῖν, ἔνθα ἂν τοῦτο ᾖ, ἔσεσθαι αὐτοῖσι ἐνθαῦτα καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας. οὗτοι ἐπείτε ἐς Αἰθιοπίην ἀπίκοντο
(via)

Σαφώς το διαβάζω στα Αγγλικά – δε βρήκα ebook στα Νέα Ελληνικά και τα Αρχαία μου είναι επιπέδου Τρίτης Δέσμης μετά από 10 χρόνια (ανύπαρκτα δηλαδή).

Οπότε λάβε τη μετάφραση της θείας Σοφίας:

Στην Αίγυπτο είχαν κάτι φυλάκια κοντά στα σύνορα όπου ο βασιλιάς ο Ψαμμήτιχος παράτηξε τα κακόμοιρα τα κοπέλια του στρατού για τρία χρόνια μόνα τους. Τα πήραν στην κράνα λοιπόν και αυτομόλησαν προς την Αιθιοπία. Το μαθαίνει ο Ψαμμήτιχος, τρέχει τρέχει τρέχει (φλαπ φλαπ φλαπ στο σανδάλι) και τους προλαβαίνει.

– Ωρε που πάτε ωρε κοπέλια; Πού θα αφήσετε τους θεούς της πατρίδας και τις γυναίκες και τα παιδιά σας;

Ένας στρατιώτης λοιπόν δείχνει στο βασιλιά το τσουτσούνι του και του λέει:

– Όπου υπάρχει αυτό θα υπάρχουν και παιδιά και γυναίκες.

Και έτσι, την κάνανε για την Αιθιοπία.